رييس پيشين پژوهشكده‌ي مردم‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تأكيد كرد: اگر قرار باشد، هر نوع اقدامي براي ارتقا و حمايت نوروز توسط دستگاه‌هاي اجرايي انجام شود، بايد در راستاي فرهنگ و سنت‌هاي مردم باشد.
محمد ميرشكرايي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ايران‌شناسي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ادامه داد: در غير اين صورت، ممكن است اين قضيه پذيرش همگاني پيدا نكند و ناموفق باشد، چون نوروز مانند هر مراسم سنتي ديگري در بستر فرهنگ مردم نفس مي‌كشد و استمرار پيدا مي‌كند.
وي با اشاره به اين‌كه اقدامات مناسب در اين زمينه به سياست‌هاي كارگزاران فرهنگي كشور مربوط مي‌شود، اظهار داشت: ما بايد بكوشيم، در ذهن همه‌ي ملت‌ها و بويژه روشنفكران‌شان، اين فكر را جا بيندازيم كه شخصيت‌هاي فرهنگي ـ تاريخي به يك قوم يا سرزمين محدود متعلق نيستند، بلكه به يك پهنه‌ي وسيع، يگانه و همگون فرهنگي كه از چين تا آن سوي فرات گسترده است، تعلق دارد.
او بيان كرد: درباره‌ي نوروز، اطمينان دارم كه هرگز هويت ايراني خود را از دست نخواهد داد، البته اين حرف به اين معنا نيست كه فارغ بنشينيم و وظايف خود را در معرفي هرچه بيش‌تر ارزش‌هاي انساني نهفته در سنت‌هاي نوروزي و در شناساندن آن‌ها به جهانيان فراموش كنيم.
اين ايران‌شناس تأكيد كرد: بايد پژوهش و مستندسازي نوروز را در همه‌ي ابعاد جدي بگيريم و توصيه‌اي كه در بند چهارم قطعنامه‌ي سازمان ملل (درخواست از كشورهايي كه نوروز را گرامي مي‌دارند، براي پژوهش درباره‌ي تاريخ و سنت‌هاي نوروزي با هدف انتشار آگاهي درباره‌ي ميراث نوروز در ميان جامعه‌ي بين‌المللي) به آن اشاره شده است، مورد توجه بيش‌تر قرار گيرد.
وي درباره‌ي فاصله‌ي زماني ميان «چهارشنبه‌سوري» تا «سيزده‌به‌در» و كارهايي كه مي‌توان در اين ميان انجام داد، گفت: از چهارشنبه‌سوري با رسم‌هاي گوناگون و زيباي آن درباره‌ي آب، آتش، غذاها و ... تا شب پيش از نوروز و ياد درگذشتگان و تا صبح نوروز و ساعت تحويل سال كه همه گرد سفره‌ي هفت‌سين مي‌نشينند و ديدار، عيدي، ديد و بازديد و برنامه‌هاي نوروزي فاصله‌ي زماني اين مدت را پر مي‌كند؛ اما پس از روز نخست نوروز تا سيزده‌به‌در نيز اگرچه رسم‌هاي مشخصي در پيوند با روزهاي معين وجود ندارند، اما در مجموع، اين روزها گل‌گشت‌هاي باغ و صحرا كه در كشورهاي ديگر مانند افغانستان و تاجيكستان به‌صورت سنتي رسميت دارند، زمان خالي براي مردم باقي نمي‌گذارند.
ميرشكرايي ادامه داد: برخي رسم‌ها مانند رسم‌هاي كشاورزي و انتخاب مشاغل كاسب‌كاران روستايي، در گذشته وجود داشته و با تغيير شرايط اجتماعي از ميان رفته‌اند.
وي گفت: اگر يك امر فرهنگي، تقويت يا ضعيف شود، نتيجه‌ي مجموعه‌ي شرايط فرهنگي و اجتماعي است، اما مي‌توان امكانات و شرايطي را فراهم كرد كه اين تغييرات به سمت اعتلا، ارتقا و بالندگي پيش رود. براي رسيدن به اين منظور لازم است، برنامه‌ريزي‌ها در راستاي سنت‌هاي نوروزي تنظيم شوند.
رييس پيشين پژوهشكده‌ي مردم‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري حفظ سنت‌ها و رسم‌هاي ملي و قومي و اعتقادي را بخشي از هويت هر جامعه دانست و افزود: امروز همه‌ي ملت‌هاي دنيا بر اين امر تأكيد دارند و برخي براي خود، هويت‌سازي‌هايي نيز مي‌كنند. ما نيز موظف به حفظ عناصر هويتي خود از جمله جشن‌ها و بويژه نوروز هستيم.
وي با اشاره به حذف كلمه‌ي سيزده‌به‌در و نام‌گذاري آن روز به نام روز طبيعت، اظهار كرد: با اين كار، يكي از مشخصه‌هاي زيباي جشن نوروز را حذف كرده‌ايم. درحالي‌كه روز سيزده‌به‌در جنبه‌ي منفي ندارد. مردم با يكديگر به‌صورت دسته‌جمعي به دامن طبيعت مي‌روند و دو جلوه‌ي برجسته از ويژگي‌هاي نوروز، يعني وحدت‌بخشي و شادي‌بخشي را ميان خانواده و فرزندان‌شان تقويت مي‌كنند. اين كار بي‌ترديد به بالا بردن روحيه‌ي جمعي مي‌انجامد.
او تأكيد كرد: روز 13 در فرهنگ سنتي ما اصلا روز نحسي نيست. اين صفت يك عنصر وارداتي غيرايراني است و برخلاف آن چيزي كه برخي تصور مي‌كنند، اين روز، خجسته است و حتا جشن آب نيز عنوان شده است. شايد از اين روست كه سبزه‌هاي نوروزي در اين روز به آب روان سپرده مي‌شوند.
ميرشكرايي اقدام مجمع عمومي سازمان ملل را كه نوروز ايراني را در شمار روزهاي رسمي جهاني در تقويم آن سازمان وارد كرده است، ارج گذاشت و افزود: بايد سپاس بگذاريم توجهي را كه در توصيه‌هاي مجمع سازمان ملل براي ارتقا و گسترش نوروز عنوان شده است.
به گزارش ايسنا، درپي تصويب شدن «روز بين‌المللي نوروز» در مجمع عمومي سازمان ملل، راديو و تلويزيون دولتي تركيه اعلام كرد كه اين كار با همت و تلاش تركيه انجام شده است. آن‌ها هم‌چنين نوروز را عيدي باستاني معرفي كردند كه در تاريخ ترك‌ها ريشه دارد. به علاوه، تلاش اين رسانه در حذف نام ايران با انتشار اين جمله به‌روشني مشخص شده است: اين عيد علاوه بر كشورهاي ترك‌زبان تركيه، تركمنستان، آذربايجان، قزاقستان، قرقيزستان و ازبكستان و نيز برخي جمهوري‌هاي خودمختار و جوامع ترك، توسط ساير مليت‌هاي منطقه نيز گرامي داشته مي‌شود!
انتهاي پيام