يك مدرس دانشگاه: وارد شدن خسارت در موزه‌ي ملي قابل جبران نخواهد بود رييس موزه‌ي ملي در حد رييس دانشگاه تهران است
يك مدرس دانشگاه معتقد است: موزه‌ي ملي ايران فقط گنجينه و مكاني براي نگهداري آثار تاريخي نيست، بلكه اين موزه يك پايگاه پژوهشي است. حسن كريميان در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: مشخص است كه مسؤول يك پايگاه پژوهشي بايد در مرحله‌ي نخست، يك پژوهش‌گر برجسته باشد تا بتواند با نگاهي پژوهشي، آثار فرهنگي مجموعه‌اي ارزشمندي را مانند موزه‌ي ملي به جهانيان معرفي كند. وي گفت: انتخاب مدير براي برخي دستگاه‌هاي مديريتي، اثر بسيار مطلوبي در ارتباط با سرنوشت آن دستگاه‌ها دارد. اگر مدير كل مسكن و شهرسازي در روندي اشتباه در اين سمت منصوب شود، خسارت واردشده به اين دستگاه قابل جبران خواهد بود؛ ولي در ارتباط با مكاني مانند موزه‌ي ملي، اگر خسارتي وارد شود، قابل جبران نخواهد بود. او با اشاره به رويه‌اي كه برخي كشورها براي انتخاب مديران خود دارند، بيان كرد: در چارت تشكيلاتي موزه‌ي بريتانيا و بخصوص درباره‌ي سرپرست‌هاي بخش‌ها و رييس موزه، از استادان برجسته‌ي دانشگاه‌هاي معتبر لندن استفاده مي‌شود. اين امر دقيقا نشان مي‌دهد كه نگهداري از اشياي فرهنگي و معرفي و آموزش عمومي، به مهارت‌هاي تخصصي و حتا آكادميك نياز دارد. وي تأكيد كرد: ترديدي نيست كه انتصاب افراد به رياست موزه‌ي ملي و حتا انتصاب مسؤولان بخش‌ها و قسمت‌هاي مختلف در اين مكان‌هاي مهم، بايد در كمال دقت از ميان متخصصاني انجام شود كه بر اشياي فرهنگي احاطه‌ي كامل دارند. اين باستان‌شناس ادامه داد: در اين زمينه، بايد يك گام جلوتر گذاشت و گفت، رؤساي موزه‌ها علاوه بر داشتن تجربه‌ي كافي در زمينه‌ي كار، مطالعات باستان‌شناسي و موزه‌داري، بايد از دانش مديريت نيز بهره‌مند باشند يا دست كم سطوحي از تجربه‌هاي مديريتي را پشت سر گذاشته باشند. كريميان گفت: اگر فردي كه به رياست موزه‌اي مانند موزه‌ي ملي ايران منصوب مي‌شود، اين ويژگي‌ها را نداشته باشد، بهترين شرايط براي تخريب، سوء‌استفاده يا دل‌سردي كارشناسان در اين مكان ايجاد مي‌شود، زيرا آن مدير، نه شيء را مي‌شناسد، نه با روند مطالعات اشيا آشناست و نه سابقه‌ي مديريتي دارد كه بتواند از توان كارشناسان موجود بهره بگيرد. وي تأكيد كرد: مديري كه در اين حوزه انتخاب مي‌شود، بايد نخست تقواي علمي داشته باشد و خود را نسبت به مسؤوليت سنگيني كه برعهده مي‌گيرد، بسنجد كه آيا توان انجام اين كار را دارد يا خير. كريميان با اشاره به اين‌كه با گذاشتن افراد غيركارشناس و غيرمرتبط در اين‌گونه سمت‌ها، دستگاه‌ها فلج مي‌شوند، اظهار كرد: روشن است كه پس از مدتي، مسؤولاني كه چنين افراد را در اين سمت‌ها مي‌گذارند، بايد دوباره آن‌ها را عوض كنند. در اين ميان، كسي نيست كه خسارت‌هاي واردشده در اين مكان‌هاي فرهنگي را ارزيابي كند. وي جايگاه رييس موزه‌ي ملي ايران را در حد رييس دانشگاه تهران دانست و افزود: موزه‌ي ملي ايران يك پايگاه پژوهشي است. اگر نگوييم رييس موزه‌ي ملي ايران بايد در حد وزير علوم و داراي توانايي‌هاي قوي پژوهشي باشد، دست كم بايد بگوييم، او بايد صلاحيتي را در حد رييس دانشگاه تهران احراز كرده باشد. اين مدرس دانشگاه در توضيح ديگر ويژگي‌هاي رييس موزه‌ي ملي ايران، گفت: او الزاما بايد داراي توان حضور در عرصه‌هاي بين‌المللي باشد و به‌جز مسلط بودن به يك زبان خارجي، بايد بتواند پايگاه پژوهشي (موزه‌ي ملي) را در سطح جهان معرفي و ارتباطات بين موزه‌يي در اين زمينه ايجاد كند. او اضافه كرد: مسؤولان ميراث فرهنگي كشور بايد در انتصاب رؤساي دستگاه‌هاي كليدي مانند موزه‌ي ملي ايران، همه‌ي شرايط يادشده را احراز كنند. انتهاي پيام