دكتر جابر عناصري نسبت به استفاده از واژه‌هاي نامربوط در تعزيه هشدار داد
همزمان با فرا رسيدن ايام سوگواري حضرت اباعبدالله الحسين (ع) نشست پژوهشي «هنر و عاشورا»با رويکرد بايدها و نبايدهاي تعزيه با حضور دکتر جابر عناصري (پدر تعزيه دانشگاهي ايران) در سالن اجتماعات حوزه هنري استان يزد برگزار شد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه يزد، دکتر عناصري در جمع هنرمندان و علاقه‌مندان به هنر تعزيه گفت: تعزيه نمايشي است که به جز ايران در هيچ جاي ديگر وجود ندارد و اين از افتخارات ما ايرانيان است. وي بر حفظ اصالت تعزيه تاکيد کرد و از تعزيه‌خوان‌ها خواست بيشتر در گفتن واژه‌ها و الفاظ خاص تعزيه دقت کنند. اين مدرس دانشگاه نسبت به کاربردن واژه‌هاي نامربوط و وارداتي در تعزيه هشدار داد و افزود: ما بايد الفاظ و جمله‌هاي اصيل اين هنر را همانگونه که هست به مردم کشورمان و حتي جهانيان عرضه نمائيم، زيرا تعزيه نمونه بارز نبوغ نمايشي ايرانيان است. اين تعزيه‌شناس با بيان اين که ريا، ابهام، گزافه گويي و خرافه تعزيه را از مسير واقعي خود خارج مي‌سازد، اخلاص و عشق را رمز بقا و ماندگاري اين هنر نمايشي دانست و اظهار داشت: مسئولان و دست‌اندرکاران امر تعزيه بايد مطالب و نسخه‌هاي درست و واقعي را در اختيار تعزيه‌خوان‌ها قرار دهند و در انتخاب شبيه‌خوان‌ها، بيان مطالب و همچنين نوع و رنگ لباس آنها نيز دقت نمايند. عناصري بر استفاده به‌جا و درست از وسايل، ادوات و اجراي حرکات متناسب تعزيه خواني تاکيد کرد و گفت: ابتدا بايد مفهوم و هدف تعزيه را شناخت و سپس نسبت به اجراي آن اقدام کرد. اين پژوهشگر خواستار بهره‌مندي از ايده، نظر و خاطره‌هاي تعزيه‌خوان‌ها در خلق نمايشنامه‌ها شد و ادامه داد: اگر مي خواهيم هنر ديني قوي و با محتوا داشته باشيم بايد از تعزيه و خاطرات تعزيه خوان‌ها نيز به نحو مطلوب استفاده کنيم. وي در پايان خاطر نشان کرد: ما در اجراي تعزيه اصول، روش و قراردادهاي خاص داريم که مي‌بايست براساس آنها عمل کنيم و از بکارگيري جملات و وسايل غيرموجه و نادرست بپرهيزيم. از دکتر جابر عناصري تاکنون 40 اثر در زمينه فرهنگ ايران منتشر شده که از جمله آنها مي‌توان به «مراسم آييني و تئاتر»، «تاريخ هنر ايران»، «تاريخ هنر جهان»، «تعزيه، نمايش مصيبت»، « درآمدي بر نمايش و نيايش در ايران»، «شبيه نامه دير مکافات»، «مردم شناسي و روان شناسي هنر»، «شبيه خواني، گنجينه نمايش هاي آييني مذهبي»، «شبيه خواني ، کهن الگوي نمايش هاي ايران» و ... اشاره کرد. انتهاي پيام