هديه تهراني با اشاره به نمايشگاه «آبان‌گان» گفت:فارغ از نامم يك انسان هستم و طي چندسال چيزهايي را در طبيعت كشف و شهود كردم كه امروز نتايج آن تجربه‌ها را قصد دارم با ديگران تقسيم كنم. چه بسا كه اين نمايشگاه براي من هيچ سود مالي ندارد اما قصد داشتم به ستايش و تقدير طبيعت بپردازم.
به گزارش خبرنگار هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ديروز 23 آذرماه قرار بود نشست خبري نمايشگاه عكس‌ها و چيدمان هديه تهراني ساعت 18 بعدازظهر در سالن كنفرانس خانه هنرمندان ايران برگزار شود. اما همان‌طور كه تهراني در روز افتتاحيه‌ام با تأخير به تماشاگران و مخاطبان خود رسيد اين‌بار نيز با بيش از 45 دقيقه تأخير نشست خود را آغاز كرد.
او در شروع اين نشست بعد از عذرخواهي از اهالي مطبوعات و خبرگزاري‌ها گفت: متأسفم كه هم‌زمان با افتتاح و برپايي اين نمايشگاه مشغول فيلم‌برداري فيلمي بودم به همين دليل نتوانستم براي كساني كه مدام تماس مي‌گرفتند و قصد گفت‌وگو داشتند، وقت بگذارم.
تهراني سپس به اهداف خود از برگزاري نمايشگاه «آبان‌گان» اشاره كرد و افزود: هدف من برپايي صرف يك نمايشگاه عكس نبود بلكه همان‌طور كه در بروشور نمايشگاه نيز آورده‌ام، ادعايي در عكاسي ندارم. اما از آن‌جا كه در زندگي مدرن و شهري امروز بُردارهاي فشار بر يك‌يك ما تأثير مي‌گذارد شايد به راحتي نتوانيم از زيبايي‌هاي يك درخت، نماي باز دريا و تمام جزيياتي كه در طبيعت اطراف‌مان است لذت ببريم. درحالي كه من طي هشت‌سال دست به مراقبه در جزييات طبيعت زدم.
او ادامه داد: طي چهارسال به آب و جزييات و پيرامون آن پرداختم و اين نمايشگاه نيز به نوعي ستايش و تقدير از آب و حاشيه‌هاي آن است و در اين مسير هيچ طرح و تمركزي بر حرفه‌ي عكاسي نداشتم بلكه مي‌خواستم زيبايي‌هاي آب و پيرامون آن را به تماشاگرم نشان دهم.
اين بازيگر سينما گفت:70 درصد زمين، 70 درصد وزن بدن، 70 درصد از يخ‌هاي قطب شمال و جنوب و تمام هستي ما را آب تشكيل مي‌دهد و من نيز به عنوان يك هنرمند به شدت بر آن تمركز كردم و آن همان چيزي است كه شما قرار است در اين نمايشگاه با دقت بيشتري ببينيد.
او در بخش ديگري از اين نشست در پاسخ به خبرنگاري كه تأكيد داشت او با رسانه‌اي به نام «عكاسي» كار كرده است ولي مي‌گويد در اين‌باره هيچ ادعايي ندارد گفت: همه ما در زندگي براي كارهايي كه مي‌كنيم مدعي هستيم. ولي وقتي من بر عنصر خاصي همچون آب دست مي‌گذارم ديگر ادعايي در عكاسي ندارم بلكه مي‌خواهم آن‌چه را كه خودم كشف و شهود كردم به شما نشان دهم. پس اين كار ادعاي عكاسي نيست چون عكاس نيستم. اما طي 10 سال گذشته و شايد بيشتر از آن دوربين به دستم بوده و عكاسي كردم و براي هشت‌سال بر سوژه‌هايي همچون باد، آب، درخت و آتش تمركز كردم. در شروع كار هم قرار بود نمايشگاهي از درخت‌ها داشته باشم. اما از آن‌جا كه رضا كيانيان كمي پيشتر از من نمايشگاهي با همين مضمون برپا كرد تصميم گرفتم موضوع را به آب تغيير دهم.
به گزارش ايسنا، تهراني همچنين درباره حجم عكس‌هاي نمايش‌داده شده در اين نمايشگاه گفت: مجموعه‌ي عكس‌هاي طبيعت من چيزي بيش از 60 هزار عكس بود كه از اين ميان 400 عكس و يا بيشتر به موضوع آب اختصاص داد كه به تناسب فضا و امكاناتي كه در اختيار داشتيم از اين ميان 210 عكس را براي نمايشگاه انتخاب كردم و اميدوار بودم تا با چيدماني كه در نظر مي‌گيرم مخاطب را به كمي دقت نسبت به محيط اطراف خود وادار كنم. از اين روست كه ارزش عكاسي اين مجموعه را نمي‌شناسم و آن را ادعا نمي‌دانم. از سوي ديگر فراموش نكنيد كه اين چيدمان يك جشن است كه «آبان‌گان» نام دارد و من در ارايه آن تنها به 50 درصد از آن چيزي كه مي‌خواستم رسيده‌ام.
بازيگر فيلم «شوكران» درباره چگونگي قيمت‌گذاري اين آثار نيز توضيح داد: اگر هدفم فروش عكس‌ها با رقم‌هايي بالا بود مي‌توانستم اين نمايشگاه را در گالري‌هاي خارج از كشور و در ابعادي وسيع‌تر برپا كنم. اما من چهارسال تمام در ايران دست به كشف و شهود زدم و مي‌خواستم حاصل كارم را در كشور خودم ارايه كنم به همين جهت نيز سراغ سازمان ميراث فرهنگي رفتم درحالي‌كه برندهاي بزرگي حاضر به سرمايه‌گذاري براي اين نمايشگاه بودند.
او متذكر شد: فراموش نكنيد كه ارزش معنوي اين مجموعه برايم بيش از هرچيزي بود و در اين ميان به فروش كارها فكر نكردم بلكه مي‌خواستم به جنسيت آب و موضوع آن لطمه نزنم.
تهراني با بيان اينكه قيمت‌گذاري آثار را كارشناسان و مشاوراني همچون سيف‌الله صمديان انجام داده‌اند،تصريح كرد:هزينه نمايشگاه حدود 220 ميليون تومان بود و اين پول به شكل وام از سوي سازمان ميراث فرهنگي به من ارايه شد. اما از آن‌جا كه محتواي آب برايم اهميت داشت تمام قاب‌ها را از جنس فلكسي گلس انتخاب كردم و براي تك‌تك تابلوها نقشه ويژه‌اي را طراحي نمودم. هزينه قاب‌ها از 200 هزار تومان تا 700 هزار تومان بود و در هيچ‌كدام از آن‌ها حتي يك پيچ و مهره نيز استفاده نشده است و زماني بيش از يك‌ماه‌ونيم براي ساخت اين قاب‌ها صرف شد درحالي‌كه من مي‌توانستم اين نمايشگاه را در حجم كم‌تر و با قاب‌هاي فلزي كم‌هزينه در يك فضاي معمولي برپا كنم و با سواستفاده از اسمم سودي هنگفت دريافت نمايم. اما من در برپايي اين نمايشگاه به ماديات توجه نداشتم.
طراح صحنه نمايش «يرما» خاطرنشان كرد: در هركدام از گالري‌ها كنتاكت‌هاي كوچكي از تمام عكس‌ها و حتي بيشتر آماده كردم كه اگر فردي توان خريد عكس بزرگي را نداشت از اين كنتاكت‌ها استفاده كند. البته به شخصه فرصت نداشتم تا تمام قيمت‌ها را بررسي كنم اما با نگاه به چند نمايشگاهي كه پيش از اين ديده بودم فكر نمي‌كنم قيمت‌هاي اين آثار خيلي بالا باشد. چه بسا كه امروز دانشجويان سال اولي دانشگاه‌ها براي تابلوهاي خود زير 300 هزارتومان قيمت نمي‌گذارند. اما من از كارشناسانم درخواست داشتم تا قيمتي نسبي در نظر بگيرند و بايد اعتراف كنم كه هنوز زير رقمي هستم كه براي اين نمايشگاه هزينه كردم.
تهراني در بخش ديگري از اين نشست در پاسخ به خبرنگاري كه مي‌گفت اگر شما ادعايي در عكاسي نداريد پس چرا نمايشگاه عكس گذاشته‌ايد گفت: قطعا هريك از ما دغدغه‌هايي داريم و دغدغه من نيز نمايش تجربياتم از كشف و شهودي بود كه در طبيعت داشتم. اما آيا مي‌توانستم تمام اين جزييات را در نقاشي، مجسمه و يا هر هنر ديگري به جز عكاسي نشان دهم؟ من آن‌چه را كه خودم از آب ديده‌ام با زاويه ديد خودم و در نوري كه انتخاب كرده‌ام نمايش دادم و آن را با جماعتي كه فقط دريا و ساحل آن را مي‌بينند تقسيم كردم و در اين تجربه تنها عكس است كه مي‌تواند تمام اين لحظه‌ها را ثبت كند و به من اجازه تقسيم آن را با ديگران بدهد.
او سپس درباره چگونگي علاقه‌مندي خود به حرفه‌ي عكاسي گفت: همان‌طور كه سينما را حرفه‌اي شروع نكرده‌ام عكاسي هم برايم براساس يك علاقه شروع شد. البته من قبل از شروع هركاري نقاشي مي‌كردم و پيشتر از نقاشي به عكاسي تمايل داشتم و در سال‌هايي كه در سينما فعاليت كردم با همكاري امير عابدي مباحث تخصصي عكاسي را فرا گرفتم و بعد از آن به صورت تجربي شروع به عكاسي كردم.
بازيگر فيلم «يك بوس كوچولو» همچنين درباره تكراري و خسته‌كننده بودن اين آثار گفت: همان‌طور كه در بروشور نمايشگاه نيز آورده‌ام در اين مجموعه با يك تنوع و نه تكرار مواجه هستيم. تنوع رنگ، چيدمان و تعداد آن‌چيزي است كه مخاطب با آن روبه‌رو مي‌شود و شايد حجم زياد كارها بتواند خسته‌كننده باشد، اما اين مجموعه از ميان 60 هزار عكس انتخاب شده است و من نمي‌توانستم سوژه‌ي خود را با تعداد كم‌تري از اين عكس‌ها به نتيجه برسانم و مخاطب نيز براي رسيدن به آن هدف بايد درگير اين فضا شود.
به گزارش ايسنا،هديه تهراني در ادامه و در برابر سوال‌هايي كه به نام و شهرت او ختم مي‌شد، گفت: من نمي‌توانم شناسنامه‌ام را توي كيفم پرتاب كنم. اما بدانيد كه من همراه اسمم عكاسي نكردم اما اين اسم هست و امروز نمي‌دانم كه بايد با آن چه كنم. البته در مسير برپايي اين نمايشگاه به دنبال تشويق و تمجيد نيستم زيرا هريك از ما هنگام ورود به نمايشگاه زاويه ديد خود را داريم. اما در اين چندروزه نيز كساني را ديده‌ام كه اشاره داشتند ما پيش از اين به آب اين‌گونه نگاه نمي‌كرديم و اين عكس‌ها براي ما جذاب بود.
اين هنرمند ايراني ادامه داد: كشف و شهود در هر كاري تجربي است و موانع زيادي بر سر راه آن وجود دارد. اما بيشتر از اين نمايشگاه در توان من نبود. چه بسا كه در روز افتتاح اين نمايشگاه با مردمي روبه‌رو شدم كه به عكس و نمايشگاه كار نداشتند و آمده بودند هديه تهراني را ببينند. اما اين اتفاق دست من نيست و هرچه‌قدر هم تلاش كنم كه هديه تهراني نباشم باز هم اين اتفاق نمي‌افتد.
اين بازيگر سينماي ايران گفت: اين ذره‌بين گنده كه هديه تهراني را بزرگ مي‌كند به دست جامعه است. ولي خواهش مي‌كنم مرا محدود به اسمم نكنيد، هرچند كه در انجام هركاري هيچ‌وقت رضايت كامل فراهم نمي‌شود.
تهراني كه پيش از اين تجربه‌هايي در حوزه زيورآلات و دكوراتور داخلي نيز داشته است، در بخش ديگري از اين نشست درباره ايده‌ي طراحي «پل آبان‌گان» كه در حياط خانه هنرمندان قرار دارد نيز توضيح داد: اين حوض با رنگ سفيد طراحي شده است و دو طرف آن ديوارهاي آيينه‌اي قرار گرفته است كه تا بي‌نهايت را نشان مي‌دهد و به تعليق وجود ما در خلقت و تمام آن‌چه كه در زمين اتفاق مي‌افتد اشاره دارد زيرا كه ما با قدم‌نهادن برروي اين پل به نوعي ميان آب، آسمان و يك بي‌نهايت قرار مي‌گيريم اما اگر مخاطبي با اين اثر آبستره، مدرن و مفهومي ارتباط برقرار نمي‌كند من كاري نمي‌توانم انجام دهم چون قرار نيست تمام مفاهيم را به صورت جويده شده در دهان مخاطب بگذارم.
او تصريح كرد: نمايشگاه «آبان‌گان» از آبستره‌ترين فرم خود كه اين پل است شروع مي‌شود و تا يك اثر كاملا رئال كه همان حوضچه‌هاي طبقه بالاست ادامه پيدا مي‌كند. در تالار انتظامي نيز ويدئوآرت خلقت با مفاهيمي همچون چرخش آب و خلقت نمايش داده مي‌شود. پس اگر قرار بود فقط يك نمايشگاه عكس بگذارم اين حجم از هنر مفهومي را در كنار هم قرار نمي‌دادم.
او در پاسخ به ميزان موفقيت اين نمايشگاه گفت: من آمار نمي‌گيرم بلكه آن‌چه را كه دريافته‌ام نمايش مي‌دهم و اگر اين نمايشگاه تنها روي يك نفر هم تأثير بگذارد براي من كافي است.
تهراني در پايان نشست درباره ادامه فعاليت خود در حوزه عكاسي گفت: قطعا عكاسي را ادامه مي‌دهم اما با اين استقبالي كه از من شد قطعا ديگر در ايران نمايشگاهي نخواهم گذاشت. زيرا در ساير كشورها قبل از هرچيز به من به عنوان فردي نگاه مي‌كنند كه قصد دارد كشف و شهودهاي خود را به نمايش بگذارد و بعد از آن شايد به نام هديه تهراني بپردازد.
به گفته او، پيش از اين نمايشگاه‌هايي در لندن، لبنان، نيويورك، دوبي و غيره به او پيشنهاد برپايي اين نمايشگاه را داده بودند و احتمالا ادامه تجربيات هديه تهراني در اين كشورها باشد.
انتهاي پيام