توضيح يك هنرمند درباره‌ي سخنان رييس پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي
يك هنرمند محيطي كه چند سالي است، يك پايگاه هنر محيطي را در منطقه‌ي پلور راه‌اندازي كرده است، چندي پيش به تجاوز غيرقانوني به حريم طبيعت در اين منطقه اعتراض كرد. درپي مطرح شدن اين مسأله در كنار برخي اعتراض‌ها، رييس پژوهشكده‌ي باستان‌شناسي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري كشور ـ محمد مرتضايي ـ گفت: سفال‌هايي كه چندي پيش، فردي (احمد نادعليان) جمع‌آوري كرده بود، به اين محوطه متعلق نيستند و به محلي دورتر از مكان ساخت كارخانه تعلق دارند. به گزارش گروه دريافت خبر ايسنا، احمد نادعليان در پاسخ به اين مطلب و برخي اخبار منتشرشده درباره‌ي ساخت كارخانه در منطقه‌ي پلور، توضيح‌هايي را منتشر كرد. او در بخشي از اين مطلب با اشاره به سخنان مرتضايي، آورده است: به‌راستي اين مکان دورتر کجاست؟ چقدر فاصله دارد؟ بيش از 40سال در اين منطقه زندگي کرده‌ام. هر روز ساعت‌ها به‌واسطه هنرم در طبيعت راه مي‌روم. محلي دورتر وجود ندارد که سفال در آن جا موجود باشد. اگر هست، دست كم هفت کيلومتر دورتر است. دوباره تأکيد مي‌كنم، سفال‌هاي ارائه‌شده در گزارشي که ارائه داده‌ام، از تپه‌ي درحال تخريب به‌دست آمده‌اند و دست كم پنج نفر شاهد بوده‌اند. وي با اشاره به اين‌كه در روز بعد که در ضلع شرقي مشغول کار بوديم، نمونه‌هاي بيش‌تري را جمع‌آوري کرديم، ادامه داده است: در تناقض با اين نظر که سفال‌ها مربوط به محل ديگري هستند، آقاي ماهفروزي که يقين دارم، سفال‌ها را به چشم ديده‌اند، گفته‌اند كه سفال‌هاي موجود در محل، به كوچ‌روها مي‌توانند متعلق باشند. اين انتظار غلطي است که چرخ سفال‌گري يا کوره در تپه کشف شود تا محل را تاريخي قلمداد کنيم. اجداد من کوچ‌روهاي سنگسري هستند و ظروف آن‌ها اغلب مسي است. براي کوچ‌روها ظرف مسي سبک‌تر است و شکننده نيست. به هر حال، اگر سفال‌ها به کوچ‌روها مربوط باشند، آن‌ها نيز حق دارند، تمدن داشته باشند. پرسش اصلي اينجاست که چرا کوچ‌روها تمام سفالينه‌ها را در اين محل رها کرده‌اند؟ نادعليان با تأكيد بر اين‌كه تخريب تپه‌ي تاريخي با شدت ادامه دارد، با اشاره به اين اظهار نظر كه «در منطقه، آثار سطح‌الارضي وجود نداشتند؛ ولي پس از آغاز كار، به آثاري برخورد كردند» توضيح داده است: ديوار سنگ و ساروج قبل از هر اقدامي وجود داشته است. همه‌ي بومي‌ها، اين ديوار را از قبل ديده‌اند و اين موضوع که حين کار با آن برخورد کرده‌اند، صحيح نيست. در ضمن، سفال‌هاي شکسته‌ي بسياري در بالا و شيب تپه موجود بوده‌اند و هنوز يقين دارم، وجود دارند. اين موضوع که چرا کارشناسان ميراث فرهنگي مازندران زماني که براي احداث کارخانه مجوز صادر کرده‌اند، نخواسته‌اند، اين ديوار و سفالينه‌ها را ببينند، پرسشي است که براي هميشه باقي مي‌ماند. انتهاي پيام