منوچهر آتشي زماني از تأثير دانش محمد حقوقي در شعر كلاسيك بر شعرهاي نو اين شاعر گفته و كار او را يك «درس» توصيف كرده بود.
به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، منوچهر آتشي در بزرگداشت محمد حقوقي كه در مراسم چهارمين دوره‌ي جايزه‌ي شعر امروز ايران (كارنامه) در سال 83 برپا شد، در سخناني با اشاره به دوران آشنايي‌اش با حقوقي در زمان دانشجويي در دانشسراي عالي عنوان كرد: حقوقي آن زمان شاعر قصايد غرا و شعرهاي منسجم كلاسيك بود و چندان اقبالي به شعر نو نداشت؛ ولي به تدريج كه در جامعه و در جريان شعر نو قرار گرفت، نشان داد كه آن قوي‌بن بودن نتيجه‌اش اين مي‌شود كه چنين شعرهايي سروده شود و اين خود يك درس است.
اين شاعر فقيد سپس با اشاره به كار نقد حقوقي و دشواري كار نقد درباره‌ي شعر ايران و بخصوص شعر امروز، متذكر شد: هنوز تعريف مشخصي از شعر امروز نداريم و معلوم نيست كه اين شعر چيست؛ هنوز ملاك‌هاي‌مان همان شعر كلاسيك يا نيمايي است و هيچ ملاكي براي سنجيدن شعر جديدمان نداريم و نمي‌دانيم شعري را كه به نحو ظاهرا ناهنجاري نحوشكني مي‌كند، چه بناميم. ما نيانديشيده به شعر فكر مي‌كنيم؛ در صورتي كه شعر بايد از بستر انديشه بلند شود.
در ادامه، محمد حقوقي با خواندن چند شعر منتشرنشده از خود گفت: درباره‌ي خودم نمي‌توانم حرف بزنم؛ اما درباره‌ي ديگران خود را موظف مي‌دانم تا حرف بزنم و نظراتم را بگويم. درباره‌ي آتشي بايد بگويم از نظر فطرت شاعري و تخيل فوق‌العاده، شاعري مثل او نداريم.
او سپس با يادي از هوشنگ گلشيري به عنوان سردبير مجله‌ي «كارنامه» گفت: گلشيري وقتي شروع كرد، هيچ چيزي نبود؛ اما با پشتكارش به جايي رسيد كه پيشرفت زيادي كرد و نظراتش بسيار مورد استفاده قرار گرفت.
حقوقي در ادامه نيز با اشاره به جايزه‌ي بيژن جلالي عنوان كرد: جلالي و دايي‌اش صادق هدايت يك روح در دو بدن بودند؛ اما فرق‌شان با هم اين بود كه هدايت تسليم شد؛ ولي جلالي مي‌خواست خودش را نگه دارد و لزومي هم نمي‌ديد خودكشي كند.
انتهاي پيام