كمال تبريزي گفت: حسي در مردم ما وجود دارد كه فكر مي‌كنند با يك راي كه به صندوق راي‌گيري مي‌اندازند، بايد به تمام خواسته‌هايشان برسند؛ درحالي كه اصلا چنين نيست.
به گزارش خبرنگار سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) اين كارگردان سينماي ايران كه در نشست نمايش و پرسش و پاسخ فيلم «صندلي سبز» بعدازظهر روز گذشته ـ 28 ارديبهشت ماه ـ در دانشگاه تهران سخن مي‌گفت، با بيان اين مطلب ادامه داد: در هيچ كجاي دنيا مردم با دادن يك راي به تمام خواسته‌هايشان نرسيده‌اند، بلكه مطالبات خود را پله‌پله و قدم‌قدم كسب كرده‌اند و اين چنين است كه يك سياه‌پوست مي‌تواند رييس‌جمهوري آمريكا شود، درحالي كه در سال‌هاي پيش، ورود سياه‌پوستان به رستوران‌هاي سفيد‌پوستان ممنوع بود.
او معتقد است: متاسفانه حتي جماعت روشنفكر هم اين تربيت را پيدا نكرده‌اند كه راي‌دادن به معناي اصلاح گام‌به‌گام است، نمي‌توانيم يك‌باره جهش كنيم و كل سيستم كشور را دگرگون كنيم.
كارگردان «ليلي با من است» با ابراز تاسف از وجود برخي تفكرات نادرست درمورد انتخابات ياد‌آور شد: ما مردمي هستيم كه هرگز آنگونه كه بايد و شايد در انتخابات شركت نمي‌كنيم و به جز انتخابات دوم خرداد ديگر شاهد چنين حركت خود‌جوشي نبوده‌ايم. متاسفانه يك حافظه‌ي تاريخي در مردم ما از سال‌هاي پيش از انقلاب وجود دارد كه تصور مي‌كنند انتخابات به‌صورت فرمايشي برگزار مي‌شود و راي ما تاثيري ندارد، زيرا كساني از قبل سرنوشت ما را تعيين كرده‌اند.
كمال تبريزي در بخش ديگري از اين نشست درباره‌ي ساخت مستند «صندلي سبز» توضيح داد: در زمان انتخابات شوراي شهر بنده و آقاي منوچهر محمدي تهيه‌كننده اين فيلم تصميم گرفتيم، فيلمي درباره‌ي نوع تمريني كه در كشور ما براي رسيدن به دموكراسي انجام مي‌شود، بسازيم. از آنجا كه تجربه سيستم جمهوري در جامعه‌ي ما چندان ديرپا نيست، تفاوت‌هايي براي رسيدن به دموكراسي وجود دارد، بنابراين نوع نگاه مردم و مسوولان نسبت به موضوع انتخابات متفاوت است.
او معتقد است: در اين سال‌ها به جاي اينكه كم‌كم گام‌هاي بلندتري به سمت جمهوريت نظام برداريم، بيشتر از آن فاصله گرفته‌ايم. مردم و مسوولان ما هنوز با اين شيوه همخواني ندارند و نيازمند آموزش‌هايي در اين زمينه هستيم تا تاثير‌گذاري رويداد‌هايي مانند انتخابات مشخص شود.
به گفته‌ي او فيلم «صندلي سبز» در تلاش است، ديدي نسبي نسبت به مقوله‌ي انتخاب‌كردن يا در معرض انتخاب‌شدن ارائه بدهد.
به گزارش ايسنا، اين كارگردان سينما درباره‌ي سير مجوز‌گرفتن اين فيلم براي پخش از رسانه‌ي ملي نيز گفت: طرح اوليه‌ي اين فيلم را به شبكه يك پيشنهاد كرده بوديم. در زمان انتخابات شوراي شهر تلاش بسياري در تلويزيون انجام مي‌شد تا برنامه‌هاي گوناگون با موضوع انتخابات ساخته و پخش شود، اما بعد از ساخته‌شدن و بازبيني اين فيلم، اين مستند هرگز از تلويزيون پخش نشد و مانند بسياري از آثار ديگر به آرشيو صدا‌وسيما رفت و فكر مي‌كنم به اين زودي امكان پخش چنين مستندي از تلويزيون فراهم نشود.
تبريزي در پاسخ به پرسشي درباره‌ي همكاري سيد ابراهيم نبوي در ساخت اين فيلم ياد‌آور شد: زمان ساخته‌شدن فيلم ايشان درايران بود و همه دست‌اندركاران در جريان اين همكاري بودند. از آنجا كه مي‌خواستيم فيلم با زاويه طنز‌آميز و انتقادي به مقوله‌ي انتخابات بپردازد، حضور نبوي به طراحي پرسش‌ها و نحوه‌ي هدايت مردم كمك مي‌كرد، علاوه بر اين او در طراحي پرسش‌هاي في‌البداهه هم بسيار كمك‌رسان بود، بنابراين حضور او كاملا برنامه‌ريزي شده و پيش‌بيني شده بود.
كارگردان فيلم‌هايي هم‌چون «پاداش» و «هميشه پاي يك زن در ميان است» در پاسخ به سوالي درباره‌ي عملكرد رسانه ملي مطرح كرد: تلويزيون در تمام دوران‌هاي فعاليت‌هاي خود بسته به ديدگاه مديرعاملش عمل مي‌كند و تا زماني كه كانال خصوصي نداشته باشيم، اين وضعيت ادامه دارد. البته بسياري از مسوولان شبكه‌ها با كوتاه‌كردن و مميزي‌كردن آثار در تلويزيون موافق نيستند، اما تحت فشارهايي هستند كه ناچار هستند، به اين قضايا تن بدهند، البته مديراني كه شجاعت بيشتري دارند بهتر مي‌توانند منويات خود را دنبال كنند.
به اعتقاد او، تلويزيون و مسوولان آن خواستار ساخت و پخش برنامه‌هاي جذاب، متفاوت و متنوع هستند به‌همين دليل است كه از هنرمندان متفاوت‌تري دعوت به همكاري مي‌كنند، در حالي كه به راحتي مي‌توانند با افراد كم درد‌سرتري كار كنند. به‌ويژه با رقابتي كه در كانال‌هاي متفاوت تلويزيوني در سراسر جهان وجود دارند، اين خواسته درمديران تلويزيوني بيشتر ديده مي‌شود. با اين حال ميزان اين تنوع‌طلبي وابسته به موقعيت‌هاي مختلف است.
به گزارش ايسنا، كمال تبريزي در پاسخ به پرسش يكي از دانشجويان مبني‌بر اينكه اگر صد‌ميليارد به شما بدهند فيلم كدام يك از كانديداها را مي‌سازيد توضيح داد: صد‌ميليارد كه رقم بسيار بالايي است! اما در اينجا بحث پول نيست، بلكه موضوع به ضرورت و نياز ما براي ساخت فيلم برمي‌گردد. بايد ببينيم در چه مقطعي هستيم و نيازمان چيست. در همين انتخابات فعلي تماس‌هاي متفاوتي براي ساخت فيلم داشتم،اما حس كردم لازم نيست كه من كار كنم. شما به‌عنوان فيلمساز بايد درگير وضعيتي بشويد و بخواهيد موقعيتي را ايجاد كنيد اگر انگيزه داشته باشيد حتي بدون پول هم كار مي‌كنيد. البته ساخت فيلم در مورد آقاي هاشمي كه در انتخابات قبلي رخ داد تجربه‌ي بسيار خاصي براي من بود. چون براي ساخت اين فيلم بايد به شخصيت ايشان نزديك مي‌شدم و همين نزديك‌شدن تجربه‌ي بسيار گرانبهايي براي من بود تا جايي كه ساخت اين فيلم برايم مانند ساخت يك فيلم سينمايي بود. البته تا دوباره يك مورد عجيب وغريب ديگر پيش نيايد، ديگر از اين‌گونه فيلم‌ها نمي‌سازم.
اين كارگردان سينما سپس درباره‌ي خاموش نبودن دوربين علي‌رغم ميل باطني برخي از مصاحبه‌شوندگان در فيلم «صندلي سبز» توضيح داد: برخي از افراد به‌خاطر روشن‌بودن دوربين سخن نمي‌گفتند، اما مي‌خواستيم حرف‌هاي آنها را منتقل كنيم. بنابراين ضبط اين بخش‌ها انجام شد، اما همه اين بخش‌ها با رضايت مصاحبه‌شنوندگان در فيلم باقيمانده است، هم‌چنان كه راش‌هاي بسياري داريم كه از آنها استفاده نكرديم.
تبريزي درباره‌ي حضور برخي از چهره‌هاي جناح‌هاي مختلف در اين فيلم انتخاباتي متذكر شد: به اين فكر نمي‌كرديم كه با چه جناحي صحبت كنيم، بلكه در همكاري كه با وزارت كشور داشتيم، ليستي از مشاغل مختلف تهيه كرديم و از اين وزارتخانه خواستيم تا شاغلان اين حرفه‌ها را به ما معرفي كند. هيچ يك از افراد انتخاب ما نبود، البته تعداد كانديداها بسيار بيشتر از افراد حاضر در اين فيلم است، اما تعدادي از آنها حاضر به همكاري نبودند.
او درباره‌ي ميزان واقعي‌بودن اين فيلم ياد‌آور شد: وقتي فيلم ساخته مي‌شود، خواه‌ناخواه ذهنيت كارگردان پشت آن قرار دارد. هم‌چون تاريخ كه با نگاه مورخ روايت مي‌شود. حتي فيلم مستند بازتاب‌دهنده‌ي واقعيت محض نيست. چرا كه همواره از نگاه و فيلتر كارگردان عبور مي‌كند. اين فيلم هم چنين ويژگي دارد، تلاش ما اين بود هم مردم عادي و هم كانديداها با نگاه‌هاي گوناگون به موضوع انتخابات شوراي شهر بنگرند.
اين كارگردان در عين حال مطرح كرد: البته اگر امروز بخواهم درباره‌ي انتخابات فيلم بسازم، حتما با اين فيلم تفاوت بسياري خواهد داشت.
كمال تبريزي در بخش ديگري از اين نشست درباره‌ي سرانجام فيلم «پاداش» توضيح داد: توافقات اوليه با سيمافيلم انجام شده بود، اما بعد به‌دليل اختلافات فكري نتوانستيم با يكديگر همكاري كنيم و اين اثر مشكلات مالي پيدا كرد كه البته مشكل مالي در حال برطرف شدن است و تصور مي‌كنم تا پايان تابستان ساخت فيلم به پايان برسد. اما پس از اين معضل اصلي كه همان مجوز نمايش فيلم است، آغاز مي‌شود. از حالا نمي‌توانم وضعيت نمايش «پاداش» را پيش‌بيني كنم و همه چيز به انتخابات رياست‌جمهوري بستگي دارد.
كمال تبريزي در پاسخ به پرسشي ديگر درباره‌ي مقايسه‌ي ميزان فروش فيلم «مارمولك» و «اخراجي‌ها 2» تصريح كرد: اقبال عمومي از هر فيلم مايه شادي است، اما بايد به اين مساله بسيار اساسي فكر كنيم كه چه تعاملي ميان سازنده‌ي اثر و مخاطب به‌وجود مي‌آيد و ميزان اين تعامل چقدر است؟!. اگر سازنده در ارتفاع بلندتري نسبت به مخاطب قرار بگيرد، آن فيلم استاندارد است.
او با اشاره به دلايل گوناگون در اقبال عمومي از فيلم‌ها توضيح داد: گاه محصولي با كيفيت بسيار بالا مورد اقبال قرار مي‌گيرند و گاه نيز اثري با كيفيت پايين از استقبال خوب مردم روبه‌رو مي‌شود، بنابراين در هردو استقبال وجود دارد. اما در مورد مقايسه‌ي فروش «مارمولك» و «اخراجي‌ها» بايد بگويم كه اگر امروز به
«مارمولك» همين اكران را بدهند با اينكه بسياري از مردم آن را ديده‌اند، باز هم با فروش بسيار فوق‌العاده‌اي روبه‌رو خواهد شد.
تبريزي اضافه كرد: يك فيلم بايد حداقل سطح كيفي را داشته باشد، اما فيلم «اخراجي‌ها» با وجود اقبالي كه از آن شد ويژگي‌هاي يك اثر استاندارد را ندارد و نمي‌توان آن را در هيچ يك از جشنواره‌هاي هنري عرضه كرد. اما به‌عنوان كاري عامه‌پسند مي‌توان آن را مطرح كرد. اين فيلم شوخي‌هايي زباني دارد كه قبلا به‌خاطر محدوديت‌هاي سينما رايج نبوده و اين عامل بسيار تعيين‌كننده‌اي در اقبال عمومي از آن است.
او تاكيد كرد: هميشه بايد تعاملي دوطرفه ميان سازنده و تماشاگر وجود داشته باشد. به اين معنا كه سازنده اجازه ندهد، مخاطب او را به قعر بكشاند يا اينكه برعكس اين‌گونه نباشد كه فيلمي بسازد كه به جز خودش فرد ديگري متوجه مفهوم فيلم او نشود. بهترين فيلم هم از استقبال خوب مردم برخوردار مي‌شود و هم جوايز جشنواره‌هاي داخلي و خارجي را درو مي‌كند.
به گزارش ايسنا، تبريزي معتقد است: اگر امروز وزارت ارشاد دايره محدوديت‌هاي فعلي را باز‌تر كند، بسياري از اين دست فيلم‌ها مي‌تواند ساخته شود.
او درادامه‌ي اين نشست درباره‌ي پايان‌بندي فيلم «هميشه پاي يك زن درميان است»؛ اين فيلم را اثري كاملا متفاوت در كارنامه‌ي كاري‌اش توصيف كرد و گفت: هميشه حس مي‌كردم بايد اين تجربه را انجام بدهم. چرا كه زن‌ها در كره خاكي يك جنس استثنايي هستند و مزيت‌هاي گوناگوني در قياس با مردان دارند. هدف اين فيلم اين بود كه نشان بدهد زنان هستند كه در پشت پرده مديريت و رهبري جامعه را برعهده دارد، هرچند كه به ظاهر جامعه جهاني را مردها اداره مي‌كنند.
اين كارگردان سينما در پاسخ به پرسش دانشجوياني كه مي‌خواستند بدانند به چه كسي راي مي‌دهد، گفت: پيش از اين هم اعلام كرده‌ام به آقاي ميرحسين موسوي راي مي‌دهم.
به گزارش ايسنا، اين نشست به همت انجمن اسلامي و كانون فيلم دانشكده فني دانشگاه تهران برگزار شد و در پايان آن نمايندگان، اين دو مركز از كمال تبريزي تقدير كردند.
انتهاي پيام