جزيره هرمز و خاك رنگين آن در نمايشگاه آثار احمد نادعليان با عنوان «هنرمند خاکي:خاک نقاشي‌ها و ماسه چاپ‌ها» كه در نگارخانه «ماه‌مهر» به نمايش درآمد.
به گزارش خبرنگار هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، منتخبي از عکس‌هاي هنرمحيطي نادعليان در هرمز، نقاشي‌هايي كه با خاك رنگين هرمز خلق شده بود، نقاشي‌خط‌هاي روي شيشه،استخوانهاي رنگ شده و رنگ‌هاي طبيعي كه در هر گوشه از نمايشگاه ديده مي‌شد، همراه با غلتك‌هاي مصور نادعليان در اين نمايشگاه به نمايش گذاشته و با موسيقي و پرفورمنس كامل شد.
در ميان عکس‌ها، دو عکس از سيمرغي در مقياس به طول يکصد متر ديده مي‌شد که با خاکهاي رنگي جزيره هرمز نقاشي شده است. در بهمن ماه سال گذشته اين اثر با اراده مردم جزيره هرمز نقاشي شد و طراحي آن را نادعليان برعهده داشت.
او مي‌گويد: «مردم جزيره نظر موافقي با اين كار نداشتند که افرادي از شهرهاي مجاور به جزيره بيايند و بدون تعامل با بومي‌ها به دنبال سود خود باشند. از اين رو آنها تصميم گرفتند با خاکهاي رنگي جزيره، «سميرغ» خاکي را نقاشي کنند.
حدود 25 نفر از مردم جزيره در اجراي اين اثر مشارکت داشتند و رنگ‌آميزي اين خاک نقاشي بزرگ را 14 دختر تحت پوشش کميته امداد امام خميني انجام دادند.»
نقاشي‌هاي روي بوم نادعليان نيز در اين نمايشگاه اغلب مضامين اساطيري را نشان مي‌دادند، همان‌طور كه او معتقد است؛ «خاک همانند مادري اساطيري با باروريش ما را در گهواره خود مي‌پروراند و کالبد ما را در خود جاي خواهد داد ».
اغلب رنگ‌هاي موجود در آثار نادعليان از خاکهاي جزيره هرمز بود. اين هنرمند ، «هرمز» را زيبا ترين جزيره دنيا مي‌داند. او در سفرهايش به گوشه و کنار ايران و جهان خاکهاي رنگي ديگري را نيز جمع‌آوري کرده است.
گفتني است: در اين مجموعه، تصاوير مربوط به اثر «پرواز 655 IR » که در طول پانزدهمين جشنواره هنر محيطي با عنوان «روياي صلح در خليج فارس» انجام شده بود، نيز ارائه شده است. اين اثر با مشارکت 35 هنرمند از گوشه و کنار ايران انجام شد و هيچ نهاد دولتي و يا غير دولتي از آن حمايت نکرد.
به گزارش ايسنا، در بخش ديگري از نمايشگاه «خاک نقاشي‌هاي» مشترک پشت شيشه نادعليان و زنان بومي جزيره نيز به نمايش درآمدند. زمستان سال گذشته نادعليان دو ماه در جزيره هرمز زندگي کرد. در مدت زماني که آنجا بود نقاشي با خاک را به زنان تحت پوشش کميته امداد امام خميني آموزش داد.
به گفته‌ي او: «در جزيره گاهي زنان و دختران حلزونها و صدف‌هاي دريا را جمع مي‌کنند و با خشک کردن آنها گردن‌بند مي‌سازند. توسعه نقاشي پشت شيشه مي‌تواند جاگزيني باشد براي زنان و دختران اين جزيره تا موقعيت شغلي براي خود ايجاد کنند.از سوي ديگر مرگ حلزونها و صدف‌ها در تعارض با موازنه‌هاي محيط زيست است.»
اين هنرمند محيطي مي‌گويد: «اين نوع نقاشي ساده است. براي رنگ‌گذاري اين شيوه نيازي به قلم نيست. اين نوع نقاشي هديه‌اي بود از طرف من به مردم جزيره و هديه آنها به ديگراني که به آنجا مي‌روند.هدف ما نيز جلوگيري از صادرات خاک و ايجاد اشتغال براي مردم جزيره است.»
به گفتهِ نادعليان : «خاک سرخ هرمز تا چند سال قبل صادر مي‌شد. اما ما نبايد اجازه دهيم خاکمان را به بيگانه بدهند. گاهي اوقات نيز مي‌توان ديد که عده‌اي اندک، هنر محيطي را بد فهميده‌اند. آنها با چشمداشت مادي ، خاک را مصرف کارهاي مناسبتي و تبليغاتي مي‌كنند. توجه به کيفيت خاک و استفاده بهينه از آن براي ايجاد اشتغال مي‌تواند هدف مناسب‌تري باشد.
اجراي موسيقي و پرفورمنس، همراه با رنگ‌كردن صورت دختران از ديگر بخش‌هاي مراسم افتتاحيه اين نمايشگاه بود.
انتهاي پيام