رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري گفت: تكليف ما اين است كه در زمينه‌ي حفاظت و صيانت از ميراث تاريخي اين سرزمين سخت بكوشيم.
به گزارش خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اسفنديار رحيم‌مشايي امروز (سه‌شنبه، 22 ارديبهشت‌ماه) در همايش شناخت و معرفي مزيت‌ها و ظرفيت‌هاي احيا و بهره‌برداري از اماكن تاريخي و فرهنگي كه در موزه‌ي ملي ايران برگزار شد، با اشاره به وجود چهره‌هاي برجسته‌ي شعر و ادب فارسي و ويژگي‌هاي ارزشمند ادبيات، بيان كرد: امروز، ملت ايران افتخار مي‌كند كه در تاريخ نسبت به ارزش‌هاي خود پايدار بوده است. به‌نظر من، نظام و دولت وظيفه‌ي بسيار سنگيني دارند تا زمينه‌هاي لازم را براي انديشه‌ورزي در ساحت مقدس زبان و ادبيات فارسي براي تمام آحاد ملت فراهم كنند.
او با اشاره به اين‌كه در تاريخ از نام‌آورترين‌ها بوده‌ايم و پس از شناخت گوهر تابناك اسلام در پردازش، نمايش و ستايش اسلام بيش از ديگران اثرگذار بوده‌ايم، اظهار كرد: امروز ايرانيان پرچم‌دار اين مكتب‌اند. گرايش به زبان فارسي بايد در تمام آحاد ملت جاري باشد و اگر بناست، حلقه‌هاي وصلي در حوزه‌هاي كشور داشته باشيم، يكي از اصلي‌ترين آن‌ها، حلقه‌ي وصل زبان و ادبيات فارسي خواهد بود. گرچه در اين بخش، انتقادهاي بزرگي به جريان آموزش عمومي كشور وارد هستند.
رحيم‌مشايي با بيان اين‌كه روايت تاريخ، گواه است كه ايرانيان ملت برگزيده‌اي بوده و انتخاب شده‌اند كه مأموريت بزرگي را به انجام برسانند، تصريح كرد: چندي پيش گفتم، اسلام به ايرانيان كه آن را پذيرفته‌اند، افتخار مي‌كند؛ اما برخي حقيقت اين جمله را درنيافتند و تعبير كردند كه اين جمله نادرست است و ما منت گذاشته‌ايم؛ اما عميق كه بنگريم، مي‌بينيم افتخار كردن به معناي منت‌پذيري نيست. انسان وقتي به چيزي افتخار مي‌كند، در واقع، خود را عرضه مي‌كند.
او با تأكيد بر اين‌كه هم ما به اسلام افتخار مي‌كنيم و هم اسلام به ما افتخار مي‌كند، افزود: معماري ما كه يك حلقه‌ي وصل است، تحت تأثير زبان و ادبيات فارسي قرار دارد؛ ولي بايد ترجمه شود. من تقاضا مي‌كنم، پژوهشگران نقش ساختار را در نحوه‌ي ايستادن و نشستن خشت‌ها كنار يكديگر جست‌وجو كنند. درپي اين جست‌وجو، يافته‌هاي عميق بسياري وجود دارند.
رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري گفت: ملتي همواره با زايش و آفرينش مستمر مواجه خواهد بود كه با ميراث و داشته‌هاي خود زندگي كند. فقر و محروميت تاريخي در هر مقطعي كه باشد محصول نبود ارتباط مستمر عقلي و عاطفي با ميراث است. نه به‌طور اتفاقي و شانسي يك دوره، دوره‌ي اوج و شكوفايي است و نه دوره‌ي افول، اتفاقي است. اگر چيزي كاشتيم، درو مي‌كنيم و اگر نكاشتيم، خرمني وجود نخواهد داشت.
وي با اظهار تأسف از كاستي‌هايي كه در امر زايش در معماري پديد آمده‌اند، بيان كرد: اين زنگ خطر است، وقتي براي سايباني كه بايد زير آن زندگي كنيم، خط و ربط تاريخي و فرهنگي نداشته باشيم يا به آن نپردازيم، اين يك علامت بزرگ است يعني مسير، مسير مثبتي نيست و منحني روبه اوج نمي‌رود؛ اما خوشبختانه امروز اين احساس پديد آمده كه در كنار كارشناسان و انديشمندان در حوزه‌ي ميراث فرهنگي و تاريخي كه در برخي برهه‌ها رنج تنهايي را حس كرده‌اند، يك همراهي عمومي درحال شكل‌گيري است.
او درباره‌ي مهم‌ترين دستاوردها در حوزه‌ي ميراث فرهنگي، توضيح داد: مهم‌ترين دستاورد در اين حوزه اين است كه خودآگاهي بزرگي درحال شكل‌گيري است كه به ارزش‌گذاري بزرگي در ميراث فرهنگي مي‌انجامد. خودآگاهي ملي نسبت به داشته‌ها و توانايي‌هاي تاريخي، سرمايه‌ي بزرگي براي حركتي شكوفاست.
رحيم‌مشايي در بخش ديگري از سخنان خود، اظهار كرد: احيا اين نيست كه دولت بناها را از مردم بخرد، مرمت كند و دور آن‌ها را ديوار بكشد. اين كار نادرست‌ترين سياستي است كه مي‌توان در حوزه‌ي ميراث فرهنگي دنبال كرد. بايد به مسيري رفت كه هيچ‌كسي حاضر نباشد، بنايي را حتا به بالاترين قيمت بفروشد.
وي ادامه داد: ناچاريم بر اين واقعيت تأكيد كنيم كه در كنار وظيفه‌ي بزرگ دولت در كنار ملت در زمينه‌ي حفاظت از ميراث فرهنگي، آثار را بايد در صحنه‌ي زندگي تعريف كنيم و اين همان مواجه كردن ملت با آثار تاريخي است. درحالي‌كه ديده‌ام، برخي كارشناسان به اين مسأله با ديد شبهه و ترديد نگاه مي‌كنند؛ اما اين درست‌ترين كار است و فرهنگ زيستن با آثار تاريخي را بايد تجربه كنيم. هم‌چنان كه در صنايع دستي نيز نبايد به سياست موضعي رو آوريم.
او در پايان تأكيد كرد: بسيار روشن است كه حساسيت‌هاي حفاظتي و صيانتي در اين جريان نبايد مغفول باشند و بايد آثار تاريخي‌مان را در متن زندگي تعريف كنيم.
به گزارش ايسنا، معاون ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري نيز در اين همايش، گفت: منظور از برگزاري اين همايش اين است كه صندوق احيا و مرمت خود را با همه‌ي امكانات و وضعيت‌هايش معرفي كند و در معرض نقد، بحث و گفت‌وگو بگذارد. هم‌چنين اين‌كه بحث احيا را در يك جمع كارشناسي بررسي كنيم.
فريبرز دولت‌آبادي در توضيح ضرورت برگزاري اين همايش، اظهار كرد: عده‌اي معتقدند، احيا از اركان حفاظت است و نقش بسيار مهمي در حفاظت از اماكن تاريخي و بناها دارد. در واقع، بسياري از ارزش‌هاي موجود در فضاهاي كالبدي و بناها بدون حضور انسان تكميل نمي‌شوند، يعني خيلي از ارزش‌ها در عرصه‌ي تعامل انسان و بنا شكل مي‌گيرند و اين ارزش‌ها بدون حضور انسان تجلي نمي‌يابند. بنابراين اگر در فرآيند حفاظت فقط به‌دنبال ارزش‌ها هستيم، منطقي‌ترين راه اين است كه در بناها زندگي جريان داشته باشد.
او ادامه داد: در فرآيند احيا، بحث‌هاي زيادي مطرح مي‌شوند، مانند اين‌كه چه كاربري براي بنا انتخاب شود و اين‌كه چطور كاربري متناسب با روح فضا ايجاد شود يا اين‌كه صحيح است، كاربري ديگري به‌جز كاربري ابتدايي برگزيده شود و اگر درست بود، چه كاربري‌هايي را مي‌توان مستقر كرد. هم‌چنين اين بحث‌ها ادامه مي‌يابند كه آيا ما مجاز هستيم، بخش خصوصي را به اين عرصه وارد كنيم و اگر مجاز هستيم، مكانيزم كنترل اين بخش چيست.
وي اضافه كرد: با وجود اين بحث‌ها، دولت به اين تشخيص رسيد كه براي بهره‌برداري و احيا، نهاد ديگري باشد كه جنس فعاليت‌هايش بيش‌تر از آن‌كه در حوزه‌ي سياست‌گذاري باشد، در حوزه‌ي تصدي‌گري و اجرا قرار گيرد. سرانجام در سال 1384 بستر قانوني ايجاد صندوق احيا فراهم شد، البته پيش از آن نيز طرح پرديسان وجود داشت كه اين طرح نيز به صندوق منتقل شد.
دولت‌آبادي در ادامه، به ارايه‌ي توضيح‌هايي درباره‌ي چگونگي مراحل آماده شدن برگزاري اين همايش و انتخاب مقاله‌ها براي سخنراني‌ها پرداخت.
در بخش ديگري از اين همايش، محمدحسن خادم‌زاده گزارش مختصري را درباره‌ي طرح احياي موزه‌ي ملي ايران كه با همكاري صندوق حفظ و احيا انجام مي‌شود، ارايه كرد.
همايش شناخت و معرفي مزيت‌ها و ظرفيت‌هاي احيا و بهره‌برداري از اماكن تاريخي و فرهنگي در موزه‌ي ملي ايران 22 و 23 ارديبهشت‌ماه ادامه خواهد داشت.
انتهاي پيام