ابراهيم دمشناس: داستاننويسان ايراني از مينيمال شبيهسازي ميكنند
ابراهيم دمشناس گفت: داستاننويسان ايراني بدون درنظر گرفتن شرايط كنوني، به يك نوع شبيهسازي از مينيمال دست زدهاند. اين داستاننويس در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان، عنوان كرد: نبايد مينيمال را سربسته و بدون نقد و بررسي وارد جريانهاي ادبي خودمان كنيم؛ زيرا مينيمال برآمده از جرياني است كه خالقان آن تحت شرايط خاص به اين شيوه رسيدهاند و ما فاقد آن تجربيات هستيم و صرفا به شكل يك خواننده آنها را تجربه ميكنيم. او تأكيد كرد: آثاري از اين دست مدت خاصي رواج دارند و بعد جريان ديگري ميآيد. اين شيوهاي پايدار و شايسته براي ما كه به عنوان مخاطب هستيم و احيانا آن را ميپسنديم، نيست؛ آن هم بدون اين كه بدانيم چقدر جوابگوي مسائل ماست. دمشناس اظهار كرد: اگر قرار است چنين روايتي را دنبال كنيم، بايد نحوهي داستاننويسي خود را در اين شيوه طرح كنيم. ما بدون كمك گرفتن از خودمان و تجربهها و ويژگيهاي يك ايراني از تجربهي ديگران استفاده ميكنيم. او خاطرنشان كرد: مينيمال به حداقلگرايي در شيوهي روايي داستان و حذف حواشي و حوادث فرعي ميپردازد. داستانهاي كارور و همينگوي نيز از اين دستاند. البته دانستن اينها مشخصا مسألهاي را حل نميكند. دمشناس ادامه داد: مينيمال تلفيقي از جريان و سبك است. شايد هم يك جريان تاريخي نباشد. مينيمال كه از تحولات نيمهي دوم قرن بيستم بود، زماني جريان بود و الآن براي كساني كه آن را به عنوان يك شيوه انتخاب كردهاند، يك سبك است؛ اما در ايران به صورت يك سبك فراگير نشده است. انتهاي پيام