به نخستين گور كشف‌شده‌ي شهر پارسه در 100 متري يگان حفاظت تخت جمشيد (پارسه) توسط حفاران غيرمجاز دست‌برد زده شد.
سرپرست هيأت كاوش باستان‌شناسي پاي تختگاه تخت جمشيد (پارسه) در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: در ادامه‌ي كاوش چاه‌هاي هخامنشي در پاي تختگاه تخت جمشيد (پارسه)، در يكي از كارگاه‌هاي كاوش به يك ساختار آجري چهارگوش با اندازه‌ي حدود 5/1*2 متر رسيديم كه آجرهاي قيراندودشده داشت. با ادامه‌ي كاوش‌ها مشخص شد كه اين ساختار يك گور مربوط به دوره‌ي هخامنشي است كه اسكلت درون آن به‌دليل فشار آجرهاي سطوح بالاتر به‌شدت آسيب ديده است.
افشين يزداني توضيح داد: براساس بررسي‌هاي انجام‌شده، اين گور در جهت شمال به جنوب است و جسد نيز به پهلو، روبه باختر و به‌صورت جنيني درون گور بوده است. اين جسد روي يك كف آجري قيراندودشده بود و دربرابر آن، يك تنگ كوچك آب و زير سرش يك چراغ پيه‌سوز قرار داده شده بود.
او با اشاره به اين‌كه اين دو شيء براي داشتن آگاهي از بينش فرد دفن‌شده بسيار اهميت دارند، گفت: چراغ پيه‌سوز نماد روشنايي و تنگ نماد آب است كه هر دو عناصري مقدس در فرهنگ ايراني‌اند كه در كنار يكديگر در گور، احتمالا به‌معناي راه‌گشاي متوفي به جهان ديگر قرار داده شده‌اند.
به گفته‌ي اين باستان‌شناس، قدمت اين گور را با توجه به دو شيء به‌دست آمده، به دوره‌ي هخامنشي مي‌توان نسبت داد. در واقع اين گور، نخستين گور كشف‌شده از يكي از ساكنان شهر پارسه است.
وي ادامه داد: البته در كاوش‌هاي حدود 70 سال پيش توسط اشميت، گورستاني در محلي ديگر ـ حدود يك‌ونيم كيلومتري شمال تخت جمشيد (پارسه) ـ پيدا شده بود كه آن را به اواخر دوره‌ي هخامنشي يا اوايل دوره‌ي فراهخامنشي نسبت داده‌اند. هم‌چنين گورهاي به‌دست آمده در آن زمان، تاق‌باز بودند و درون تابوت‌هاي سفالي دوتكه با سرپوش قرار داشتند؛ اما تدفين شناسايي‌شده توسط اين هيأت باستان‌شناسي در پاي تختگاه را از نظر فاصله و موقعيت كه در دشت شهر پارسه قرار گرفته است و به‌دليل كيفيت، به يكي از ساكنان شهر پارسه مي‌توان متعلق دانست.
او در اين‌باره اظهار كرد: حجم آجرهاي به‌كار رفته در اين گور و قيراندود شدن آن‌ها نشان مي‌دهد كه فرد متوفي، سطح اجتماعي روبه بالايي داشته است و او را به اقوام كوچ‌رو نمي‌توان نسبت داد.
يزداني درباره‌ي اسكلت درون گور، توضيح داد: به‌نظر مي‌رسد، او فردي با قد حدود 170 تا 180 سانتي‌متر بوده است؛ ولي به‌دليل اين‌كه اسكلت به‌شدت آسيب ديده و تقريبا بخش‌هاي زيادي از آن با خاك تركيب شده، جنسيت‌اش هنوز مشخص نشده است.
وي هم‌چنين پس از اشاره به كشف ششمين چاه هخامنشي در اين محل و اين‌كه به‌دليل كمبود زمان كاوش، بررسي اين چاه به فصل ديگري موكول شد، بيان كرد: زماني كه بخشي از گور را كاوش مي‌كرديم، پس از برداشتن دو لايه آجر، به دهانه‌ي يك تنگ برخورد كرديم كه به‌دليل كم بودن وقت و اين‌كه به پايان روز رسيده بوديم، براي جلوگيري از آسيب رسيدن به ظرف، ادامه‌ي كاوش و خارج كردن آن به روز بعد موكول شد كه متأسفانه، صبح روز گذشته (29 دي‌ماه) متوجه شديم، دزدان اشياي عتيقه همان شب به اين كارگاه كاوش وارد شده و به تخريب بخشي از گور و بردن ظرف تنگ اقدام كرده‌اند.
يزداني با بيان اين‌كه به‌نظر مي‌رسد، آن‌ها حدود يك يا دو ساعت وقت كافي براي انجام اين كار داشته‌اند، گفت: اين افراد همراه خود چاقو و كلنگ داشتند كه چاقوي آن‌ها جا مانده است. آن‌ها پس از كندن يكسري از آجرها، تنگ آب را سرقت كرده‌اند. با اين حال، به‌نظر مي‌رسد كه چراغ پيه‌سوز را نديده‌اند و ما آن را خارج كرديم.
وي با اشاره به اين‌كه اسكلت داخل اين گور بسيار تخريب شده و جدا كردن آن سخت و حتا غيرممكن است، تأكيد كرد: حفاظت از اين منطقه و محل كاوش، وظيفه‌ي يگان حفاظت تخت جمشيد (پارسه) بوده و متأسفانه در اين‌باره كوتاهي شده است. اكنون پس از دست‌برد زدن به گور كشف‌شده، يگان حفاظت سربازي را براي نگهباني و حفاظت از محل به‌صورت شبانه‌روزي گذاشته است. اين درحالي است كه يگان حفاظت در 100 متري محل كاوش مستقر و از محدوده‌ي كاوش در اين منطقه نيز مطلع است؛ اما متأسفانه در روزهاي پاياني كاوش، سربازي را براي حفاظت از منطقه گذاشته‌اند، با وجود اين‌كه حدود 40 روز است كه در اين محل به كار مشغول هستيم و در چاه‌هاي كشف‌شده نيز آثار تاريخي به‌دست آمده بودند.
انتهاي پيام