معاون پژوهشي پژوهشگاه هوافضا با اشاره به پرتاب موفق‌آميز راكت ايراني «كاوش -2» در هفته گذشته از پيگيري پرتاب نخستين راكت ايراني حامل موجودات زنده به فضا در آينده خبر داد.
دكتر محمد ابراهيمي در گفتوگو با خبرنگار «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) با اشاره به برنامه‌ريزي براي پرتاب راكتهاي كاوش 3، 4 و راكتهاي ديگر از پيگيري اعزام موجودات زنده از قبيل حيوانات كوچك مثل موش براي آزمايش‌هاي علمي و همچنين انجام تستهاي نجومي و تست تجهيزات پيشرفته ساخت داخل در اين ماموريت‌ها خبر داد و گفت: پژوهشگاه هوافضا آمادگي پيگيري اين اهداف را داشته و در حال مذاكره در اين زمينه‌ها هم هستيم.
معاون پژوهشي پژوهشگاه هوافضا با بيان اين كه پرتاب بعدي كاوش بستگي به عوامل زيادي از جمله ماموريت و كاربرد آن دارد، تصريح كرد: چنانچه حامي خوب براي پروژه وجود داشته و هوا هم تا پايان سال مناسب باشد، احتمالا يك پرتاب ديگر خواهيم داشت.
دكتر ابراهيمي درباره برنامه‌هاي احتمالي براي اعزام فضانورد در قالب اين پروژه‌ها گفت: بحث اعزام انسان به فضا پروسه‌اي طولاني است، زيرا انسان نياز به كپسول بزرگتر داشته و بازگشت انسان از فضا تدابير پيچيده‌تري دارد.
وي با بيان اين كه راكت پرتابي «كاوش 2» شامل محموله آزمايشگر، موتور راكت و سامانه بازيافت بود، گفت: محموله آزمايشگر چيزي است كه به جو زمين رفته و بازيابي مي‌شود كه قسمت ارزشمند كار بوده و داخل آن تجهيزاتي از قبيل دوربين، سنسورها و كامپيوتر پروازها قرار دارند.
وي با بيان اين كه با سوختن سوخت موتور تنها يك پوسته استوانه‌يي از آن باقي مي‌ماند، افزود: اين بخش در نهايت براي افزايش ارتفاع ساير مجموعه جدا مي‌شود. در ادامه براي بازگشت محموله به زمين سرعت آن به تدريج كاهش مي‌يابد و ابتدا پره كاهنده سرعت باز شده، سپس چتر ترمزي و در نهايت چتر اصلي باز مي‌شود تا راكت با سرعت مناسب به زمين برسد.
معاون پژوهشي پژوهشگاه هوافضا با بيان اين كه وزن محموله حدود 150 كيلو بود، تصريح كرد: تمامي اجزاي راكت كاوش 2 ساخت داخل بود به طوري كه موتور را از يكي از صنايع گرفته و كل محموله را خودمان ساخته‌ايم. به طوري كه در طراحي و ساخت اجزا، هر جا توانايي انجام آن را داشته‌ايم، محققان پژوهشگاه آن را ساخته‌اند و در ساخت اجزاي ديگر آن از بخشهاي خصوصي و دولتي توانمند داخلي كمك گرفته‌ايم؛ به اين ترتيب در طراحي، ساخت و حتي تستهاي قبل از پرتاب هيچ طرف خارجي حتي در حد مشاوره در اين پروژه وجود نداشتند.
وي درباره همكاريهاي داخلي در اجراي اين پروژه، خاطر نشان كرد: اساتيد و دانشجوهاي دانشگاههاي معتبر هوافضا كشور مانند صنعتي شريف، صنعتي خواجه نصيرالدين طوسي و صنعتي امير كبير از جمله همكاراني بودند كه در حوزه ايروديناميك و شبيه سازي پروازي در اين پروژه همكاري كردند.
دكتر ابراهيمي با اعلام اين كه اولين پرتاب آزمايشي راكت كاوش حدود دو سال پيش انجام شد، تصريح كرد: كل مراحل پروژه در 10 دقيقه انجام شده است كه محموله نيز پس از اين زمان به زمين رسيده است.
وي در باره كاربردهاي راكتهاي كاوش توضيح داد: با توجه به حساسيت و هزينه بر بودن سيستمهاي ماهواره‌يي و تجهيزات فضايي موفقيت انجام پروژه بسيار حائز اهميت است و آزمايشگاههايي كه بتوانند آن محيط را شبيه سازي كنند يا فراهم نبوده و يا اين كه بسيار سخت فراهم مي‌شوند، بنابراين راكت كاوش، آزمايشگاهي است براي رايانه‌ها يا سنسورهايي كه قصد استفاده از آن‌ها بر روي ماهواره را دارند.
معاون پژوهشي پژوهشگاه هوافضا در گفتوگو با ايسنا خاطر نشان كرد: كاربرد ديگر راكتهاي كاوش، مطالعات علمي خاص در ارتفاعات 50 تا 200 كيلومتري جو است، زيرا بالن‌هاي توانايي رسيدن به آن ارتفاع را نداشته و ماهواره‌ها نيز نمي‌توانند به دليل خطر سقوط زير ارتفاع مشخصي كار كنند؛ بنابراين معمولا مطالعات علمي در اين فاصله از جو را با راكتهاي كاوش انجام مي‌دهند به طوري مي‌توان سرعت باد، فشار هوا و برخي تستهاي نجومي را با اين نوع راكتها انجام داد.
وي تاكيد كرد: كاربرد بسيار مهم ديگر راكتهاي كاوش، فرستادن موجودات زنده است كه چنانچه قصد تحقيقات بر روي موجودات زنده را داريم، يكي بسترهاي خوب و ارزان قيمت راكتهاي كاوش است به طوري كه مي‌توان يك موش را با فراهم كردن شرايط مناسب به فضا فرستاد تا به تدريج موجودات ديگر به فضا فرستاده شده و به زمين برگردند كه چنين ماموريت‌هايي هزينه‌هاي هنگفت استفاده از ماهواره بر يا ماهواره را ندارد.
دكتر ابراهيمي در باره مراحل بعدي پروژه راكت كاوش به ايسنا گفت: در حال تعامل با بخشهاي مختلف هستيم تا پيشنهاد‌هاي جدي كاري بگيريم، البته علاقمند به همكاري بين‌المللي هستيم، اما همكاريهاي بين‌المللي نياز به تعاملات طولاني دارد، اما از داخل ، يك سري تحقيقات نجومي از سوي پژوهشگاههاي درگير پيشنهاد شده و راجع به فرستادن موجودات زنده نيز علاقمندي‌هايي از داخل ابراز شده است كه در حال بررسي اين پيشنهاد‌ات هستيم، البته برخي مجموعه‌ها نيز علاقمندند تا ريز سيستمهاي خود را در اين پرتاب آزمايش كنند.
وي ادامه داد: حتي در اين پروژه اخير يك مجموعه ريزسيستم خود را تست كرد به طوري كه سنسوري در حوزه ناوبري ساخته بود تا از كارايي آن اطلاع پيدا كند، از اين رو در حال بررسي دقيق‌تر اين پروژه‌ها هستيم تا هم از نظر مالي پروژه را حمايت كرده و هم اين كه به لحاظ علمي كار جديدي باشد.
دكتر ابراهيمي با بيان اين كه اين نوع پرتابها به علت سادگي هنوز هم در سازمان فضايي آمريكا (ناسا) رايج است، اضافه كرد: همچنين دانشگاههاي معتبر آمريكا براي آموزش پرسنل و دانشجويان پرتاب راكتهاي كاوشگر را مكررا انجام مي‌دهند؛ البته در كشور پاكستان و هند اين نوع پرتابها رايج است، اما در كشورهاي حوزه خليج فارس هيچگونه از اين نوع پرتاب صورت نگرفته است.
معاون پژوهشي پژوهشگاه هوافضا در پايان به ايسنا گفت: هدف از اين پروژه اين بود كه سيستمهاي جداساز عمل كرده، بازيابي كامل بر روي زمين انجام شود و در نهايت فيلم و عكسها به ايستگاه مخابره شده و ثبت شوند كه تمامي اين اهداف به خوبي در پرتاب كاوش دو به نتيجه رسيد.
انتهاي پيام