استاد دانشگاه فردوسي مشهد: حافظ يكه‌تاز پهنه‌ي شعر فارسي است

محمدجاويد صباغيان گفت: حافظ يكه‌تاز پهنه‌ي شعر فارسي و بالاخص غزل فارسي است. استاد دانشگاه فردوسي مشهد در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خراسان رضوي، درباره‌ي جايگاه شاعر بزرگ قرن هشتم، اظهار داشت: اگر ما در غزل‌هاي عاشقانه، مولانا يا سعدي و در غزل‌هاي عارفانه، عطار را داريم، در قرن هشتم در هر دو زمينه‌ي غزل عاشقانه و عارفانه، شخصيتي همچون حافظ را داريم كه آفريدگار بزرگ اين حوزه‌ي شعري است. او افزود: نكته‌ي ديگر براي برتري دادن به حافظ، حافظ قرآن بودن اوست و به همين دليل است كه شمس‌الدين محمد خود را حافظ تخلص مي‌كند و نه تنها قرآن را با يك روايت حفظ است؛ بلكه به گفته‌ي خودش با 14 روايت، حافظ قرآن شده‌ است. وي با بيان اين‌که شعر حافظ بسيار متأثر از قرآن و حديث نبوي است و كم‌تر غزلي را از او مي‌توان ديد كه مستقيم يا غيرمستقيم متأثر از قرآن و حديث نبوده باشد، افزود: براي اين‌كه بتوانيم شعر حافظ را خوب بفهميم، بايد با قرآن آشنا شويم؛ يعني تا زماني‌كه اين آشنايي وجود نداشته باشد، نمي‌توان اين مسأله را ريشه‌يابي كرد كه حافظ ادبيات خود را با الهام گرفتن از كدام آيه‌ي قرآن سروده است. صباغيان گفت: همان‌طور كه ما حافظ را مي‌خوانيم، بايد قرآن را نيز در برابر ديدگان‌مان بگذاريم و از آن بهره مند شويم، بايد از قرآن در كاربرد حياتي خويش و براي زندگي سعادتمندانه استفاده كنيم؛ در حقيقت، بسياري از مفاهيم و معاني قرآن محتواي اشعار حافظ است؛ پس جذابيت معنوي شعر حافظ را مي‌توان مربوط به الهام‌گيري او و بر خورداري‌اش از اقيانوس بي‌پايان قرآن مجيد دانست. اين پژوهشگر افزود: حافظ علاوه بر وسعت اطلاعات از آثار پيشينيان و قرآن مجيد و حافظه‌ي سرشاري كه داشت، از ذوق و نبوغ خاصي برخوردار بود كه توانايي سرودني را به او مي‌دهد كه هيچ شاعري هم‌پايه‌ي او نمي‌شود. استاد دانشگاه فردوسي مشهد اظهار داشت: انسان‌هاي بزرگ برخاسته از رفاه نيستند؛ بلكه برخاسته از رنج‌ها و محروميت‌هاي‌اند؛ ما ديگر حافظ و مولوي‌اي نخواهيم داشت؛ چون شرايط و زمان آن‌ها ديگر قابل تكرار نيست. جاويد صباغيان با بيان اين‌که آرزو مي‌كنم جوانان ما روز بزرگداشت شخصيت‌هايي چون حافظ و مولانا را به عنوان نقطه‌ي عطفي براي شناخت بزرگان فرهنگي جامعه‌شان بگيرند، افزود: در واقع شناخت شخصيت بزرگ فرهنگي به نوعي شناخت شخصيت و هويت ديني و اجتماعي خود انسان است و آن را به عنوان پلكاني براي ارتقاي سطح فرهنگي قرار مي‌دهد. او تصريح کرد: از ياد نبريم كه در حقيقت ارزش ما وابسته به ارزش‌هاي فرهنگي ماست؛ بنابراين بزرگداشت‌ها مي‌توانند نوعي به خود آوردن براي بازگشت به منابع فرهنگي‌مان باشند. انتهاي پيام
  • دوشنبه/ ۲۲ مهر ۱۳۸۷ / ۰۹:۵۰
  • دسته‌بندی: ادبیات و کتاب
  • کد خبر: 8707-11463
  • خبرنگار :