يك كارشناس گردشگري: مديريت گردشگري به حفظ ميراث فرهنگي منجر مي‌شود توسعه‌ي مديريت‌نشده‌ي گردشگري آثار منفي اقتصادي را درپي دارد
يك كارشناس گردشگري اظهار داشت: مطالعات علمي درباره‌ي اثرهاي حاصل از جهانگردي شامل زمينه‌هاي اجتماعي، زيست‌محيطي، اقتصادي و فرهنگي است كه هر كدام در صورت انجام مديريت صحيح، آثاري مثبت و در غير اين صورت، آثاري منفي را مي‌توانند داشته باشند. اسماعيل قادري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: مديريت گردشگري به حفظ ميراث فرهنگي منجر مي‌شود، آثار و بناهاي تاريخي را حفظ مي‌كند، سبب افزايش آگاهي مردم مي‌شود و زمينه‌ي برقراري ارتباط براي احياي غرور ملي را فراهم مي‌كند. وي ادامه داد: جوامعي كه بسته‌اند، نگران اثرهاي منفي حاصل از گردشگري بر فرهنگ جامعه‌شان هستند. ممكن است براثر توسعه‌ي گردشگري جرايم اجتماعي افزايش يابند كه اين مورد در كشورهاي درحال توسعه به‌چشم مي‌خورد. او گفت: توسعه‌ي صحيح گردشگري به‌لحاظ اقتصادي موجب افزايش ارزآوري مي‌شود. به علاوه، گردشگري راه‌هاي مختلفي را براي تأمين اقتصادي جامعه فراهم مي‌كند و با صادرات محصولات جهانگردي، درآمد افزايش مي‌يابد و تنوع اشتغال را در جامعه با خود همراه دارد. قادري بيان كرد: توسعه‌ي مديريت‌نشده‌ي صنعت گردشگري نيز آثار منفي اقتصادي مانند افزايش قيمت‌ها، تورم و وابستگي اقتصادي كشورهاي جهان سوم را به كشورهاي توسعه‌يافته مي‌تواند درپي داشته باشد. به گفته‌ي او، احيا، حفاظت محيط زيست و توسعه‌ي گونه‌هاي جانوري نيز از آثار مثبت گردشگري مديريت‌شده هستند؛ اما ابعاد و آثار منفي آن در اين بخش شامل تخريب و نابودي محيط زيست است. وي اظهار كرد: در مطالعات مربوط به مديريت آثار گردشگري بايد اثرها و پيامدهاي حاصل از گردشگري را ارزيابي كنيم كه چه فعاليتي بايد انجام شود تا جهانگردي براي ما هزينه نداشته باشد. قادري توضيح داد: متأسفانه در برنامه‌ي ملي توسعه‌ي گردشگري كه اوايل دهه‌ي 80 تنظيم شده، چنين مطلبي مطرح نشده و به‌دليل آن‌كه چارچوب نظري و تئوريك نداشته است، راه‌هايي را كه به درآمد و افزايش درآمد گردشگري منجر مي‌شوند، نتوانسته است تعريف كند. وي گفت: در برنامه‌هاي توسعه‌ي جهاني گردشگري، راهكارهايي را براي ارزيابي اثرها درنظر مي‌گيرند. براي مثال، ساختن هتل چه اثرهايي را در يك منطقه‌ي گردشگري ممكن است، درپي داشته باشد. اين موارد در دنيا مطالعه مي‌شوند و براساس روش‌هاي علمي براي هر منطقه ظرفيت، الگو و مدل تعريف مي‌شود؛ اما متأسفانه در برنامه‌هاي توسعه‌ي گردشگري ملي ما، به اين موارد پرداخته نشده است و برنامه‌ريزان اين طرح‌ها با ادبيات مديريت آثار حاصل از گردشگري بيگانه‌اند. او ادامه داد: در كشور ما، بحث گردشگري بين‌المللي آن‌قدر توسعه‌يافته نيست كه پرداختن به آثار آن مورد بحث قرار گيرد؛ اما درباره‌ي گردشگري داخلي بايد ابتدا ظرفيت مناطق را تعريف كنيم. به‌عنوان مثال، منطقه‌ي ساحلي درياي خزر، ظرفيت محدودي دارد كه براي حفاظت از آن، متأسفانه استان‌هاي حاشيه‌ي دريا هيچ برنامه‌اي براي تعيين ظرفيت ندارند. اين كارشناس گردشگري بيان كرد: براي اين مناطق بايد ظرفيت تعيين شود كه شامل ظرفيت آني، سالانه و ... است و اين معيار نشانگر آن است كه اين منطقه بيشتر از آن ظرفيت، نمي‌تواند گردشگر بپذيرد و اثرهاي حاصل از آن نيز قابل تعريف نيستند. وي گفت: پس از انقلاب اسلامي تعداد بي‌شماري ويلا، تأسيسات اقامتي و هتل در اين منطقه در كنار بحث و شعار مناطق نمونه‌ي گردشگري ايجاد شدند كه اين فعاليت جهانگردي به آلودگي آب‌هاي درياي خزر منجر شد. جمعيت مديريت‌نشده‌اي كه از اين منطقه بازديد مي‌كند در فصل پيك، ترافيك شديد و آلودگي هوا را به‌وجود مي‌آورد كه در كنار آن، آلودگي آب و تخريب پوشش گياهي نيز اتفاق مي‌افتد. قادري افزود: براي مديريت اثرهاي گردشگري در مناطق مختلف بايد مطالعات ميداني انجام شود. هم‌چنين مردم محلي و گردشگران را نسبت به صنعت گردشگري و آثار حاصل از آن بايد آگاه كرد. انتهاي پيام