رئيس سابق تيم مذاكره‌كننده خط لوله صلح از برخي مسائل كه اخيرا درباره مهم نبودن قيمت گاز در پروژه خط لوله صلح مطرح شده است، به شدت انتقاد كرده و آن را پديده‌اي نو در اقتصاد و تجارت جهاني دانست.
سيد محمدهادي نژادحسينيان در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: فرمول قيمت بخش اصلي و مهم هر قرارداد گازي است و عادلانه و به روز بودن قيمت گاز شرط اصلي براي به اجرا در آوردن آن به‌ويژه در پروژه‌هاي خط لوله است؛ به طوري كه از سه قرارداد اصلي صادرات گاز كه پس از پيروزي انقلاب امضا شده، قرارداد تركيه كه قيمتش مناسب بوده، به اجرا در آمده است، ولي دو قرار داد ديگر كه قيمت آنها پايين است، سال‌ها متوقف مانده و كسي نتوانسته مشكل آنها را حل كند.
وي گفت: امضاي قرارداد خط لوله صلح با فرمول قيمت فعلي و بدون پذيرش قيمت عادلانه و به روز، اين قرارداد را همانند دو قرارداد مشابه ديگر بعد از انقلاب به بايگاني خواهد سپرد. هندي‌ها هم اين مطلب را خوب مي‌دانند، زيرا كه تجربه عملي آن را از گذشته داشته‌اند.
به گزارش ايسنا، به تازگي اسفنديار رحيم مشايي ـ معاون رييس‌جمهور ايران و رييس كميته ويژه پيگيري پروژه خط لوله صلح ـ در پاسخ به صحت اين سوال كه "گفته مي‌شود پس از مذاكرات بسيار زياد، اكنون هند مي‌تواند گاز را با قيمتي معادل 5.68 دلار در هرميليون بي.تي.يو (واحد گرمايي انگليس) دريافت كند و در صورت تحويل گاز ايران در مرز هند و پاكستان، اين رقم شامل هزينه‌هاي ترانزيت و انتقال گاز نيز مي‌شود كه بايد از سوي ايران به پاكستان پرداخت شود" گفته كه قيمت‌ها چندان مهم نيستند و بايد به‌زودي مساله آن حل شود و ما درباره آن اجماع خواهيم داشت. از آن جا كه صادرات گاز يك مساله بلندمدت است، بايد همزمان با تحولات بازار مورد بازبيني قرار گيرد. مساله اصلي قيمت نيست، بلكه نهايي كردن پروژه خط لوله صلح است.
نژادحسينيان در ادامه درباره برخي خبرها مبني بر اين‌كه ايران تحويل گاز در مرز هند را پذيرفته است، گفت: اگر اين پروژه را خط لوله صلح مي‌ناميم، بايد با احداث آن بين هند و پاكستان صلح برقرار شود. در اين صورت تحويل گاز هند در مرز ايران به پاكستان و تحويل آن توسط پاكستان در مرز هند به آن كشور روشي منطقي و معمول كار است.
در همين رابطه رحيم مشايي به روزنامه هندو گفته كه موافقت شده گاز ايران در مرز هند و پاكستان به اين كشور تحويل داده شود.
اين درحالي است كه پيش‌تر قرار بود گاز در مرز ايران و پاكستان تحويل داده شود و طرف هندي به دليل آن‌چه ناامني مسير در طول پاكستان مي‌خواند، مخالفت خود را با اين مساله ابراز كرده بود.
نژادحسينيان افزود: اين‌كه هندي‌ها اصرار دارند گاز را در مرز خودشان از ما تحويل گيرند، شايد به اين دليل است كه مي‌دانند انجام اين پروژه مرهمي نيست كه زخم عميق بين آنها و پاكستان را به زودي درمان كند؛ بنابراين به پاكستاني‌ها درمورد تامين امنيت خط لوله اعتماد نمي‌كنند.
معاون سابق امور بين‌الملل وزارت نفت با تاكيد بر اين‌كه شرايط قرارداد بايد به گونه‌اي باشد كه هند و پاكستان را تشويق به برقراري صلح كند، اضافه كرد: با شرايط توافق شده، صلح‌آور بودن پروژه منتفي است. به اين ترتيب اجراي آن فقط چندصد ميليارد دلار به جمهوري اسلامي ايران ضرر مي‌رساند.
به گفته او با توجه به ناامني موجود در پاكستان و مخالفت ارتش پاكستان با اين پروژه، پذيرفتن مسووليت امنيت انتقال گاز در داخل خاك پاكستان توسط ايران به هيچ وجه توجيه عقلاني ندارد.
دبير كل مجمع مجالس آسيايي خاطرنشان كرد: با توجه به اين نكات به نظر مي‌رسد مسوولان فعلي اين پروژه بر اساس تحليل‌ها و برداشت‌هاي خودشان قصد دارند تعهدات سنگيني را براي ملت ايجاد كنند كه تا 30 سال ديگر دامنگير كشور باشد و اين امر وظيفه نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي را جهت بررسي بيشتر اين قرار داد سنگين‌تر مي‌كند.
انتهاي پيام