عضو كارگروه صيد و شكار كميته‌ي ملي طبيعت‌گردي معتقد است: اگر ميان سازمان حفاظت از محيط زيست در حوزه‌ي وظايفي كه دارد، با سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تعامل برقرار شود، در گردشگري شكار و طبيعت‌ به موفقيت‌هايي دست مي‌يابيم. هاشم اسدزاده در گفت‌وگو با خبرنگار بخش گردشگري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ظرفيت‌هاي كشور را در شكار قابل توجه دانست و ادامه داد: منابع اين بخش در كشور محدود نيستند و در گستره‌ي كشور وجود دارند؛ اما در اين حوزه بايد مديريت كلان اتفاق بيفتد كه بخشي از آن به سازمان حفاظت از محيط زيست و بخشي ديگر به تورگردان‌ها مربوط مي‌شود. تاكنون تورگردان‌ها در اين حوزه، فعاليت‌ها را به‌درستي انجام داده‌اند و با توجه به ظرفيت‌هاي شكار و طبيعت‌گردي، بخشي از جهانگردان را به كشور وارد مي‌كنند. در اين ميان، مهم است كه سازمان حفاظت از محيط زيست براي اين گردشگران تسهيلاتي را فراهم كند تا زحمات كار تورگردان‌ها به نتيجه برسد. با اين حركت، گردشگري شكار و طبيعت‌ در كشور توسعه مي‌يابد. رييس مؤسسه‌ي مطالعات استراتژيك جهانگردي با اشاره به تاريخچه‌ي تشكيل و ماهيت كاري سازمان حفاظت از محيط زيست، بيان كرد: قانون شكار چهارم اسفندماه 1335 به‌عنوان نخستين مقررات مستقل و نسبتا جامع در زمينه‌ي حفاظت از حيات وحش، مشتمل بر هفت ماده و 10 تبصره به تصويب مجلس وقت رسيد و كانون شكار ايران نيز براساس ماده‌ي يك اين قانون به‌عنوان سازمان مستقل در راستاي حفظ نسل وحوش و اجراي مقررات شكار تشكيل شد. اين كانون داراي شخصيت حقوقي و مستقل مالي بود. وي اظهار داشت: در 16 خردادماه 1346 قانون شكار و صيد مشتمل بر 31 ماده تصويب شد كه سازمان شكارباني و نظارت بر صيد براساس آن تشكيل و جايگزين كانون شكار شد. در 28 خردادماه سال 1353 نيز با تصويب قانون حفاظت و به‌سازي محيط زيست، سازمان محيط زيست با تغيير ساختار تشكيلاتي و داراي اختيارات وسيع در زمينه‌ي جلوگيري از آلودگي و تخريب زيست‌محيطي تشكيل شد كه به موجب اين قانون، سازمان محيط زيست به نخست‌وزيري وابسته و زير نظر شوراي عالي حفاظت از محيط زيست و 9 وزير بود. او يادآوري كرد: منشأ تشكيل سازمان حفاظت از محيط زيست كنوني، حفاظت از وحوش و اجراي شكار بوده است و اگر اكنون ميان اين سازمان در حوزه‌ي وظايفي كه دارد با سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري تعامل برقرار شود، در گردشگري شكار و طبيعت‌گردي به موفقيت‌هايي دست مي‌يابيم. اسدزاده تأكيد كرد: تورهاي شكار يا طبيعت، معضل فرهنگي ندارند و به توسعه‌ي گردشگري كمك بيشتري مي‌كنند. در دنيا، ديگر تورهاي كلاسيك نسبت به اين تورها خواهان ندارند. وي با بيان اين‌كه شكار در حوزه‌ي پيرترين حيوانات است، اما هنوز در اين بخش با چالش‌هايي مواجه‌ايم، گفت: اگر قرار است، شكار در كشور محدود شود، بايد شكارچي ايراني را محدود كنيم، چون اين شكارچي‌ها براي قوچ 200 هزار تومان پرداخت مي‌كنند، درحالي‌كه شكارچي‌ خارجي دو هزار يورو هزينه مي‌كند كه اين درآمدها بايد براي توسعه‌ي آن منطقه صرف شود. اگر در توزيع اين درآمدها مديريت شود، در توسعه‌ي مناطق حفاظت‌شده و قرق‌هاي شكار تأثير خواهد داشت، درحالي‌كه اين اتفاق نمي‌افتد. اين تورگردان با اشاره به پنج تورگرداني كه در بخش گردشگري شكار فعاليت مي‌كنند، ادامه داد: اين تورگردان‌ها براي اين بخش بسيار هزينه و در نمايشگاه‌هاي گردشگري شركت كرده‌اند؛ اما تاكنون هيچ كمكي به اين حوزه نشده است، در صورتي كه فقط بايد تعامل باشد. او درباره‌ي وضعيت بازارهاي ايران در زمينه‌ي جذب گردشگر شكار، بيان كرد: اكنون براي اين بخش بازارهايي داريم، ولي به تسهيلاتي براي ورود گردشگران در اين حوزه نياز است. ما اين بازارها را با سرمايه‌ي خود به‌دست آورده‌ايم و اكنون دولت بايد حمايت و مجوز كافي صادر كند تا اين كار توسعه يابد. اسدزاده گفت: اكنون تورگردان‌هاي فعال، در حوزه‌ي گردشگري شكار جمع شده‌اند و به سازمان حفاظت از محيط زيست تقاضا داده‌اند كه مناطقي را براي احيا و حفاظت از گونه‌هاي جانوري و شكار براساس معيارها و ضوابط درست جهاني و در قالب مصوبه‌ها يا قوانين كشور مانند اصل 44 قانون اساسي در اختيار بگيرند تا به توسعه‌ي حيات وحش اقدام كنند كه در اين‌باره نيز برنامه‌ي بلندمدتي وجود دارد. اين تورگردان درباره‌ي اين اقدام توضيح داد: ما براي در اختيار گرفتن مناطقي در اوريال خراسان، البرز مركزي و غرب كشور به سازمان حفاظت از محيط زيست تقاضا داده‌ايم كه زمينه‌ي حفاظت از اين مناطق و گونه‌هاي جانوري و گياهي آن‌را فراهم كنيم تا از اين طريق، مزرعه‌اي براي حفاظت، احيا و حتا راه‌اندازي تورهاي طبيعت و شكار ايجاد شود. ما براي توليد و تكثير حيوانات وحشي در مناطق شكار ممنوع مانند زيستگاه‌ها و مناطق حفاظت‌شده در كشورهاي پيشرو در اين بخش، اعلام آمادگي كرده‌ايم، فقط به حمايت سازمان‌هاي مربوط نياز داريم. انتهاي پيام