معاون ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري معتقد است: در دو سه‌ سال اخير، توجه عمومي مديريت شهري نسبت به موضوع بافت‌ها و آثار تاريخي خيلي بيشتر شده و اكنون تعامل با شهرداري‌ها از گذشته بهتر است. فريبرز دولت‌آبادي در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بيان كرد: استنباط من اين است كه تعامل شهرداري‌ها با سازمان‌هاي ميراث فرهنگي بيشتر شده است و شهرداران و شوراهاي شهري به ما مراجعه مي‌كنند و به‌دنبال اين هستند كه با هماهنگي ميراث فرهنگي اتفاقي صورت گيرد. نمونه‌ي اين مسأله در شهرداري‌هاي مشهد و يزد ديده مي‌شود كه شهرداران آن‌ها بافت‌هاي تاريخي را نيز در اولويت كاري خود قرار داده‌اند. وي ادامه داد: شهرداري تهران نيز از اين قاعده مستثنا نيست و شهرداري‌ها رفتارشان درباره‌ي موضوع‌هاي تاريخي نسبت به پيش اصلا قابل مقايسه نيست. او درباره‌ي مطالبي كه چندي پيش منتشر شدند، مبني بر اين‌كه به‌نظر مي‌رسد، در ميراث فرهنگي مشكلي وجود دارد، توضيح داد: اگر منظور از مشكل، اين است كه ميراث فرهنگي توان مالي براي تملك تمام آثارش را ندارد كه كشف تازه‌اي نيست. گرچه سياست درستي هم نيست كه ميراث فرهنگي هر جايي را كه ثبت كرد، بلافاصله تملك كند، زيرا در عمل معتقديم تملك كردن يك اثر تاريخي، آن‌را به‌نحوي از چرخه‌ي زندگي خارج مي‌كند. دولت‌آبادي با بيان‌ اين‌كه نظام مديريت شهري، نظامي يكپارچه نيست، اظهار كرد: اكنون شهرداري‌ها به‌جز اعتباراتي كه وزارت كشور به آن‌ها تخصيص مي‌دهد، خودگردان عمل مي‌كنند. در واقع، شهرداري از محل درآمدي كه براي شهر دارد، براي آن هزينه مي‌كند و از آنجا كه ما نمي‌توانيم و اصلا منطقي نيست كه محدوده‌ي تاريخي شهر را از بقيه‌ي پيكره‌ي شهر جدا كنيم، نمي‌توان گفت كه اين مسأله (حفاظت از بافت تاريخي) به ما ربطي ندارد و فقط به سازمان ميراث فرهنگي مربوط است. به گفته‌ي معاون ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، اگر قرار باشد، پولي در بافت تاريخي هزينه شود، همان پولي است كه از محل شهر درمي‌آيد، يعني قرار است كه يك موجود يكپارچه مديريت شود، وگرنه اعتبارات مربوط به ميراث فرهنگي اصولا در مقياس شهرهايي مانند تهران، يزد و شيراز ناكافي است. او بيان كرد: موضع سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري سياست‌گذار، نظارت‌گر و تدوين‌كننده‌ي آيين‌نامه و ضوابط است و مسايل اجرايي برعهده‌ي شهرداري است. بعد منطقي قضيه همين است، وگرنه اگر بخواهيم بگوييم هرجايي را كه ميراث فرهنگي ثبت مي‌كند، بايد حتما بخرد، دو معني را درپي دارد يا بايد اين كار عملي شود كه منطقي نيست يا اين‌كه فرآيند ثبت را متوقف كنيم، زيرا ميراث فرهنگي پول كافي در اختيار ندارد و هيچ فرد عاقلي هم نمي‌پذيرد كه به‌دليل نبود اعتبار ارزش‌هاي اين كشور را امحا كنيم و ثبت نشوند. دولت‌آبادي افزود: راه حل اين است كه اين آثار در جريان زندگي باشند و شهرداري‌ها همان‌طور كه براي بقيه‌ي شهر هزينه مي‌كنند، براي آن‌ها نيز هزينه كنند. هم‌چنين ارزش‌هاي شهرها وجود دارند كه شهرداري‌ها موظف به حفظ و پاي‌بندي به آن‌ها هستند. البته اين به آن معني نيست كه سازمان ميراث فرهنگي به‌طور كلي از اين قضيه خارج باشد. انتهاي پيام