هنرمند پيشكسوت شيشههاي دستساز: كارگاههاي شيشهسازي روزبهروز از دور فعاليت خارج ميشوند استادكاري در اين رشته تا پنج سال ديگر نخواهيم داشت
هنرمند پيشكسوت شيشههاي دستساز گفت: شيشههاي كشورهايي مانند چين با توليد انبوه و كيفيت بالا، بازار ايران را فرا گرفته و اين درحالي است كه كارگاههاي شيشهسازي ايران روزبهروز از دور فعاليت خارج ميشوند. مرتضي وفايي در گفتوگو با خبرنگار بخش صنايع دستي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اينكه تاجرهاي ايراني، فرهنگي غريبپسند دارند، اظهار كرد: آثار شيشهيي كشور چين بهدليل مواد اوليه مطلوب و كورههاي مناسب، كيفيت خوبي دارند و قيمتهاي آنها نيز پايين است. وي تاكيد كرد: دولت بهجاي اينكه پولي در اختيار صنعتگر قرار دهد، راهكاري را ايجاد كند تا با ارايهي ابزار و مواد اوليهي خوب به هنرمندان، آثار با كيفيتي توليد شوند. او با اشاره به وضعيت كورههاي كارگاههاي كوچك هنرمندان رشتهي شيشههاي دستساز، بيان كرد: در كارخانههاي صنعتي از كورههاي پنج متري با استفاده از آجر زاگ كه ساخت آن حدود 90 ميليون تومان هزينه دارد، استفاده ميكنند؛ اما هنرمندان با توجه به شرايط مالي موجود از آجرهاي قديمي (خشت) براي ساخت كوره كه پنج ميليون تومان براي آن هزينه ميشود، استفاده ميكنند. درحاليكه اگر از كورههاي مشابه كارخانههاي صنعتي براي ساخت شيشه بهره گرفته شود، كيفيت اثر صددرصد افزايش مييابد. اين هنرمند پيشكسوت افزود: هيچيك از هنرمندان شيشهسازي، قدرت ساخت كوره با آجر وارداتي زاگ را ندارند. بنابراين با همان شيوهي قديم كار ميكنند تا با توليد آثاري، خود را به شيوهي توليد امروزي بتوانند نزديك كنند. وي با بيان اينكه صنايع دستي از دههي 60 روبه فراموشي رفته است، ادامه داد: پيش از اين دوره، صنايع دستي رشد و توجه مناسبي داشت؛ اما بهدليل كيفيت پايين مواد اوليه، نتوانست به بازار وارد شود و اكنون بسياري از كارگاههاي صنايع دستي روزبهروز از دور فعاليت خارج ميشوند و صنعت شيشه نيز درحال از ميان رفتن است. در خوشبينانهترين حالت حدود چهار يا پنج سال ديگر، حتا يك استادكار شيشهي دستساز نخواهيم داشت و شايد فقط در كتابها از آنها ياد شود. وفايي اظهار داشت: مشكل اصلي صنايع دستي ايران، مواد اوليه است، چون هنرمندان ايراني، بخصوص در رشتهي شيشهسازي در هيچ نقطه از دنيا وجود ندارند. به گفتهي او، كشورهاي اروپايي و آمريكاي شمالي، طالب طرحها و آثار دست هنرمندان ايراني هستند، چون اين آثار، ذوقي و دستياند و كشورهاي ديگر اين هنرها را با استفاده از ابزار ماشيني توليد ميكنند. اين هنرمند پيشكسوت كه در صادرات شيشه نيز فعال است، نبود طراح را از ديگر مشكلات صنايع دستي برشمرد و افزود: اكنون هيچ جايي براي جذب دانشجويان و فارغالتحصيلان رشتههاي صنايع دستي در دانشگاهها نيست و بيشتر كارگاهها شيوهاي سنتي دارند كه اين افراد به آن مراجعه نميكنند يا فرهنگ استفاده از اين دانشجويان وجود ندارد. وي ادامه داد: ايجاد كارگاه الگو به مسؤولان پيشنهاد داده شده است كه با بهرهگيري از مواد اوليه مطلوب، طرحها و نقشهاي روز، مكاني براي رجوع ديگر هنرمندان و كارگاههاي كوچك باشد. اين هنرمند بيان كرد: در صنايع دستي كارشناساني وجود ندارند كه سليقهي بازار را شناسايي كنند و راهكار ارايه دهند. نبود اين امكانات موجب شده است تا بسياري از هنرمندان فقط با عشق به كار خود ادامه دهند و اگر به اين مسايل توجه نشود، در آيندهاي نهچندان دور، صنعت شيشهي دستي از ميان ميرود. وي با بيان اينكه بازار داخلي شيشههاي دستساز ايراني، شهرستانهاي كشور است كه آنها نيز دنبال اجناس ارزانتر هستند و به كيفيت توجه نميكنند، توضيح داد: ساكنان شمال شهر تهران و موزهي آبگينه از ديگر مشتريان اين آثار هستند، به همين دليل، تعداد متقاضيان بازارهاي داخلي كم است. به اعتقاد او، صنايع دستي ايران براي بازارهاي اروپا ارزانتر از آثار ديگر كشورهاست، در بازار داخلي نيز اين تفاوت قيمتي با صنايع دستي كشورهاي ديگر چندان مشهود نيست؛ اما چون با اين آثار و كاربرد آنها آشنا نيستند، بنابراين بهنظر ميرسد، قيمت بالايي دارند. اين هنرمند پيشكسوت دربارهي نرخ نقشهاي ديگر كشورها بر آثار ايراني، اظهار كرد: اكنون بيشتر آثار شيشهيي برگرفته از طرحهاي اروپايياند، چون اين نوع آثار در بازارهاي داخلي و خارجي جواب داده و با سليقهي متقاضي مطابق بوده است. وفايي با اشاره به توانايي اندك مالي هنرمندان براي شركت در نمايشگاههاي ملي و بينالمللي، گفت: هزينهي حضور در اين نمايشگاهها زياد است و هنرمندان توانايي مالي اندكي براي پرداخت اين هزينهها دارند. علاوه بر اين، بسياري از افراد فقط بخش اقتصادي هنر را درنظر دارند و به اثر و زحمت هنرمند اهميت نميدهند. بنابراين بيشتر هنرمندان در اين فضا نميتوانند كار كنند كه بايد اين شرايط تغيير كند و فرهنگسازي شود. انتهاي پيام