"فيليپ راث"، "جورج بوش" را بدترين رييس‌جمهور تاريخ آمريكا مي‌داند و معتقد است، بوش افتضاح‌تر از آن است كه فراموش شود. به گزارش بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اين نويسنده درباره‌ي اين‌كه آيا هنوز سياست، بويژه انتخابات رياست‌جمهوري سال 2008 را دنبال مي‌كند، گفت: «متأسفانه دنبال مي‌كنم. اما تا دو هفته‌ي پيش بي‌تفاوت بودم. در "نيوهمپ‌شاير" شاهد مناظرات انتخاباتي بودم. جمهوري‌خواهان به‌طرز باورنكردني غيرقابل تحمل‌اند. اما به دموكرات‌ها علاقه‌مند شدم و فكر كنم به "باراك اوباما" رأي دهم.» او درباره‌ي اين‌كه چرا به "اوباما" علاقه‌مند شده است، گفت: «به‌خاطر اين‌كه او سياهپوست است. به‌نظر من، بحث تبعيض نژادي در آمريكا بسيار مهم‌تر از فمينيسم است و فكر مي‌كنم بايد اهميت بيش‌تري به سياهان داده شود. "اوباما" مرد جذابي است كه جايگاهش در حزب دموكرات براي من كمابيش پذيرفته شده است. فكر مي‌كنم رييس‌جمهور شدن او براي سياهان آمريكا بسيار حائز اهميت باشد.» "راث" با تأييد اين‌كه انتخاب "اوباما" به عنوان رييس‌جمهور، جامعه‌ي آمريكا را دچار تحولي شگرف مي‌كند، گفت: «در آن صورت فكر مي‌كنم اتفاقات خوشايندي خواهد افتاد. البته از پيروزي او مطمئن نيستم. افراد مورد نظر من به‌ندرت پيروز مي‌شوند. پس اگر شما بنويسيد كه "فيليپ راث" به "اوباما" رأي مي‌دهد، اين بوسه‌ي مرگي براي او خواهد بود!» اين نويسنده‌ي آمريكايي در ادامه درباره‌ي اين‌كه چه بر سر "جورج بوش" خواهد آمد و آيا او پس از ترك كاخ ‌سفيد فراموش مي‌شود، گفت: «بوش افتضاح‌تر از آن است كه فراموش شود.كتاب‌هاي زيادي در اين‌باره و درباره‌ي جنگ عراق نوشته خواهند شد. درباره‌ي "ريگانيسم" او كتاب‌هاي زيادي نوشته مي‌شوند؛ بوش پا را فراتر از "ريگان" گذاشت؛ بنابراين فراموش نخواهد شد. او بدترين رييس‌جمهور تمام ادوار آمريكا است.» "راث" در توضيح اين‌كه چرا "بوش" را بدترين رييس‌جمهور تاريخ آمريكا مي‌داند، گفت: «مهم‌ترين دليل، همين جنگ است و فريب‌هايي كه براي راه‌اندازي آن بافته شدند. هزينه‌ي جنگ، خزانه و زندگي آمريكايي‌ها. اين نفرت‌انگيز است؛ هرگز چنين چيزي اتفاق نيافتاده است.» او افزود: «مسأله‌ي ديگر، بحث نگاه بوش به بحران جهاني گرم‌ شدن زمين است كه اگر نگوييم نسبت به هرگونه اقدامي كه در اين رابطه انجام مي‌شد، موضع خصمانه داشته، مي‌توان گفت، او واقعا نسبت به اين مسأله بي‌تفاوت بوده است. بوش به مردم زيان زيادي زده است.» "راث" درباره‌ي اين‌كه پس چرا آمريكايي‌ها "بوش" را براي بار دوم انتخاب كردند، گفت: «فكر مي‌كنم بيش‌تر به‌خاطر تجارت جنگ و تمايل‌ نداشتن آن‌ها به اعمال تغييرات بود. آن‌ها حماقت سياسي كردند. من آن موقع به "جان كري" خيلي فكر كردم، اما او نتوانست مقابل بوش بايستد.» "فيليپ راث" كه چند سالي است در حومه‌ي‌ شهر "كانكتيكات" تنها زندگي مي‌كند، درباره‌ي اين نوع خاص زندگي‌اش، به اشپيگل گفت: «اخيرا بيش‌تر به نيويورك مي‌آيم. من قبلا دوسوم از عمرم را در روستا بودم، اما حالا بيش‌تر به نيويورك مي‌آيم. از سال 1972 در كانكتيكات زندگي مي‌كنم. سكوت مطلق و هواي عالي اين منطقه‌ي دورافتاده، به من امكان آن را مي‌دهد تا بعد از يك روز كاري، در غروب از مطالعه لذت ببرم.» او همچنين عنوان كرد: «اكنون در حال مطالعه‌ي شاهكارهاي گذشته‌ام. "كونراد"، "تورگنيف"، "همينگوي" و "فاكنر" مي‌خوانم. برايم بسيار جذاب‌اند. به‌ندرت آثار داستاني معاصر را مي‌خوانم؛ اما آثار غيرداستاني را مطالعه مي‌كنم.» اين نويسنده كه در كانكتيكات حتا از اينترنت هم استفاده نمي‌كند، گفت: «در نيويورك تنها با يك نفر از طريق ايميل ارتباط دارم؛ چون نمي‌خواهم آزار ببينم. من يك خط تلفن همراه دارم كه هيچ‌كس شماره‌ي آن را ندارد.» "فيليپ راث" در گفت‌وگوي خود خبر داد كه اخيرا نوشتن كتابي را به پايان رسانده است كه ماه اكتبر منتشر مي‌شود و گفت: «اين كتاب درباره‌ي چند دانشجو در زمان جنگ كره است كه "نفرت"، نام آن خواهد بود. بايد كتاب ديگري را شروع كنم. نوشتن پايان ندارد و فقط يك چيز مي‌تواند به آن پايان دهد كه مي‌دانيد چيست... (شايد مرگ).» او عقيده دارد كه نويسندگان هر زمان كه كتاب جديدي را آغاز مي‌كنند، يك نويسنده‌ي آماتور محسوب مي‌شوند؛ حتا اگر 25 كتاب پيش از آن نوشته باشند؛ چون آن كتاب در حال نوشتن را پيش‌تر ننوشته‌اند. "راث" در بخشي از گفت‌و‌گو متذكر شد: «تاكنون سه‌بار تصميم داشته‌ام تا "ناتان زوكرمن" - قهرمان و راوي بسياري از رمان‌هايم - را بكشم. يك‌بار در رمان "فريب"، بار دوم در "ضدزندگي" كه او 44ساله بود و بار سوم اخيرا در رمان "خروج روح". اما هنوز نمرده است و 71 سال دارد. من او را نكشتم، و فقط او را به خانه فرستادم.» در كتاب «خروج روح»، "زوكرمن" كه همچون خود "راث" در حومه‌ي شهر زندگي مي‌كند، قصد بازگشت به نيويورك را دارد. او سعي مي‌كند از پير شدن خود فرار كند. اين كتاب آخر درباره‌ي خروج زندگي از اوست و اين‌كه ديگر نمي‌تواند به جنگ آن برود. "راث" با قبول اين‌كه اين كتاب ديگر پايان راه "زوكرمن" است، درباره‌ي اين‌كه چرا تصميم گرفت معروف‌ترين شخصيت داستان‌هايش را بكشد، گفت: «هنوز نمي‌دانم آيا تصميم داشتم آن را به پايان برسانم يا نه. به ‌يك‌باره اتفاق افتاد. وقتي نوشتن كتاب را شروع كردم، نمي‌دانستم كه اين پايان كار خواهد بود. اين داستان از انتها گفته شده بود.» وي با ابراز خوشحالي از اين‌كه تنها نويسنده‌ي در قيد حيات آمريكايي است كه يك نسخه از اثرش در كتابخانه‌ي آمريكا موجود است، گفت كه سلامتي و شادي تنها آرزوهاي او هستند؛ اما ديگر از كسب نوبل ادبيات، كه طي اين‌ سال‌ها همواره يكي از نامزدهاي اصلي آن بوده، قطع اميد كرده است: «نه، ديگر به نوبل فكر مي‌كنم.» "فيليپ راث" كه مارس امسال 75ساله خواهد شد، در سال 1969 با رمان «شكايت پورتنوي» به شهرت رسيد و در سال 1997 با رمان «چوپاني آمريكايي» موفق به دريافت جايزه‌ي ادبي پوليتزر شد. انتهاي پيام