در نخستين سال بي‌سال‌هاي يكي از آخرين بازماندگان نسل هنرمند نقاشي قهوه‌خانه‌يي ايران، موزه و بنياد پژوهشي و هنري "چليپا" گشايش مي‌يابد.
به گزارش خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، كاظم چليپا – فرزند زنده‌ياد استاد حسن اسماعيل‌زاده – از برگزاري مراسم گشايش اين بنياد، ساعت 15 روز 24 بهمن‌ماه جاري در تهران خبر داد.
به گفته‌ي او، نمايشگاهي از آثار استاد چليپا، در محل آتليه‌اش تدارك ديده شده كه به‌جاي مراسم رسمي سالگرد برگزار خواهد شد و دربر گيرنده‌ي نقاشي‌هايي از اين هنرمند خيالي‌ساز و ماندگار در هنر سنتي ايران است.
چليپا با بيان اينكه اين بنياد براي پژوهش و تحقيق درباره‌ي نقاشي قهوه‌خانه‌يي، راه‌اندازي شده است، يادآوري كرد: هيچ نهاد يا ارگاني راه‌اندازي اين مركز را مورد حمايت قرار نداده است.
حسن اسماعيل‌زاده معروف به استاد چليپا، يكي از آخرين بازماندگان نسل هنرمند نقاشي قهوه‌خانه‌يي ايران، با "خيالى‌سازى"هايش، بيستم بهمن‌ماه سال 1385، در سن 82 سالگي ماندگار شد.
او كه در شهر زنجان متولد شده، در کودکي به‌همراه خانواده‌اش به تهران آمد؛ هفت ساله بود که مادر به شاگردي زنده‌ياد محمد مدبر سپردش و تا پايان حياتش تابلوهاي بسياري در زمينه‌ي حماسه‌هاي مذهبي، ملي و موضوع‌هاي رزمي و بزمي خلق كرد.
چليپا را يكى از چهره‌هاى ماندگار و از ستون‌هاى نقاشى "خيالى‌ساز" قهوه‌خانه‌يى مي‌دانستند.
چليپا را يكي از مهمترينهاي نسلي از نقاشان قهوه‌خانه‌يي يا هنر مردمي ايراني مي‌دانستند كه تا آخرين لحظات عمرش به خلق آثار متعددي ادامه داد و عنوان، مقام و منزلتش به‌طور قطع در ميان مهمترينهاي اين نسل قرار داشت.
منتقدان هنري باور دارند كه وي بار امانت و نقاشي سنتي - مردمي - قهوه‌خانه‌يي را با افزوده‌هايي كه در شكل‌گيري كامل‌تر آن انجام مي‌شد، ادامه داد و در حقيقت، برخلاف تعدادي از هنرمنداني كه در انتهاي دوران يك سبك و شيوه كار مي‌كنند، تغيير و تبديلي كه شيوه را از شكل بياندازد، اعمال نكرد و همان مهارت و استادي استادان ديگرش را با قدرت و ظرافت انجام داد.
حسن اسماعيل‌زاده مي‌گفت: تابلوهايش را در ذهنش طراحى و سپس روى بوم مى‌آورد.
او تابلوهاى بسيارى از حماسه‌هاى مذهبى، ملى و موضوع‌هاى رزمى و بزمى و آداب و سنن زندگى مردم خلق كرده بود. خيمه‌گاه سيدالشهدا(ع)، جنگ‌ها و شمايل اميرالمومنين حضرت على(ع)، سياوشان، كشته‌شدن ديو سفيد به‌دست رستم، بهرام و گل‌اندام، پرده‌هاى درويشى به جا مانده از اوست.
اين استاد چيره‌دست آداب و سنت‌هاي مردم ايران را نيز در آثارش ماندگار كرده است. تابلوهايي با عنوان عقدكنان، حنابندان، شب يلدا، آيين خواستگارى و… از آن جمله‌اند.
وي مدت‌ها بود به‌خاطر ضعف بينايي در خانه‌اش طراحي مي‌كرد و تا پايان حياتش، برپايى نمايشگاه‌هاى متعدد انفرادى و شركت در چند نمايشگاه جمعى داخلى و خارجى ازجمله نمايشگاه‌هايى در خانه‌ي آفتاب، موزه‌ي هنرهاى معاصر تهران، نگارخانه‌ي سعدآباد، فرهنگسراى ارسباران، خانه‌ي هنرهاى ايرانى، موزه‌ي نقاشى پشت شيشه، فرهنگسراى نياوران، مجموعه‌ي فرهنگى هنرى صبا، فرهنگسراى بهمن، فرهنگسراى خاوران و يك نمايشگاه جمعى در آلمان را در كارنامه‌ي كاري‌اش ثبت كرد و رفت.
انتهاي پيام