معاون محيط زيست طبيعي اداره‌كل محيط زيست خوزستان با اشاره به آخرين اقدامات انجام شده توسط متوليان محيط زيست خوزستان براي حل مشكل بزرگترين تالاب ايران (شادگان) گفت: جلسات متعددي براي حل مشكل ورود زه‌آب‌هاي كشت و صنعت‌ها به تالاب انجام شده و وعده‌هاي بسياري از شركت توسعه نيشكر داده شد، اما متاسفانه هر بار به وعده‌ها عمل نشد و بهره‌برداري از پروژه هدايت زه‌آب‌هاي كشت و صنعت نيشكر به سوي خليج فارس به تاخير افتاده است.
عادل مولا در گفت‌وگو با خبرنگار «محيط زيست» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه خوزستان، اظهار كرد: اداره‌كل محيط زيست خوزستان بازديدهاي بسياري از روند اجرايي پروژه‌ها داشته است. با پافشاري‌هاي انجام شده 70 درصد پروژه اجرا شده‌است و براي اجراي باقي پروژه در حدود 3/5 كيلومتر از يك سو و 4 كيلومتر از سوي ديگر مشكل وجود دارد كه سبب شده اجراي پروژه به تاخير افتد.
وي درباره علل به تاخير افتادن اجراي پروژه گفت: معارضان موجب تاخير در اجراي پروژه مي‌شوند. همچنين در زمان بالا آمدن آب تالاب بر اثر بارندگي، مشكلاتي براي حمل تجهيزات به درون تالاب پديد مي‌آيد كه اين موضوع نيز از ديگر مشكلات اجراي پروژه محسوب مي‌شود.
معاون محيط زيست طبيعي اداره‌كل محيط زيست خوزستان عنوان كرد: بر اساس آخرين وعده داده شده از سوي شركت توسعه نيشكر قرار بود پروژه تا پايان مردادماه به بهره‌برداري برسد كه متاسفانه اين وعده عملي نشده‌است. اداره كل محيط زيست از توسعه نيشكر شكايت كرده و مكاتباتي با محاكم قضايي و بازرسي انجام شده است و منتظر اجراي حكم هستيم.
وي ادامه داد: ديگر مهلتي به توسعه نيشكر داده نمي‌شود، مگر اين كه دلايل قابل قبولي براي تاخير داشته باشند و در غير اين صورت بايد پاسخگو باشند.
معاون محيط زيست طبيعي اداره‌كل محيط زيست خوزستان اظهار كرد: علاوه بر خسارت‌هايي كه به زيست زنده تالاب وارد مي‌شود، بابت هر هكتار تخريب تالاب 14 هزار دلار خسارت وارد مي‌شود.
وضعيت بزرگترين تالاب ايران و دوازدهمين تالاب بزرگ دنيا هر روز بحرانى‌تر مى‌شود
به گزارش ايسنا، وضعيت تالاب شادگان كه بزرگترين تالاب ايران و دوازدهمين تالاب بزرگ دنيا است، هر روز بحرانى‌تر مى‌شود و به رغم در معرض خطر قرار گرفتن تالاب در اثر آلودگى‌هاى مختلف و به ويژه ورود ضايعات كارخانجات طرح توسعه نيشكر، اقدام جدى براى حفاظت از آن صورت نگرفته است.
به گفته كارشناسان زيست محيطى اين تنها تاثيرات طرح توسعه نيشكر نيست كه تالاب را به سوى نابودى مى‌كشاند، بلكه قطع گياهان، خاكبردارى از حاشيه و درون تالاب، عبور لوله‌هاى نفت، ورود كودهاى شيميايى و فاضلاب صنعتى و شيميايى و همچنين كاهش دبى رودخانه كارون نيز از جمله ساير عوامل تهديد كننده تالاب به شمار مى‌آيند كه در كنار تبعات منفى طرح توسعه نيشكر حيات تالاب را مورد تهديد جدى قرار داده‌است.
تالاب شادگان با بيش از 400 هزار هكتار وسعت در بين شهرهاى شادگان و آبادان در استان خوزستان قرار دارد. اين تالاب از جنوب به خور موسى و خليج فارس، از شمال به اهواز، از غرب به رودخانه كارون و از مشرق به خور موسى محدود مى شود. حدود 300 هزار هكتار از وسعت تالاب شادگان از ارزش اكولوژيك خاصى برخوردار است و به دليل پوشش گياهى، وجود پرندگان، آبزيان، پستانداران اهميت ويژه‌اى دارد.
تالاب شادگان در سال 1354 از بين بيش از يكهزار و 300 تالاب ثبت شده در فهرست كنوانسيون حفاظت از تالابها موسوم به رامسر در ژنو، عنوان ششمين تالاب بين‌المللي را به خود اختصاص داد. اين تالاب بيش از 400 هزار هكتار وسعت دارد كه حدود 296 هزار هكتار آن به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شده است.
يكي از شگفتي‌هاي تالاب شادگان، داشتن همزمان آب شور، شيرين و لب شور است، كه اين ويژگي تنوع زيستي بي‌نظيري را موجب شده است. تالاب شادگان، مركز تكثير طبيعي بزرگي است كه علاوه بر ماهيان تالاب، ماهيهاي رودخانه‌هاي بهمن شير، كارون و جراحي نيز از آن به عنوان مكان مناسبي براي تخم ريزي استفاده مي‌كنند. تاكنون 154نوع پرنده از38 خانواده در اين تالاب شناسايي شده‌است.
تالاب شادگان داراي حدود 16 ميليون تن پوشش گياهي است كه گونه‌هاي چولان ، لويي، نيلوفر آبي، سوروف و گز عمده‌ترين آنهاست. در بعد اقتصادي نيز اين تالاب حايز اهميت است زيرا هم اكنون سرانه استحصال ماهي از تالاب شادگان 15هزار تن است. همچنين واحدهاي دامداري مستقر در شادگان با استفاده از منابع اين تالاب، تغذيه مي شوند. با وجود اهميت فوق العاده بزرگترين تالاب ايران، مواد آلوده و سمي به داخل تالاب، حيات اين تالاب بين المللي را با خطر جدي روبه رو كرده است.
احداث ابنيه و تاسيسات دولتي، تعريض جاده ارتباطي آبادان- اهواز به سمت تالاب ، تخليه آلودگي نفتي ناشي از نشتي‌هاي مقطعي خطوط پتروشيمي‌هاي مستقر در ماهشهر و بندر امام(ره) و ورود زه آب شور مزارع نيشكر از عواملي است كه ادامه حيات تالاب را به خطر انداخته است. بر اساس شواهد موجود ، در سال 1379 به علت نشت نفت از لوله‌هاي پوسيده، بيش از يكصد هزار هكتار از وسعت تالاب شادگان آلوده شد كه اين آلودگي موجب مرگ هزاران پرنده مهاجر در تالاب شادگان و حاشيه رودخانه بهمنشير در آبادان شد و خسارتهاي زيادي نيز به گياهان و آبزيان ساكن در آن وارد كرد.
همچنين بر اساس گزارشهاي موجود در آبانماه سال 1383 به دنبال اجراي پروژه احداث بلوار در منطقه‌اي از آبادان، 35 هزار متر مكعب از زباله‌هاي نفتي منطقه گيسي از زير خاك خارج و در تالاب شادگان دفع شد. اين زباله‌هاي نفتي حدود 60 سال پيش در خارج شهر دفن شده بودند كه با توسعه شهر، در ميان مناطق مسكوني قرار گرفته و بوي بد آن موجب آزار ساكنان مي‌شد. تخليه زهاب مزارع نيشكر خوزستان نيز چندي پيش باعث مرگ و مير بيش از يك ميليون ماهي در غرب تالاب شادگان شد. هم اكنون نام تالاب شادگان به علت آسيبهاي زياد وارده به آن در فهرست تالابهاي در معرض نابودي جهان قرار گرفته است.
مشكل اصلي تالاب شادگان ورود سالانه 6 ميليون متر مكعب آب آلوده به تالاب است
بر اساس گزارشهاي موجود مشكل اصلي تالاب شادگان ورود سالانه شش ميليون متر مكعب آب آلوده به تالاب است كه 40 تا 60 متر مكعب آن آب آلوده صنايع فولاد و 20 تا 25 هزار متر مكعب آن پساب نيشكر است. براي سالم‌سازي هر متر مكعب آب آلوده، 40 متر مكعب آب شيرين مورد نياز است يعني براي سالم‌سازي تالاب شادگان بايد سالانه يك ميليارد متر مكعب آب شيرين وارد تالاب كرد.
در آخرين تصميماتى كه براى تالاب شادگان، مقرر شد متوليان طرح توسعه نيشكر براى كارخانجات صنعتى خود سيستمهاى تصفيه فاضلاب و پساب صنعتى احداث كنند و تا آن زمان پساب به منتهى اليه منطقه لب شور در جاده آبادان - ماهشهر منتقل شود.
انتهاي پيام