غلامرضا اعواني در گفت‌وگو با ايسنا: نسبت به معرفي بزرگان‌مان نبايد كوتاه بياييم
غلامرضا اعواني با تأكيد بر حفظ قدرت و قوت فرهنگي خويش، يادآور شد: ادعاهاي ديگران نسبت به مفاخر فرهنگي ما نبايد باعث شود در قبال فرهنگ خود سستي كنيم. رييس مؤسسه‌ي پژوهشي حكمت و فلسفه‌ي ايران در گفت‌وگو با خبرنگار بخش فرهنگ و ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي انتساب مفاخر فرهنگي ايران به برخي كشورها، گفت: متأسفانه از طرف برخي كشورها كوشش‌هايي مي‌شود تا برخي از شاعران و بزرگان ما را از آن خود بدانند؛ درحالي كه همه اذعان دارند اين بزرگان ايراني‌اند. خب اين از ناحيه‌ي كشورهايي مطرح مي‌شود كه در آن زمان، فرهنگي هم نداشته‌اند و برخي از اين كشورها كه مدعي‌اند بزرگاني چون ابن سينا و ديگر متفكران به آن‌ها تعلق دارند، در همان زماني كه اين متفكران زندگي مي‌كردند، يك اجتماع انساني نداشتند كه فرهنگي داشته باشند. اعواني تصريح كرد: اين بزرگان متفكران اسلام بودند و به جهان اسلام تعلق داشتند و دارند. آثار خود را به زبان عربي نوشته‌اند و الآن يك عده‌اي بلند شده‌اند و ادعا مي‌كنند كه اين‌ها عرب‌اند. نه! اين‌ها مسلمان ايراني بودند كه آثار خود را به زبان اسلام يعني زبان عربي مي‌نوشتند. ضمن اين‌كه بسياري از اين بزرگان آثار متعددي به زبان فارسي دارند. استاد فلسفه‌ي دانشگاه شهيد بهشتي يادآور شد: علاوه بر ايراني و مسلمان بودن، اين‌ها يك افق جهاني دارند و تفكرشان يك تفكر جهاني است و هركسي مي‌داند اين چهره‌ها، چهره‌هايي جهاني‌اند؛ ولي اين بزرگان نيز مانند هر انسان ديگري در يك فرهنگ رشد و نمو كرده‌اند و در يك سرزمين متولد شده‌اند و به زباني سخن گفته‌اند. چنان‌چه مولانا، ابن سينا، غزالي و بسياري از متفكران ديگر در اين سرزمين متولد شده، در هواي اين فرهنگ رشد كرده، با زبان فارسي سخن گفته و بسياري از آثار خود را به اين زبان نوشته‌اند. او در ادامه متذكر شد: اين‌كه انديشمندي به زبان بين‌المللي زماني بنويسد كه دليلي بر عرب بودنش نيست و اين اصلا درست نيست. اين مايه‌ي افتخار فرهنگ و تمدن ايراني است كه بزرگاني تربيت كرده است كه همه مدعي آن‌ها شده‌اند. اعواني با تأكيد بر اين مطلب كه دانشمندان ايراني در دوره‌هايي از تاريخ، علوم را به حد كمال رسانده‌اند، درباره‌ي درست معرفي نشدن بزرگان ايراني از سوي ديگر كشورها، اظهار كرد: الآن فرهنگ‌ها به مرزهاي جغرافيايي محدود نيستند و كتاب‌ها به زبان‌هاي مختلفي ترجمه مي‌شوند؛ از اين جهت ضرورتي ندارد احساس خطر كنيم. اما بايد قدرت و قوت فرهنگي خود را حفظ كنيم و اين ادعاها نبايد باعث اين شود كه در قبال فرهنگ خود سستي كنيم؛ بلكه بايد مفاخر فرهنگي و بزرگان فرهنگ خود را بشناسيم و بشناسانيم و سعي در انتشار آثار آن‌ها و همچنين تدريس جدي آثارشان داشته باشيم. اعواني خاطرنشان كرد: نسبت به معرفي بزرگان نبايد اغماض كرد و بايد تأكيد داشت كه اين‌ها ايراني‌اند؛ اما مهم‌تر آن‌كه بايد پيام آن‌ها را درست گرفت و درست منتقل كرد و ضرورت دارد در مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها، آثار بزرگان فرهنگي بويژه «مثنوي معنوي» را تدريس كنيم. رييس مؤسسه‌ي پژوهشي حكمت و فلسفه‌ي ايران در پايان يادآور شد: بزرگاني چون ابن سينا، مولوي، رودكي و... به فرهنگ ما تعلق دارند. البته ديگران هم مي‌توانند فعاليتي داشته باشند؛ اما ضرورت دارد ما جدي‌تر به اين بزرگان بپردازيم و در معرفي‌شان به جوانان تعلل نكنيم؛ چرا كه با كوچك‌ترين تعلل، اين ميراث سست مي‌شود. از سويي، اين ادعاي آن‌ها مي‌تواند دليل بر اين باشد كه فرهنگ ما جهاني است. انتهاي پيام