در پي تخريب مجسمه ايراني در فرانسه، دبير سومين بينال بين‌المللي مجسمه: اين اتفاق‌ها نتيجه‌ي سهل‌انگاري و ناآگاهي از فرهنگ و هنر است
پرويز تناولي تصريح كرد: همين كه يك هيات داور بين‌المللي به انتخاب مجسمه‌اي راي داده و جايزه اعطا كردند، كافي است كه حفظ آن ضرورت يابد. دبير سومين بينال بين‌المللي مجسمه تهران در پي امحاي مجسمه‌ي هفت متري "رويش"، همان برگزيده‌ي سومين دوسالانه‌ي مجسمه تهران، از حياط سفارت ايران در پاريس، در گفت‌وگويي با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: پس از تخريب مجسمه‌ي برتر بينال سوم مجسمه‌ي تهران كه در اقدامي شايسته، توسط سفارت‌خانه وقت كشورمان در يك كشور اروپايي خريداري شده بود، شوكه شده و تعجب كردم؛ آخر چه‌گونه مي‌شود موسسه‌اي در حد يك سفارت تا اين حد به فرهنگ و هنر كشورش بي‌توجه باشد؟! به‌عقيده‌ي وي، سفارت‌خانه در يك كشور خارجي، تنها نماينده‌ي ديپلماتيك و سياسي نيست، بلكه نماينده‌ي هنر و فرهنگ كشورش نيز به‌شمار مي‌رود؛ اين‌ها وابسته‌ي فرهنگي هستند؛ نمي‌دانم يك وابسته فرهنگي چه‌گونه اجازه دارد مجسمه‌اي را تخريب و يا تكه‌تكه كند؟ تناولي گفت: اصل قضيه اينست كه اين اولين‌بار نيست و متاسفانه گويا هر چند وقت يك‌بار اتفاق مي‌افتد و تكرار هم مي‌شود؛ نمونه‌اش مجسمه‌ي من [تقديس] در باغ مجسمه‌ي خانه‌ي هنرمندان ايران كه از محل نصب كنده شده، تكه‌تكه‌اش كردند و قطعاتش را در يك گل‌خانه انداختند؛ پس از جريان خبري و اطلاع‌رساني مسوولان امر كمي توجه نشان دادند، اما باز همان شد كه بود. معلوم نيست چه بر سر مجسمه آمد؛ نمونه‌هاي ديگر هم از اين دست زياد است. به باور اين هنرمند مجسمه‌ساز، ضرورت دارد در اين‌باره فرهنگ‌سازي جدي صورت گيرد؛ مامور سفارت، مامور شهرداري يا كارمند اين اماكن به‌طور قطع بالاتري‌هايي هم دارند. اين‌ها بايد دريابند كه در فرهنگ‌شان چه گذشته است. بايد ضمن آموزش‌هايي كه به آن‌ها داده مي‌شود، توجيه شوند هنر يك كشور چقدر بااهميت است و بايد براي نگهداري آن كوشيد. اين وظيفه سازمان عريض و طويلي به‌نام صدا و سيماست كه به مردم آگاهي دهد كه اين‌ها نياز فرهنگي است. تناولي تاكيد كرد، اين اتفاق‌ها نتيجه‌ي سهل‌انگاري، ندانم‌كاري و عدم آگاهي به فرهنگ و هنر است و تا زماني كه اين افراد معتقد نشوند كه آثار هنري چه ارزشي دارند، شرايط موجود تغييري نمي‌كند. او متذكر شد، وقتي تفكر مامور سفارت اين است كه با صحبت كردن در مورد جريان مجسمه و تخريب آن، وقتش تلف مي‌شود، ديگر چه بايد گفت؟ آيا مي‌شود انتظار داشت كه اساسا هنر و مجسمه را به حساب آورند؟ انتهاي پيام