براي ترسيم فضايي كه بتوان در آن به گفت‌وگو پرداخت به مقايسه بين برخي مفاهيم نيازمندهستيم.
به گزارش خبرنگار سرويس گفتوگوي اديان و تمدنهاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) درنشست زمينه‌هاي عيني و ذهني گفتوگوي تمدن‌ها كه از سوي كانون دانشجويي دفتر مطالعات فرهنگي دانشگاه صنعتي شريف به مناسبت روز گفتوگوي تمدن‌ها برگزار شد، سيده زهرا رضوي، عضو كانون دانشجويي دفتر مطالعات فرهنگي دانشگاه صنعتي شريف با بيان اين مطلب، افزود: در كنار گفت‌وگو واژه‌هايي همچون ارتباط، مناظره، مباحثه، گپ و صحبت عنوان مي‌شود. ارتباط از نظر لغوي به معناي شريك شدن است. در گفت‌وگو ضرورتا به دنبال انتقال منظورمان به فرد مقابل نيستيم و تنها به دنبال خلق معاني جديد هستيم.
وي خاطرنشان كرد: گپ و صحبت به معناي حرف زدن از يك چيز و دوستانه مطرح مي‌شود، اما در گفت‌وگو لزوما موضوع دوستانه نيست و اشتراكاتي نبايد وجود داشته باشد، ز سوي ديگر مذاكره به دنبال سود و زيان بوده و مي‌خواهند كه موانع موجود را رفع كرده و چيز جديدي عايدشان شود و هم‌چنين در مباحثه به دنبال موضوعي بوده كه در رابطه با آن به صحبت پرداخته و آن موضوع را به اجزاي ريزتر و دقيق‌تر كه از قبل شناختي در مورد آن وجود داشته بشكنند و در آخر به توافق برسند. اما گفت‌وگو يك نوع سيلان و جرياني است كه افرادي كه در بطن گفت‌وگو هستند را در بر مي‌گيرد.
اين فعال دانشجويي درادامه با بيان اين‌كه فضاي گفت‌وگو، فضاي خلق و پافشاري بر روي معارف قبلي نيست، گفت: در گفت‌وگو نيازاست كه از معارف قبلي خود كوتاه آمده و بتوانيم با فهم و درك بيشتري از فرهنگ‌ها و تمدنهاي ديگر با تحمل بيشتري در كنار يكديگر زندگي كنيم.
به گزارش ايسنا، در ادامه‌ي اين نشست، عارف قراخاني، عضو كانون دانشجويي دفتر مطالعات فرهنگي دانشگاه صنعتي شريف با طرح اين پرسش كه كارگزاران گفت‌وگو چه كساني هستند؟ گفت: آيا اين نوع طبقه‌بندي در حوزه‌هاي مختلف كه هر گروه از جامعه مي‌توانند حاملان گفت‌وگو در كشورهاي مختلف باشند درست است؟ از سوي ديگر نيز به فرض آن‌كه حاملان گفت‌وگو كار خود را به درستي انجام مي‌دهند نقش آنها در جامعه‌شان چيست؟ و آيا خاتمي مي‌توانست حامل گفت‌وگو باشد؟
وي ادامه داد: بايد از ميان انديشمندان و هنرمنداني كه نزديك به شرايط جامعه‌هاي مختلف هستند، افرادي را انتخاب كرده تا آنها به بحث گفت‌وگو بپردازند و البته اين افراد بايد مشتركات لازم را با آن جامعه‌ها داشته باشند. اما در اين بين پرسش اساسي آن است كه حامل گفت‌وگو بايد داراي چه ويژگي‌هايي باشد؟
به گزارش ايسنا، در ادامه‌ي اين نشست، مسعود آقاجاني عضو كانون دانشجويي دفتر مطالعات فرهنگي دانشگاه صنعتي شريف خاطرنشان كرد: بايد قبل از ورود به بحث گفتوگوي تمدن‌ها به اين موضوع توجه كرد كه مردم جامعه‌ي ما ايدئولوژي خود را از چه كانال‌هايي دريافت كرده و از طريق چه مكان‌هايي تغذيه‌ي فرهنگي مي‌شوند؟ از اين رو تا زماني كه نتوان به خوبي اين كانال‌ها را شناخت، نمي‌توان مردم را به گفت‌وگو ترغيب كرد و در اين بين حتي NGO ها نيز نمي‌توانند نقش موثر خود را ايفا كنند.
وي خاطرنشان كرد: در جامعه‌ي ما حوزه‌ي علميه و روحانيت نقش موثري در بحث فرهنگي جامعه دارند و از اين رو به باور بنده اين حوزه كه مردم از چه كانال‌هايي تغذيه‌ي فرهنگي مي‌شوند و بر اساس آن كانال‌ها به بحث گفتوگوي تمدن‌ها پرداخته شود، داراي اولويت بيشتري است.
اين فعال دانشجويي با تاكيد بر اين‌كه گفتوگوي تمدن‌ها براي كشورهايي كه به گفت‌وگو توجه ندارند، مي‌تواند پيام‌آور صلح باشد، گفت: بايد اين موضوع را پذيرفت كه در فهم، كثرت‌گرايي داريم؛ بدان معنا كه براي اين‌كه بفهميم چرا فرهنگ‌هايي با تفاوت‌هاي مختلف وجود دارند، بايد پذيرفت كه اين تفاوت فرهنگ‌ها در تفاوت فهم است كه به باور بنده پذيرش اين موضوع يكي از پيش‌شرط‌هاي لازم براي تحقق الگوي گفتوگوي تمدن‌ها است.
اين فعال دانشجويي خاطرنشان كرد: شرايطي براي ايجاد الگوي گفتوگوي تمدن‌ها وجود دارد كه اين شرايط را مي‌توان اين‌گونه بيان كرد كه نبايد نگرش ابزارگونه به هم داشت و دنبال آن باشيم كه رابطه‌ي سلطه‌جويانه‌اي برقرار كنيم، از سوي ديگر نيز نگاهمان به تمدنهاي مختلف نبايد براي كسب منفعت باشد و بايد احساس شود كه تمام منافع ما با منافع آن تمدن پيوند مي‌خورد. بايد بحث گفتوگوي تمدن‌ها را به عنوان تنها راه حل موجود در دنياي امروز شناخت و بر اصل تساوي و برابري تمدن‌ها به حاكم شدن فرهنگ مدارا اعتقاد داشته باشيم، از سوي ديگر نيز تا زماني كه كثرت‌گرايي فهم را نپذيريم، امكان گفت‌وگو وجود ندارد.
انتهاي پيام