/حضور اجتماعي هنرمندان نقاش/ آيدين آغداشلو: هنرمند نقاش معاصر از نمايش جلوه‌هاي صنعتي خود دور مانده است
آيدين آغداشلو معتقد است: هنرمند نقاش از دوران خود بسيار متاثر است و اگر جامعه به‌سمت صنعتي شدن حركت مي‌كند، تاثير آن روي هنرمندان واضح خواهد بود. اما هنرمندان معاصر ايران از نمايش جلوه‌هاي صنعتي خود دور مانده است و با ديدگاه رمانتيك خود همچنان مناسبات يك جامعه‌ي غيرصنعتي را تجربه مي‌كند. اين هنرمند نقاش و مدرس دانشگاه در گفت‌گويي با خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) درباره‌ي حضور اجتماعي هنرمندان نقاش تاكيد كرد، هنرمندان تجسمي در بالابردن كيفيت سليقه‌ي عمومي و دانش و فرهنگ بصري مردم تاثير خواهند داشت. وي وظايف اجتماعي هنرمند را به دو دسته تقسيم كرد و افزود: نقاش ابتدا به‌عنوان يك هنرمند و در درجه‌ي دوم به‌عنوان اهل فرهنگ در عرصه‌ي اجتماعي خود به انجام وظيفه مي‌پردازد كه مهم‌ترين وظيفه وي به‌عنوان يك هنرمند مداومت دادن به كار، حرفه‌يي بودن، حرفه‌يي ماندن و ارتقا بخشيدن به سطح آثارش است. به باور او، در طول 20 سال گذشته هنرمند در عرصه‌ي اجتماعي جايگاه بالاتري كسب كرده و توانسته است خود و هنرش را تثبيت كند. آغداشلو اذعان كرد، در اجتماع امروز، فرهنگ با تعهد بيشتري نسبت به هنر عمل مي‌كند و اين هم در حوزه‌هاي دولتي و هم در استقبال عمومي مردم از هنرمند كه از طريق خريد آثار و اهميت دادن به حضور و وجود هنرمندان و فرهنگ‌سازان مشخص مي‌شود، محسوس بوده است. اين هنرمند و منتقد هنري تصريح كرد: يكي از مهم‌ترين تعهدات هنرمند به خود هنر است و اينكه هنر را در حد جايگاهي قرار دهد و تا چه اندازه نسبت به بهبود كار خود موظف باشد. آغداشلو افزود، هنرمند است كه آثارش در ميان مردم رواج مي‌يابد اگر سطح كيفيت آثارش ارتقا يابد بر ارتقاي كيفيت سليقه عمومي و دانش و فرهنگ بصري مردم نيز تاثير خواهد گذاشت، اما در غير اين‌صورت آثاري سرسري و با كيفيت نازل و تنها به قصد سودجويي خلق مي‌كند كه در افزايش سطح فرهنگي و هنري مردم نقشي نخواهد داشت. او دومين بخش از مسووليت اجتماعي نقاشان را تعهد نسبت به مردم دانست و گفت: بسياري از هنرمندان كشور در كنار فعاليت‌هاي هنري خود اقدام به داير كردن كلاس‌هاي آموزشي مي‌كنند و مجموعه تجربيات خود را به هنرجويان منتقل مي‌كنند، كه بسيار حايز اهميت است، زيرا پس از انقلاب به‌همان اندازه كه تعداد هنرستان‌ها در سطح كشور افزايش يافت، كلاس‌هاي خصوصي نيز افزايش يافت و در سطح بسيار وسيعي شروع به فعاليت كردند كه تعداد بسيار زيادي از نقاشان جوان و موفق ما از اين كلاس‌ها فارغ‌التحصيل شده‌اند، بنابراين انتقال مستقيم تجربه هنرمند و شيوه‌هاي شخصي وي مي‌تواند در ارتقاي هنر بسيار موثر باشد. وي همچنين به انزواطلبي هنرمندان نقاش اشاره‌اي كرد و گفت: به استثناي هنر معماري و گرافيك كه از هنرهاي كاربردي محسوب مي‌شوند و با رعايت پسند سليقه مخاطب به فعاليت مي‌پردازند، هنرمندان ديگر، از حيث ميزان انزوا در يك سطح قرار مي‌گيرند؛ حال هنرمنداني هستند كه اين انزوا را برنمي‌تابند و مايل هستند تا ارتباط خود را با مردم افزايش دهند، برگزاري كلاس‌هايي از اين دست كه از بركات آن قراردادن هنرمند در كنار مردم است، از آن جمله به‌شمار مي‌رود. او بهترين راه حل و اقدامي كه هنرمندان براي فرار از انزوا در پيش مي‌گيرند، نوشتن مطالب درباره كار هنري خود و مصاحبه‌هاي متعددي كه از طريق رسانه‌ها دانست و عنوان كرد: هنرمندان براي جلوگيري از انزواي خود مي‌توانند به برگزاري نمايشگاه‌هاي سالانه اقدام كنند تا مخاطبان را در جريان حركت هنري خود قرار دهد و پاسخ آنها را نيز دريافت كند. اما اگر هنرمند نخواهند يا نتوانند كه نمايشگاهي داشته باشند باز هم مي‌توانند، تاثير خود را در ميان مردم حفظ كنند؛ ولي به‌صورت بسيار پيچيده‌تري اين كار ميسر خواهد شد كه تك فروشي آثار به مشتريان خاص يكي از اين راه حل‌ها خواهد بود. انتهاي پيام