سيدمحمد بهشتي گفت: دكتر شيرازي شخصيتي بود كه به اعتبار علم، تجربه و استمرار فعاليت در زمينه‌ي حفاظت و مرمت، 40 سال تلاش و كوشش كرد، به‌گونه‌اي كه نماد حفاظت، مرمت و تاريخ معماري ايران بود.

رييس اسبق سازمان ميراث فرهنگي در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) افزود: او شخصيتي نبود كه بتوان بازنشسته‌اش كرد؛ مانند حافظ كه او را از شاعري نمي‌توان بازنشسته كرد، دكتر شيرازي را هم نمي‌شد از مرمت و معماري ايران بازنشسته كرد.

وي ادامه داد: هر كسي امروز در صحنه‌ي مرمت و معماري ايران سررشته‌اي دارد، مستقيم يا با واسطه شاگرد او بود، نه از لحاظ آموزش صرف كه تربيت را هم شامل مي‌شد.

او بيان كرد: در عرصه‌هاي علمي و اجتماعي هيچ جايي نبود كه از دكتر شيرازي ردپايي نباشد. هيچ بناي تاريخي نبود كه ساخت آن نظرات كارشناسي و اقدامات اجرايي او را نداشته باشد و در صحنه‌هاي ادبيات و تاريخ معماري مربوط به امر مرمت و حفاظت، هميشه نقش درجه‌ي يك را ايفا مي‌كرد.

بهشتي اظهار داشت: هرچند نسل‌هاي قبل‌تر نيز دستي در امر حفاظت و مرمت داشتند، ولي به مفهوم علمي دكتر آيت‌الله‌زاده شيرازي، پدر حفاظت و مرمت آثار تاريخي در ايران بود و از اين نظر درگذشت او يك ضايعه‌ي بسيار بزرگ است.

اين استاد رشته‌ي معماري در ادامه گفت: رحلت دكتر شيرازي، گويي نمايشنامه‌ي باشكوهي بود كه خداوند او را شايسته‌ي برگزاري آن دانست. رحلتي در ميان دوستان عزيز و شاگردانش در شرايطي كه مجلس فقط براي او و تجليل از او برگزار شده بود. دكتر شيرازي با رفتن‌اش نقطه‌ي پايان مجلس بزرگداشت‌اش را رقم زد.

وي افزود: مجلس او، مجلس خداحافظي‌اش بود كه هرچند براي خودش باشكوه‌ترين و زيباترين نوع رفتن بود، ولي براي عزيزان و شاگردانش دردناك‌ترين شكلي بود كه مي‌توانست براي عزيزترين استادشان اتفاق بيفتد.

به گفته‌ي او، دكتر شيرازي تحت هر شرايطي و با هر وسيله‌اي مي‌كوشيد، براي فرهنگ و تاريخ اين كشور تلاش كند. او از هيچ چيزي ابا نداشت و براي خدمت در هر صحنه‌اي، رفتاري شجاعانه داشت و در مقابل خطاها و ناملايمت‌ها ايستادگي مي‌كرد.

بهشتي اضافه كرد: او خادم فرهنگ و معماري ايران بود و براساس اصطلاح عرصه‌ي معارف ديني، شيخ المشايخ تاريخ معماري، مرمت و حفاظت در ايران بود، چون معلمان را تربيت مي‌كرد.

انتهاي پيام