عزيزالله حميد نژاد معتقد است: شوراي صنفي نمايش بايد از طريق نمايندگان واقعي تشكل‌هاي صنفي اداره شود.
اين كارگردان سينماي ايران پيرامون عملكرد شوراي صنفي نمايش با ارسال يادداشتي اختصاصا به بخش سينمايي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) آورده است: «تشكيل فدراسيون تهيه‌كنندگان و توزيع فيلم ايران تنها راه خروج از بن بست تهيه‌كنندگي در سينماي ايران است به جرات مي‌توان گفت، خانه سينما و وزارت ارشاد مهمترين گامي كه در جهت استقرار امنيت صنفي برداشته‌اند، تشكيل فدراسيون بوده است. بزودي با اعلام نامهاي بزرگي كه جذب تشكل‌هاي صنفي شده‌اند تا از حقوق صنفي خود دفاع كنند، ضرورت تشكيل اين فدراسيون بر همگان آشكار خواهد شد و پايه‌هاي سينمايي ملي قوام خواهد يافت.»
كارگردان اشك سرما ضمن اشاره به شوراي صنفي نمايش در ادامه نوشته است: «بدون شك شوراي صنفي نمايش به عنوان گلوگاه سينماي ملي مهمترين بخش تهيه و توزيع خواهد بود. چرا كه حيثيت هنري و اقتصادي صاحبان فيلم‌ها در آنجا رقم خواهد خورد و بدين منظور بايد از طريق نمايندگان واقعي تشكل‌هاي صنفي اداره شود تا در شرايط موجود كه كمبود سالن سينما به آن دامن زده است، عدالت در امور توزيع و نمايش به اجرا گذاشته شود. البته كشوري كه يكي از چند كشور صاحب سينما در دنيا است، بايد مسئولين و سياستگذاران فرهنگي آن همه‌ي تلاش خود را بگذارند تا هر چه سريعتر كمبود سالن نمايش در كشور رفع شود وآرامش به اهالي سينما بازگردد، وقت و انرژي كارگردانان و تهيه كنندگان صرف تعالي سينما شود نه درگيري‌هاي كاذب صنفي، متاسفانه كمبود سالن باعث شده است كه معادلات بسيار پيچيده‌اي در مساله پخش و اكران به وجود بيايد كه ضربه مهلكه‌ي بر بدنه‌ي سينماي ملي خواهد زد. به عنوان كارگردان بسيار تعجب مي‌كنم چگونه شوراي صنفي نمايش بدون حضور نماينده‌ي كارگردانان و خانه سينما و بدون داشتن آيين نامه جديد به كار خود ادامه مي‌دهد و مدعي اجراي عدالت است.»
به گزارش ايسنا، وي در بخش ديگري از اين يادداشت آورده است: «نكته ديگري كه اين روزها حائز اهميت است بيرون كشيدن تعداد معدودي فيلم از جشن ملي خانه سينما است كه البته تعدادي از آنها مجددا به جشن بازگشتند، همه خوب مي‌دانند كه حقوق هنري و معنوي هر اثر هنري متعلق به صاحب اثر يعني كارگردان و حقوق مادي و اقتصادي متعلق به تهيه كننده اثر مي‌باشد و يك تهيه كننده آگاه، خوب مي‌داند كه با تهيه قلم و كاغذ و مركب در اختيار قرار دادن آن به يك خطاط هنرمند نمي‌تواند مدعي هنري، اثري باشد كه آن خطاط با 30 سال تجربه بر روي كاغذ خلق كرده است. تهيه كننده‌ي توانا مي‌داند كه قلم و كاغذ را نمي‌توان در اختيار هر صاحب دستي قرار داد مي‌داند ارزش كاغذ و قلم چقدر است و ارزش هنري روي كاغذ چقدر. در مقايس كلان‌تر و مديريت پيچيده‌تر سرمايه همان كاغذ و قلم است و تهيه كنندگي همان تشخيص و مديريت سپردن سرمايه است به دست اهلش وگرنه خزانه‌ها پر از سرمايه است و انبارها پر از كاغذ و قلم. اما به ندرت اثري ماندگار خلق مي‌شود.»
حميدنژاد در پايان آورده است: «نمايش فيلم در جشنواره در واقع بررسي كارشناسي و هنري اثر است و تهيه كننده‌ي صاحب ذوق نمايش يك فيلم را در يك جشنواره وجه مصالحه‌ي اختلافات صنفي قرار نمي‌دهد، چرا كه شركت در جشنواره در مقوله فعاليت اقتصادي نيست در مقوله فعاليت هنري است وتهيه كننده نبايد فيلم ساز را از حقوق حقه‌اش كه شركت در جشنواره است محروم كند، مگر به اذن و اجازه فيلم ساز!»
انتهاي پيام