با وجود آمادهسازي پروندهي شوشتر براي ثبت جهاني، يكي از آثار اين مجموعه محل تخليهي نخالههاي ساختماني و زباله است!
ايران تاكنون هشت اثر را در فهرست ميراث جهاني به ثبت رسانده است و در سالهاي آينده قصد دارد، 14 سازهي آبي شوشتر را براي ثبت به يونسكو معرفي كند. پلبند لشگر كه بخشي از سازههاي آبي شوشتر است، به دورهي ساساني تعلق دارد و در دورههاي مختلف صفوي و قاجار مرمت شده است. اين پلبند حدود 12 دهانه دارد كه 11 دهانهي آن آشكارند و يك دهانهي ديگر مدفون و مسدود شده است. يك كارشناس آثار تاريخي در شهرستان شوشتر در گفتوگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: براي باز كردن اين دهانهي پلبند لشگر و بيرون آوردن آن از زير خاك بايد گمانهزني انجام شود؛ ولي متاسفانه بهدليل حفاظت و رسيدگي نكردن، اين بخش به محل تخليهي نخالههاي ساختماني و زبالههاي مردم تبديل شده است. در واقع، يكي از دلايل مسدود شدن اين دهانه به اين مساله مربوط ميشود. وي ادامه داد: تا پيش از اين، دو دهانه از اين پل مسدود بودند كه سال گذشته، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري يكي از آنها را پاكسازي كرد؛ ولي آنچنان كه بايد دربارهي دهانهي ديگر كاري نميتواند انجام دهد. به گفتهي او، يكي از دلايلي كه سازمان ميراث فرهنگي اقدامي براي پاكسازي دهانهي پل نميتواند انجام دهد، اين است كه سالها پيش، يعني پيش از ثبت اين پل در فهرست آثار ملي، يكي از اهالي منطقه روي بخشي از دهانهي پل ساخت و ساز كرد و اكنون سازمان ميراث فرهنگي با جديت اين قضيه را پيگيري ميكند، تا بهنحوي مسدود بودن اين دهانه برطرف شود. در بخش شمالي اين پل نيز دو آسياب آبي وجود دارند كه فقط بدنههاي آنها باقي مانده و تمام تاسيسات و ساختمان داخلي آسيابها كاملا از ميان رفتهاند. در واقع، دو آسياب بهدليل رسيدگي نكردن و نبود اعتبار و برنامهاي براي مرمت، حفاظت و استحكامبخشي مخروبه شده و به محلي براي جمع كردن زباله تبديل شدهاند. همچنين اطراف اين پل، آثار تاريخي زيادي مانند باقيماندهي حصار شوشتر وجود دارند؛ محلي كه اين پل در آن قرار گرفته، يكي از دروازههاي اصلي شوشتر به نام دروازهي عسكر مكرم بوده است. در شرق آن نيز امامزاده عبدالله قرار دارد و در بخش شمالي آن، بند خاك، يكي از زيباترين و مهندسيسازترين پخشابهاست كه در محل عبور نهر داريون قرار گرفته و آب اين نهر را تقسيم ميكرده است. انتهاي پيام