اينديپندنت نوشت: روزانه 2000 تن از مردم عراق از خانه و كاشانه خود متواري مي‌شوند. اين بزرگترين مهاجرت دسته جمعي مردم در خاورميانه تلقي مي‌شود؛ حركتي كه در اروپا نيز از زمان جنگ جهاني دوم به اين سو سابقه نداشته است. از آغاز جنگ در عراق تاكنون چهار ميليون تن يا به عبارتي از هر هفت عراقي يك تن از خانه و كاشانه‌ي خود متواري شده‌اند؛ چرا كه اگر چنين تصميمي نگيرند كشته خواهند شد. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)‌ به نقل از اين روزنامه،‌ تاكنون دو ميليون عراقي در كشورهاي سوريه و اردن پناهنده و به همين ميزان نيز به مناطق مختلف عراق متواري شده‌اند. با اين وجود در حالي كه انگليس و آمريكا نسبت به تنگناي مهاجرت در آفريقا ابراز تاسف و همدردي مي‌كنند، مقامات اين دو كشور به تراژدي بس بزرگتر كه در عراق با دستان خودشان به وقوع پيوسته است بي‌اعتنايي كرده و يا آن را كم اهميت جلوه مي‌دهند. آمريكا و انگليس شايد نمي‌خواهند كه در زمان اشغال عراق بيش از حد به فجايع به بار آمده بپردازند؛ اما شهرهاي خالي از سكنه‌ي عراق با مهاجرت روز افزون مردم عراق بيشتر به چشم مي‌خورند. با اين حال، كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) در راه جمع‌آوري كمك‌هاي مالي به ارزش 100 ميليون دلار با موانع و مشكلاتي روبروست. اين سازمان بين‌المللي اعلام داشته كه كشورهاي اردن و سوريه به عنوان دو كشوري كه ميزبان بخش اعظمي از مهاجران عراقي‌اند از جامعه بين‌المللي تقريبا هيچ كمكي دريافت نكرده‌اند. بنا به آمار و ارقام كميسارياي عالي پناهندگان سازمان ملل، تاكنون 1/4 ميليون عراقي به سوريه متواري شده‌اند. اردن نيز ميزبان حدود 750 هزار مهاجر عراقي است و لبنان نيز پذيراي 200 هزار تن از اتباع عراقي شده است. اهدا كنندگان بين‌المللي تمايلي به صرف هزينه در داخل عراق ندارند، چرا كه معتقدند اين كشور از منابع سرشار نفت برخوردار مي‌باشد. چه بسا اين اهدا كنندگان نمي‌دانند يا متوجه اين حقيقت نيستند كه دولت عراق خارج از منطقه‌ي الخضرا در بغداد تقريبا ورشكسته است. براساس گزارش‌هاي كنگره،‌ آمريكا هفته‌اي دو ميليارد دلار صرف تامين هزينه‌هاي عمليات‌ نظامي در عراق مي‌كند و اين در حاليست كه بسياري از مردم عراق هر روز به خاطر نبود آب كافي و يا درآمد مناسب به كام مرگ فرو مي‌روند. اردوگاه پناهندگان سليمانيه را مي‌توان عمق فاجعه و مصيبت در مقياس كوچك آن خواند. اين اردوگاه مكان وحشتناكي است. در اولين نگاه به اين منطقه مي‌توان انبوهي از پناهگاه‌هاي ساخته شده‌ با لباس‌هاي كهنه، مقوا و پتو‌هاي پاره شده‌ را مشاهده كرد. انتهاي پيام