جواد مجابي گفت: به عنوان شاعر امروز خود را به رودكي و خيام متصل مي‌دانم؛ همان‌طور كه به نيما يوشيج و احمد شاملو. اين شاعر با تأكيد بر پيوستگي نسل‌ها و دهه‌ها در هنر و ادبيات به خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: شاعراني چون احمد شاملو يا سهراب سپهري هنوز حضور فرهنگي دارند و مي‌توانند روي شعر ما تأثير خود را بگذارند؛ اما نمي‌توانم وارد نگرش‌هاي جزيي شعر دهه‌ي 80 شوم. او در ادامه يادآورشد: يك سوء‌تفاهم درباره‌ي هنر و شعر اين سال‌ها وجود دارد، و آن اين است كه فكر مي‌كنند فقط جوان‌هايي كه بعد از انقلاب بودند، هنر امروز ما را به وجود آورده و استمرار داده‌اند، كه اين برداشت، برداشتي اشتباه از فرهنگ است. بعد از انقلاب چند گروه داريم كه به موازات هم حركت مي‌كنند، و يكي از آن‌ها جوان‌ها هستند. از طرفي كساني كه در دهه‌هاي 40 و 50 فعال بودند، بهترين آثارشان را بعد از انقلاب پديد آوردند. اين موضوع در همه‌ي هنرها مصداق دارد؛ عليرضا اسپهبد در نقاشي، محمود دولت‌آبادي در ادبيات، محمدرضا شجريان در موسيقي و ... . بعد از انقلاب اين هنرمندان با پختگي كارهاي خود را انجام دادند، كه بسيار بهتر از كارهاي قبل از انقلاب‌شان بود. اين شاعر در عين حال معتقد است: براي فرهنگ مسأله‌ي زمان‌بندي دهه‌ها مطرح نيست؛ بلكه فرهنگ جريان مداومي است كه در آن مداوم حركت وجود دارد. اين موضوع كه شعر دهه‌ي هشتاد چطور است و چه ويژگي‌هايي دارد، به نظرم اعتبار چنداني ندارد و ما نبايد يكي از دهه‌ها را عمده كنيم، كه اين كار منتزع كردن يك جزء از يك كل ديناميك است. مجابي افزود: در شعر كساني هستند كه در اين دهه رشد كرده‌اند. مثلا مي‌توان رضا چايچي و ديگراني را فرزند اين سال‌ها دانست؛ اما هنر اين دسته زماني مي‌تواند ارجمند باشد كه به بدنه‌ي ادبيات كشور متصل باشد. به نظرم قضايا را به دهه و سال تقسيم كردن بيش‌تر براي بودجه برازنده است؛ تا كل ادبيات. او همچنين متذكر شد: اين بحث‌ها به درد هياهوهاي رسانه‌يي مي‌خورد، كه در اين سه دهه‌ي اخير به اين مسائل اهميت مي‌دهد. كساني مثل سهراب سپهري، مهدي اخوان ثالث و ... جايي كار خود را انجام داده‌اند و تمام شده است؛ اما حضور معنوي آن‌ها همچنان ادامه دارد و مي‌تواند روي شعر تأثير بگذارد. انتهاي پيام