محمدهاشم اكبرياني معتقد است: مخاطب شعر در دهه 80 ديگر شعري آرام را مي‌پسندد؛ شعري كه مي‌تواند چه در معنا و چه در زبان با مخاطب ارتباط برقرار كند. اين شاعر با بيان اين مطلب در ادامه‌ي گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با ارايه‌ي پيشينه‌اي درباره‌ي شعر دهه‌هاي گذشته گفت: در دهه‌ي 50 شعر غالب در ايران، شعر ايدئولوژيك بود. اما در دهه‌ي 60 ايدئولوژي‌ها شكست خوردند و نوعي سرخوردگي بين شاعران به وجود آمد، كه فضاي يأس را بين آن‌ها گسترش داد و حتا شعر شاملو هم نتوانست مخاطب را به خود جذب كند. او افزود: مخاطبان در دهه‌ي 60 به‌دليل شكست ايدئولوژي‌ها نتوانستند با شعر برقرار كنند، و شاعر نيز دچار نوعي يأس شد و نتوانست شعري بگويد كه بيان‌كننده‌ي جامعه‌ي خود باشد، كه اين باعث شد جامعه نسبت به شعر برخورد منفعلانه‌اي داشته باشد. اكبرياني همچنين گفت: در اواخر دهه‌ي 60 اين برخورد منفعلانه كاسته شد و شاعران اواخر دهه‌ي 60 به دنبال شعر غيرايدئولوژيك و شعري كه جامعه‌ي آن روز خود را در آن ارايه كنند، بودند، و چون الگو و اصول خاصي نداشتند، ما در شعر با نوعي شلختگي مواجه بوديم، كه اين شلختگي، هم در زبان و هم در معنا، خود را نشان داد و عبارت‌هايي چون معناگريزي و شعر آوانگارد در اواخر دهه‌ها‌ي 60 و 70 خود را نشان دادند. او با بيان اين‌كه در اوايل دهه‌ي 70 شلختگي در شعر جاي خود را به آرامش در معنا داد، متذكر شد: در اين دوره جامعه و نسل جوان به شعر شلخته جواب رد دادند و از اوايل دهه‌ي 80 كم‌كم شاعراني مطرح مي‌شوند، كه هم در زبان و هم در معنا از ويژگي سلامت معنايي و زباني برخوردارند، و هم در زبان و هم در معنا به نوعي آرامش مي‌رسند؛ به اين دليل شاعران شعر شلخته در دهه‌ي 80 ديگر جايي ندارند و حتا شاعران جوان نيز بي‌اعتنا به آن شعر، به دنبال شعر آرام‌اند. اين شاعر معتقد است: در چنين شرايطي شاعراني چون شمس لنگرودي و رسول يونان در بين مخاطبان جايگاه ويژه‌اي مي‌يابند، و در مقابل، شاعران شعر شلخته روز به روز پس‌رفت دارند؛ چرا كه مخاطب، شعر آرام را در دهه‌ي 80 بيش‌تر مي‌پسندد. او در ادامه متذكر شد: در نيمه‌ي دوم شعر دهه‌ي 80 شعري مي‌تواند خود را نشان دهد كه آرام باشد و مخاطب نيز با آن ارتباط برقرار كند؛ اين شعر با شعر نيما يوشيج، مهدي اخوان ثالث و احمد شاملو متفاوت است و اگر به گذشته ارتباط دهيم، با نوعي تسامح مي‌توان گفت شعر دهه‌ي 80 ادامه‌ي شعر فروغ فرخزاد است، تا شعر منفعل سهراب سپهري يا شعر ايدئولوژيك شاملو و يا شعر شلخته. اين شعر به دنبال شعري است كه در معنا و زبان با آن ارتباط داشته باشيم و اين همان سادگي شعر فروغ است. اكبرياني در پايان درباره‌ي تفاوت شعر دهه‌ي 80 با شعر فروغ فرخزاد، يادآور شد: تفاوت اين شعر با شعر فروغ در اين است كه معاني جديدي وارد شعر شده و زبان هم از حالت كاملا موزون و آهنگين فروغ جدا شده، و زبان، زباني يك‌دست اما غيرموزون است. انتهاي پيام