سعيد عباسپور گفت: رفتار ما با جايزه‌هاي ادبي، اغلب يك رفتار فرهنگي نيست. اين داستان‌نويس در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: متأسفانه با پديده‌هاي فرهنگي هم معمولا به شيوه سياسي مواجه مي‌شويم. مفهوم سياسي مواجه شدن، سياستمدارانه يا حزبي و گروهي نيست؛ آن نوع رفتار كه تكليفش خيلي خوب روشن است. مقصودم نگاه كردن به دنيا از پشت عينك سياسي‌هاست؛ يعني اين‌كه هر پديده‌ يا اتفاقي بايد به اهداف كوتاه‌مدت مناسب با برداشت من منجر شود و بس. عباسپور سپس متذكر شد: جايزه‌هاي ادبي و فرهنگي به ادبيات وابسته‌اند، و در واقعيت مترتب بر ادبيات؛ پس اول بايد ادبياتي در كار باشد، آن هم صداهاي مختلف، و بعد از اين به فضايي نيار داريم، كه بتوان در آن به ادبيات پرداخت، و اين يعني بهره‌مندي از جلسه‌هاي ادبي، نشريه‌هاي تخصصي و مهم‌تر از همه چيز، نهادهاي مدني فرهنگي. او با بيان اين مطلب كه جايزه‌هاي ادبي، داواري‌ها و ساير مسائل مربوط به جايزه‌ها از اين منظر قابل فهم هستند، متذكر شد: در كشور ما بانوي فرهيخته‌اي از دل يك مرگ ويران‌گر، حركتي فرهنگي، يك بنياد و يك جايزه ادبي به بستر همواره تب‌دار فرهنگ ما هديه مي‌كند. به‌نظرم اين به خودي خود كم چيزي نيست. طبيعي است من هم نسبت به بعضي از داوري‌ها و انتخاب‌هاي نهايي آن‌ها پرسش‌هايي دارم، اما گمان نمي‌كنم اين اختلاف نظر به ما اجازه دهد در داوري‌هاي خود منصفانه قضاوت نكنيم. او همچنين تاكيد كرد: گاهي ما كار را خيلي سخت مي‌كنيم و به جاي آن‌كه دلايل خود را در برتري كتابي به كتاب‌هاي ديگر بگوييم، داوراني را زير سؤال مي‌بريم، كه معمولا از فرهيختگان اين آب و خاك هستند. آيا به‌جاي پرداختن به اصل نقد داوري، بايد به حاشيه‌ها پرداخت؛ همان‌طور كه مثلا در فوتبال‌مان هم رايج است؟! عباسپور با اشاره به گذشت زمان و مشخص شدن داوري‌ها توضيح داد: به‌نظرم، بايد به زمان، بيش‌تر اعتماد كرد. خيلي از كتاب‌هايي كه امروز جايزه مي‌گيرند، فردا احتمالا در هيچ كتابخانه و خانه‌اي پيدا نمي‌شوند و بسياري از كتاب‌هايي كه امروز مهجور مانده‌اند، فردا احتمالا خوانده خواهند شد. انتهاي پيام