يك باستان‌شناس تاكيد كرد كه شهرداري نبايد اجازه دهد، بلندمرتبه‌سازي‌هاي حاشيه‌ي زاينده‌رود چهره‌ي مناظر طبيعي و تاريخي را مخدوش كنند.
محسن جاوري در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در اصفهان، درباره‌ي مخدوش شدن حريم منظري زاينده‌رود و پل‌هاي تاريخي، اظهار داشت: بلندمرتبه‌سازي‌هاي حاشيه‌ي زاينده‌رود چهره‌ي طبيعي و فرهنگي رودخانه را تحت تاثير قرار داده و زيبايي اين چشم‌اندازها را تا حدي از ميان برده‌اند.
وي افزود: حريم مصوب زاينده‌رود بايد رعايت شود و شهرداري در ارايه مجوز براي ساختمان‌سازي‌هاي حاشيه‌ي زاينده‌رود دقت كند و اجازه ندهد، بلندمرتبه‌سازي‌ها چهره‌ي مناظر طبيعي و تاريخي را مخدوش كنند.
او با اشاره به وجود محوطه‌هاي تاريخي در حاشيه‌ي زاينده‌رود، گفت: يكي از اين محوطه‌هاي تاريخي در محله‌ي نصرآباد و در حاشيه‌ي 300 متري زاينده‌رود قرار دارد كه به شش هزار سال پيش متعلق است و نشان مي‌دهد، زاينده‌رود چندبار در طول تاريخ تغيير مسير داده و 400 متر از سمت جنوب تغيير كرده و به سمت شمال رفته است. همچنين تپه‌ي اشرف نيز در حاشيه‌ي زاينده‌رود نزديك پل شهرستان قرار دارد كه به‌عنوان قديمي‌ترين سكونتگاه شهر اصفهان محسوب مي‌شود كه به دوره‌ي پيش از اسلام متعلق است.
اين باستان‌شناس درباره‌ي پل تاريخي خواجو بيان كرد: يكي از ارزش‌هاي پل خواجو اين است كه هنگام بازسازي آن متوجه وجود يك پاره ديوار در زير پل شدند كه احتمالا به زمان آق‌قويونلوها تعلق دارد و نشان مي‌دهد، فكر احداث پل به اين دوره برمي‌گردد؛ اما به هر دليل، حاكمان وقت نتوانستند، اين پل را كامل كنند. بنابراين در زمان شاه‌عباس دوم پل خواجو ساخته شد؛ هرچند بررسي‌هاي بيشتري در اين‌باره بايد انجام شوند.
وي با تاكيد بر حفظ بناهاي تاريخي و طبيعي، تصريح كرد: هر بناي تاريخي، شناسنامه و فرهنگي دارد كه در زمان خود به‌وجود آمده و در اين دوره كه به ما رسيده است، بايد حفاظت و نگهداري شود، تا به نسل‌هاي آينده نيز منتقل شود.
او با بيان اين‌كه رودخانه‌ها همواره بستر تمدن‌سازي بوده‌اند كه بايد حريم آن‌ها رعايت شود، افزود: مستندسازي تپه‌هاي تاريخي محدوده‌ي زاينده‌رود از جمله برنامه‌هاي امسال سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استان اصفهان است كه به‌زودي كار آن آغاز مي‌شود.
انتهاي پيام