طاهره صفارزاده گفت: چرا شعر كه در ياري و همراهي انقلاب پيشگام هنرها بوده اتس، بعد از 27 سال به تجربه‌ي اول قدم مي‌گذارد؟ اين شاعر پيشكسوت در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، درباره‌ي ارزيابي‌اش از نخستين دوره‌ي جشنواره‌ي شعر فجر و نقاط ضعف آن كه در سال‌هاي آينده بايد مرتفع شود، متذكر شد: جشنواره‌ي فاقد پژوهش و تاريخچه‌ي شعر انقلاب، فاقد عرضه‌ي نمونه‌هاي شعر موفق و شرح و روند پيشرفت علمي و هنري شاعران چند نسل بود. در اين جشنواره، تنها چند غزل متوسط خوانده شد؛ همين! بعد اين‌كه شيوه‌ي داوري به اطلاع حضار نرسيد. صفارزاده افزود: تقسيم‌بندي بخش‌هاي جشنواره از لحاظ محتوا در ساختار شعر بود؛ درصورتي‌كه بايد جامعيت و كليت شعر در نظر باشد. همچنين جاي خالي يك سخنراني يا عرضه‌ي يك مقاله در بررسي وضعيت شعر براي جوانان مهمان يا خود شاعران جوان، كاملا مشهود بود. اين شاعر ادامه داد: اهداي جايزه، ‌كف زدن، همراهي موسيقي، تنها مي‌تواند در بخش حاشيه‌يي جشنواره‌ي هنري تنوع و نشاط ايجاد كند؛ نه اين‌كه وقت عمده‌ي برنامه را به خود اختصاص دهد. او در پايان اظهار اميدواري كرد: خدا كند جشنواره‌هاي هنري ديگر به كيفيت‌هاي پژوهشي و علمي آراسته شده باشند. من چون توفيق حضور در هيچ‌يك از جشنواره‌ها را نداشته‌ام، مي‌توانم اميدوار باشم كه چنين بوده باشد. گفتني است، طاهره صفارزاده در بخش نو (سپيد و نيمايي) نخستين جشنواره‌ شعر فجر، در كنار محمد شمس لنگرودي، بيژن نجدي، احمدرضا احمدي و سيدعلي موسوي گرمارودي، نامزد دريافت سرو بلورين بود كه درنهايت، به‌عنوان برگزيده‌ي اين بخش اعلام شد؛ اما با امتناع از حاضر شدن روي سن، لوح تقديرش در ميان جمعيت حاضر در تالار وحدت به وي داده شد؛ كه البته آن‌را به سلمان هراتي اهدا كرد. انتهاي پيام