دبير پايگاه اطلاع‌رساني براي نجات يادمان‌هاي باستاني در نامه‌اي به وزير نيرو توضيح‌هايي را درباره‌ي روند طي‌شده در ساخت و آب‌گيري سد سيوند و مسائلي كه پس از آب‌گيري در زمينه‌ي حفظ آثار تاريخي مطرح‌اند، ارايه كرد. به گزارش گروه دريافت خبر ايسنا، عليرضا افشاري در اين مطلب خطاب به وزير نيرو آورده است: چرا كارشناسان شما به مربوط بودن اين طرح به پيش از انقلاب اشاره مي‌كنند؟ مگر ارتباط طرحي عمراني به رژيم پيشين براي آن مشروعيت مي‌آورد؟ مگر شما بر اين باوريد كه رژيم گذشته، دلسوز تاريخ و فرهنگ ايران بوده است و شما نيستيد؟ مگر نمي‌دانيد، يكي از مهم‌ترين عوامل خيزش مردم، همين بي‌توجهي آن رژيم به فرهنگ ملي ما و تلاش براي غربي‌سازي فرهنگي بود و باز مگر غير اين است كه يكي از بزرگ‌ترين موانع گسترش فرهنگ غربي در ايران همانا وجود فرهنگ غني ايران است كه يادمان‌هايي چون آنچه در دشت پاسارگاد هستند، پايه‌هاي نگهدارنده‌ي آن‌اند، تا ما با ديدن آن‌ها متوجه شويم كه ايراني در هزاران سال پيش دادگري پيشه كرده بود و جهان غرب هنوز با معضلي بزرگ به نام نژادپرستي دست و پنجه نرم مي‌كند. فراموش نشود كه رژيم پيش براي هماهنگي ميان تاريخ تاج‌گذاري كوروش بزرگ با تاج‌گذاري محمدرضا شاه، دست به تحريف تاريخ زد تا اين تاريخ دقيقا بر 2500 امين سالگرد آن بيفتد كه قطعا يك ايراني پابند به فرهنگ ملي، دست به چنين كاري نمي‌زند. وي در ادامه افزوده است: كارشناسان وزارت به طرح يك شركت آمريكايي براي ساخت سد سيوند اشاره مي‌كنند كه سخنان گروهي ديگر حكايت از آن دارد كه چنين طرحي وجود ندارد و يا اين‌كه گم شده است. به هر رو، طبق آنچه گفته شده، اين طرح در سال 1367 تهيه شده است و عمليات اجرايي آن در سال 1371 ـ طي مراسمي با حضور آقاي هاشمي رفسنجاني، رييس‌جمهور وقت و توسط شركت سكو وابسته به سپاه پاسداران انقلاب اسلامي ـ آغاز شده است؛ چرا ساخت اين سد 14 سال به طول انجاميده است؟ آيا اين زمان براي ساخت چنين سدهايي عرف است؟‌ مديران شما مي‌گويند، نزديك به 80 ميليارد تومان براي ساخت اين سد هزينه شده است؛ آيا اين رقم هزينه هم عرف ساخت چنين سدهايي است، يا با آن مي‌توان چهار سد ديگر ساخت؟ آيا انبوه خرجي كه براي پوشاندن لايه‌اي از بتن بر بستر آبرفتي سد هزينه شده و هنوز نتيجه‌ي كامل نداده است، نشان از گزينش اشتباه مكان‌يابي سد ندارد؟ چندين‌بار شما اعلام كرديد كه سد از سال گذشته آماده‌ي بهره‌برداري بوده است و براي كاوش‌هاي باستان‌شناسي آب‌گيري آن‌را به عقب انداختند. درحالي‌كه در 13 آبان‌ماه سال گذشته، گروهي از مهندسان سازمان نظام مهندسي ساختمان استان فارس از آن منطقه بازديد كردند و مي‌توانند گواه باشند كه ساخت بدنه‌ي سد آغاز نشده بود (عكس‌هاي آن موجود است). آيا اطلاعات غلط را به آگاهي شما مي‌رسانند؟ وزارت نيرو در اين يك سال بارها زمان‌هايي را براي آغاز آب‌گيري اعلام كرده است ـ اسفند 1384 و ارديبهشت، خرداد و شهريور 1385 ـ و شما هم در سخنان‌تان به آن اشاره كرديد، ولي هربار باز ظاهرا به همان خاطر (دادن زمان به باستان‌شناسان) آن‌را به تعويق انداخته‌اند. درحالي‌كه اگر فرض ناتمامي سد را به كناري نهيم، بنا به گفته‌ي كارشناسان، تنها هنگام آب‌گيري سد، از آذرماه تا بهمن‌ماه و در زمان آخرين سيلاب‌هاي فصلي است و اين به آن معناست كه اگر در زمستان سال گذشته، سد آب‌گيري نشده است تا زمستان امسال نمي‌توانسته آب‌گيري شود. پس اعلام اين موعدهاي نادرست از چه رو بود؟ غير از اين است كه وزارت نيرو تلاش كرده است، از ميزان حساسيت‌ها در موعد واقعي آب‌گيري بكاهد؟ ازسوي ديگر، با اين كار، آرامش را كه لازمه‌ي كار باستان‌شناسي است، از باستان‌شناسان گرفته است؛ ‌چراكه آنان بايد در فضايي به دور از تنش‌ها به كارشان بپردازند، نه اين‌كه گاه‌به‌گاه خبر آب‌گيري را به آنها بدهند و سرعت بيش از اندازه در كار را از آنها بخواهند. افشاري همچنين در اين نامه آورده است: با توجه به اعتراض‌ها، چرا آن وزارت ساخت اين سد را متوقف نكرد؟ چراكه به هر رو، اين امكان بوده و هست كه اين سد به مرحله‌ي آب‌گيري نرسد. زماني كه مديران ارشد سازمان ميراث فرهنگي مي‌گويند كه اگر به يافته‌ي مهمي دست پيدا كنيم، مانع آب‌گيري مي‌شويم و مديران شما هم به اين گفته‌ي آنان استناد مي‌كنند، پس به هر رو، بايد پذيرفت كه امكان توقف اين پروژه وجود دارد. پس چرا ساخت سد را متوقف نكرديم، تا در صورت عدم بهره‌برداري، ضرر كمتري به بيت‌المال برسد؟ يادآور مي‌شوم كه بيشينه‌ي هزينه‌هاي ساخت سد درست در همين يك سال كه حساسيت‌ها نسبت به آن بالا گرفت، خرج شده است. همين الان كه به ظاهر وزارت منتظر مجوز سازمان براي آب‌گيري است، چرا با انجام مصاحبه‌ها روي آن فشار مي‌آورد، درحالي‌كه هنوز چندين متر سازه‌ي بتني بالاي سد ساخته نشده، درحالي‌كه عنوان مي‌كنند، ساخت آن تمام شده است. با بستن دريچه‌ها از دو ماه پيش كم و بيش آب‌گيري آغاز شده است و اين يعني به بازي گرفتن افكار عمومي. به هر رو، وزارت نيرو بايد اين‌را درنظر بگيرد كه ممكن است، سازمان خواهان عقب انداختن آب‌گيري شود (چراكه كار گروهي از باستان‌شناسان به‌پايان نرسيده و براي معضل بسيار مهم تاثير رطوبت نيز چاره‌اي انديشيده نشده است)، از اين رو، به‌عنوان نماينده‌ي بيش از 60 سازمان مردم‌نهاد از آن وزارت مي‌خواهم، دست سازمان را براي اين تصميم‌گيري ملي باز بگذارد و همچنين تلاش كند، با پرداختن 300 ميليون تومان وعده داده‌شده كه هنوز هيچ بخشي از آن به سازمان ارايه نشده و بنياد پژوهشي پارسه ـ پاسارگاد براي پژوهش‌هاي انجام‌شده زير بار قرضي سنگين رفته است، ياري‌رسان اين حركت بزرگ باشد. همچنين دبير انجمن فرپاد كه در شيراز فعاليت مي‌كند، در نامه‌اي به رييس جمهور به موضوع آب‌گيري سد سيوند پرداخته است. به گزارش گروه دريافت خبر ايسنا، علي هاشمي در اين مطلب آورده است: چند سالي است كه افكار ايرانيان دلسوز وطن، آنها كه به ماهيت، تاريخ، قدرت و عظمت كشور عزيزمان ايران افتخار مي‌كنند و از ميراث فرهنگي به‌عنوان غرور ملي خود نام مي‌برند، معطوف به منطقه‌ي تنگ بلاغي، دشت پاسارگاد و سد سيوند شده است. متاسفانه تلاش‌ها، مطالعات، نامه‌ها، بيانيه‌ها، بازديد‌ها، ديدارها، گفت‌وگوها، مذاكرات و همه و همه بي‌جواب مانده‌اند. تا اينجا كه طي اعلام رسمي وزارت نيرو در هفته‌ي آينده و در آستانه‌ي سالگرد طلوع انقلاب اسلامي ايران، اين سد كار آب‌گيري خود را آغاز مي‌كند؛ نكته‌اي كه شايد از ديد اين وزارتخانه افتخار ملي باشد، افتخاري ملي كه به نابودي پاسارگاد (مقبره‌ي كوروش بزرگ) نقطه‌ي عطف غرور ملي و همبستگي ملي و مذهبي ايرانيان منجر شود. وي خطاب به رييس جمهور گفته است: همان‌گونه كه خود بهتر واقف‌ايد، هواي دشت مرودشت به‌علت وجود كارخانه‌هاي صنعتي و بخصوص پتروشيمي مرودشت به‌شدت گوگردي است و به‌طور خاص مي‌توان به وجود انيدريد سولفورو اشاره كرد؛ وجود اين ماده در هوا بسيار قابل توجه و خطرناك است، هنگامي كه بدانيم اين ماده در اثر رطوبت با هيدروژن آب توليد اسيد خطرناك و مخرب اسيد سولفوريك مي‌كند. اين اسيد خطرناك مي‌تواند قبل از شروع به كار سد و تا قبل از پايان كامل كار آب‌گيري سد آثار منحصربه‌فرد پاسارگاد را غيرقابل مرمت كند. از بين رفتن بيش از هشت هزار اصله درخت كهنسال بنه براثر آب‌گيري سد مي‌تواند اكوسيستم منطقه را تغيير دهد. آب‌گيري سد منجر به از بين رفتن و غرق شدن آثاري مي‌شود كه هنوز فصل نخست كاوش آن‌ها در منطقه‌ي تنگ بلاغي به‌پايان نرسيده است (براي يادآوري: در اين تنگه صدها اثر با قدمت‌هايي از 30 هزار سال قبل تا دوران صفوي كشف شده‌اند كه فقط فصل يك يا دو كاوش آن‌ها به‌پايان رسيده است و مطالعه بر آن‌ها مي‌تواند نقاط تاريكي از تاريخ بشري را روشن كند). هاشمي با بيان اين‌كه آن‌قدر فرصت كم است كه ديگر مجالي را براي شرح بيشتر اهميت تاريخي منطقه و فاجعه‌اي كه منتظر آن است، نداريم، اضافه كرده است: خواهشمنديم با دستوري قاطع، توقف كار سد سيوند را باعث شويد، تا با انجام اين كار نام خود را جاودانه كنيد. انتهاي پيام