بايد محتواي كار جشنواره ملي شعر فجر را ديد و اشخاصي كه در آن شركت كرده‌اند، مشخص شوند، تا بتوان ارزيابي درستي از اين جشنواره ارايه داد. غلامحسين اولاد‌ با بيان مطلب بالا در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: نمي‌توان شعر را محدود كرد و اگر جايي دولتي مسوول برگزار جشنواره‌اي باشد، نوعي قالب‌بندي خواهد بود؛ بخصوص اگر هنر شعر باشد، اين محدوديت را برنمي‌تابد؛ چراكه شعر هنري آزاد است و شاعر بايد احساس كند كه آزاد است، وگرنه قالب‌بندي براي شعر كه قدمتي هزارو200ساله دارد، كار درستي نيست. وي يادآور شد: اگر ما قدري درباره‌ جشنواره شعر فجر احتياط مي‌كنيم، دليلش اين است كه نمي‌دانيم چه جشنواره‌اي است و قرار است كه چه نوع برخوردي با اهل قلم داشته باشند؛ بنابراين بايد منتظر شويم ببينيم كه چگونه برگزار مي‌شود. اولاد اعتقاد دارد: در چنين جشنواره‌هايي معمولا مسوولان، گلو‌گاه‌هايي دارند كه با تنگنا‌هاي ايديولوژيك و هنري مواجهند. در اين جشنواره هم هنوز هيچ‌چيز براي ما روشن نيست. حتا مشخص نكرده‌اند كه شاعر با چه فكري مي‌تواند شعر بخواند. ضمن اين‌كه خود شاعر هم كه در چنين شرايطي قرار است در جشنواره‌اي ملي شعر بخواند، قدري وسواس دارد كه چه شعري مي‌تواند بخواند كه دردسر‌ساز نباشد؛ به اين دليل، فعلا قدري احتياط و خودسانسوري در شاعران وجود دارد. اولاد متذكر شد: اين‌كه موضوع‌هايي خاص را براي فرستادن شعر به اين جشنواره مشخص كرده‌اند، قدري در چارچوب گذاشتن خواهد بود. به‌نظر مي‌رسد با اين جدول‌بندي‌هايي كه اكنون صورت گرفته، كار براي شاعران قدري سخت خواهد بود و باعث مي‌شود كه شاعران محدودي شركت كنند. اين شاعر همچنين ناديده گرفتن شاعران را در عرصه‌هاي گوناگون، باعث خطي حركت كردن آن‌ها دانست. وي در عين حال معتقد است: تا جشنواره‌ برگزار نشود، نبايد قضاوت كرد. اگر مثل كنگره‌هاي شعر باشد، به‌نظر خوب خواهد بود؛ اما بايد محتواي كار را ديد و بعد سنجيد كه موفق خواهد بود يا نه. انتهاي پيام