تا هنگامي كه در جامعه فرهنگ‌سازي نشود، مسائلي مانند آسيب رساندن به نقش‌برجسته‌ي تخت جمشيد (پارسه)، عبور قطار از مقابل نقش رستم، مخدوش شدن حريم منظري آرامگاه فردوسي و سد سيوند همچنان تكرار مي‌شوند.
امين محمودزاده _ مدير داخلي پيشين بنياد پژوهشي پارسه پاسارگاد _ در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با اشاره به اين‌كه بالاترين مجازات براي متخلفان در حوزه‌ي ميراث فرهنگي حدود پنج سال زندان و جبران خسارت است، افزود: با توجه به اين‌كه هيچ قيمتي روي اثري مانند تخت جمشيد (پارسه) نمي‌توان گذاشت، در صورت مجازات بايد بيشترين مجازات را براي متخلف درنظر گرفت.
وي در اين‌باره اضافه كرد: در كشور چين براي كساني كه به آثار تاريخي آسيبي با درجه‌ي مشخصي مي‌زنند، حكم اعدام صادر مي‌كنند؛ اما براساس قوانين كشور ما، اين‌گونه افراد با قوانين مربوط به دزدي يا قاچاق مجازات مي‌شوند.
او به بخش‌هايي از قانون مصوب سال 1309 و مجازات درنظر گرفته‌شده در آن اشاره و اظهار كرد: محوطه‌ي تخت جمشيد (پارسه) حدود 13 هزار مترمربع وسعت دارد كه بدون فرهنگ‌سازي، هر سال به آن آسيب‌هايي وارد مي‌شوند. لذا مشكلي مانند آنچه اكنون رخ داده است، مشكل فقط يك فرد يا يك مجموعه نيست، بلكه وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم، تحقيقات و فن‌آوري، صدا و سيما و ديگر رسانه‌ها نيز در اين‌باره مسؤول‌اند و اگر در بخش‌هاي مختلف به اين اندازه ميراث فرهنگي تحقير و كوچك شمرده نمي‌شد، اكنون با اين مشكل در تخت جمشيد (پارسه) روبه‌رو نبوديم.
اين عضو هيات علمي دانشگاه كرمان در اين‌باره به مساله‌ي عبور راه‌آهن از مقابل نقش رستم اشاره كرد و گفت: در آن موضوع حتا براي مسؤولان وزارت راه نيز اهميت اين مساله مشخص نبود و حتا يونسكو را سازمان مهمي ارزيابي نمي‌كرد. اين درحالي است كه نقش رستم قديمي‌ترين مجموعه‌ي تدفيني دنياست كه آن‌را به محل ديگري نمي‌توان منتقل كرد، اما براي عبور راه‌آهن راه حلي وجود دارد.
وي با تاكيد بر اين‌كه حتا اگر تخريب‌كننده‌ي تخت جمشيد (پارسه) اعدام هم شود، هيچ اتفاقي نمي‌افتد، ادامه داد: اگر يك‌هزار نفر هم از تخت جمشيد (پارسه) حفاظت كنند، باز هم تا وقتي مردم ارزش اين مجموعه را ندانند، نه يكي از اعضاي گروه فيلم‌برداري، بلكه افراد عادي هم اين كار را مي‌كنند.
محمودزاده اعتقاد دارد: اكنون در كشور با معضل فرهنگي روبه‌رو هستيم كه هرچقدر روي آن جراحي زيبايي كنيم، فايده‌اي ندارد و تا وقتي ارزش آثار تاريخي در مدرسه‌ها و دانشگاه‌ها آموزش داده نشود، بچه‌هاي ما دشمنان آثار تاريخي مي‌شوند. بنابراين در اين مساله بايد به‌شكل مستقيم آموزش و پرورش را مورد خطاب قرار داد.
به گفته‌ي او از دوره‌ي پهلوي اول و پهلوي دوم تاكنون مساله‌ي سرقت آثار تاريخي و آسيب به آنها وجود داشته است و هزار سال ديگر نيز ادامه خواهد داشت. در كشور ما برخي افراد علاقه دارند، آثار تاريخي را تخريب كنند؛ اما به‌جز آنها بسياري از اداره‌ها و نهادهاي دولتي نيز به آثار يا بافت‌هاي تاريخي آسيب مي‌زنند.
انتهاي پيام