رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري در پنجمين نشست رسانه‌يي خود درباره‌ي خيابان چهارباغ اصفهان تاكيد كرد: در مسائل مربوط به آثار تاريخي و حفاظت از آن‌ها به هيچ‌وجه كوتاه نمي‌آييم. به گزارش خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اسفنديار رحيم‌مشايي در اين جلسه با بيان اين‌كه نمي‌گذاريم، مترو از چهارباغ رد شود، افزود: با اين حال، موظف به تعامل هم هستيم و بايد وزارت كشور، وزارت مسكن و شهرسازي و شهرداري نيز زير بار مسؤوليت حفاظت از آثار تاريخي بروند، تا آن‌ها را بتوان حفظ كرد، بويژه شهرداري‌ها كه در اين‌باره بسيار موثر مي‌توانند باشند. وي اظهار كرد: اگر مسؤولان بگويند، تونلي را حتا به عمق 200 متر حفر مي‌كنيم، باز هم مي‌گوييم كه مترو نبايد از چهارباغ عبور كند؛ ولي اگر كارشناسان به اين نتيجه برسند كه عبور مترو از چهارباغ مانعي ندارد، دفاع هم مي‌كنيم؛ زيرا سياست ما زندگي‌ با آثار تاريخي است. رييس سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ادامه داد: در ميراث فرهنگي بار سنگين تاريخ را بر دوش داريم. بعد از انقلاب مشكلاتي وجود داشتند كه يكي از آن‌ها نگاهي بود كه در دوران انقلاب به ميراث فرهنگي وجود داشت و بدبيني را نسبت به آثار تاريخي در بعضي از لايه‌هاي اجتماعي پديد آورد كه ريشه‌ي آن نيز حكومت‌هاي شاهنشاهي بود و از اين اشتباه ناشي شد كه تاريخ ملت ايران را با شاه‌ها يكي دانستند؛ در نتيجه، سرمايه‌ي عظيمي در گذشته از ميان رفت و امروز هم با بار سنگيني روبه‌رو هستيم. مشايي درباره‌ي دو مساله‌ي مهم پيگيري‌شده در حوزه‌ي ميراث فرهنگي توضيح داد: تاريخ ملت ايران شامل دوره‌ي تاريخ اسلام و پيش از آن است كه تلاش كرديم، برخوردي شجاعانه و منطقي داشته باشيم و بعد از سال‌ها تلاش، اهميت ميراث فرهنگي و نتايج اهميت دادن به آن‌را مي‌توان ارزيابي كرد. مساله‌ي ديگر هم كه به‌عنوان يك سياست كلي درنظر گرفته شد، بحث مديريتي بود؛ سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري كه از سال 1364 تشكيل شد، بار سنگيني را بر دوش داشت و بايد اين مسؤوليت را به تنهايي مي‌كشيد. به همين دليل، با ساير دستگاه‌ها و بخش‌هاي مديريتي نتوانست تعاملي داشته باشد، تا با استفاده از ظرفيت مديريتي آن‌ها، بخشي از وظايف را به آن‌ها محول كند. وي بيان كرد: تلاش كرديم، در ابتدا براي تغيير چنين وضعيتي از خود سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري شروع كنيم و سياست زندگي با آثار تاريخي را تبيين كرديم و با اين نگاه، روبه جلو حركت و جامعه را از ارزش آثار تاريخ آگاه كنيم. همچنين اين سياست كه حضور و نزديك شدن مردم به آثار تاريخي سبب تخريب آن‌ها مي‌شود، غلط است؛ چراكه ايران فقط يك‌صد اثر تاريخي ندارد كه آن‌ها را در زرورق بپيچيم و به نسل‌هاي بعد تحويل دهيم، بويژه در اين زمان كه كشورهايي در دنيا براي به‌دست آوردن چندسال تمدن دروغ مي‌گويند، در حالي كه مردم ما نسبت به ارزش و قيمت آثار تاريخي خود آگاه نيستند. او ناآگاه بودن نسبت به توانمندي‌هاي موجود در آثار تاريخي و استفاده نكردن از ظرفيت‌هاي علمي كشور را از كارهاي مهمي كه انجام نشده‌اند، دانست و افزود: سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ارتباط ضعيفي را با هيات‌هاي علمي دانشگاه‌ها داشته است، به‌طوري كه در پژوهشگاه سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري پست‌هايي كه بايد در آن‌ها، اعضاي هيات علمي مشغول به كار باشند، عمدتا افراد فوق ليسانس مسؤوليت دارند و اگر اين مساله درست نشود و ارتقا پيدا نكند، انتظار پيشرفت نبايد داشته باشيم كه اين امر، يكي از سياست‌هاي جدي پژوهشگاه است. مشايي با بيان اين‌كه پژوهشگاه بايد به يكي از برترين و شناخته‌شده‌ترين مراكز پژوهشي دنيا تبديل شود، گفت: پژوهشكده‌ي فرهنگ و تمدن ايران در مرحله‌ي تاسيس است و اقدامات لازم براي شناخت فرهنگ و تمدن انجام مي‌شوند؛ زيرا ميراث فرهنگي ما، فقط آجر و خشت نيست، بلكه افرادي كه آن‌را ساخته‌اند نيز مهم و ميراث اصلي آنها هستند. همچنين پژوهشگاه آمادگي دارد، از مقاله‌هاي پژوهشي كه براي چاپ در مجله‌هاي معتبر ارايه مي‌شوند و از پايان‌نامه‌هاي دانشگاهي در سطح بالا حمايت كند. او درباره‌ي ثبت آثار تاريخي در فهرست آثار ملي، تصريح كرد: با توجه به اين‌كه سازمان در گذشته با دستگاه‌هاي ديگر تعامل نداشت و ميان مردم هم نفوذ نكرده بود، به سرعت موقعيت‌شناسي و با ثبت اثر در مرحله‌ي نخست، حريم آن‌ها را با درجه‌هاي مختلف تعيين كرديم، به‌طوري كه در اين يك‌سال سه‌هزار و 800 اثر به ثبت رسيدند و 780 اثر هم تا پايان سال ثبت مي‌شوند. وي با بيان اين‌كه تاكنون به شعار خود براي ثبت اثر عمل كرده‌ايم، اضافه كرد: تاامروز از مرز ثبت 16هزار و 400 اثر گذشته‌ايم كه حدود 13هزار اثر تنها در سال 1384 به ثبت رسيدند و دوهزار اثر از آن‌ها نيز تعيين حريم شده‌اند. معاون رييس جمهور اقدامات انجام‌شده در زمينه‌ي حفاظت و پشتيباني از آثار تاريخي را به اين ترتيب شرح داد: در گذشته، در بعضي از استان‌ها هيچ مراقبي براي حفاظت از آثار وجود نداشت و به لحاظ نيرو و تجهيزات نيز در وضعيت بدي قرار داشتيم؛ اما امروز، اين امكانات و نيروها گرچه مطلوب نيستند، ولي افزايش پيدا كرده‌اند. ارتباطات راديويي و بي‌سيم را در 26 استان فراهم كرديم. همچنين در زمان قبول اين مسؤوليت به‌طور كلي يك‌هزار و 500 نفر جزو نيروهاي يگان حفاظت بودند كه يك‌هزار و 70 نفر از آنها جزو نيروهاي اداري به‌شمار مي‌رفتند و تنها 430 نفر مراقب وجود داشتند؛ ولي اكنون به اين تعداد، دوهزار و 500 نفر اضافه شده است. البته در يك‌سال گذشته، تخلف‌ها و تعرض‌ها به آثار تاريخي 48 درصد كاهش داشته‌اند. وي با تاكيد بر اين‌كه در سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري استفاده از دانش تخصصي در حوزه‌ي ميراث فرهنگي اهميت دارد، گفت: در كشور 120 شهر تاريخي و 600 روستاي تاريخي شناخته‌شده وجود دارند؛ ولي هيچ نيروي متخصصي نيست و افرادي هم كه بازنشسته شده‌اند، نيرويي جايگزين آن‌ها نشده و اين مساله چالش جدي ما با سازمان مديريت و برنامه‌ريزي است. مشايي با بيان اين‌كه در اين دوره‌ي مديريت به ثبت آثار تاريخي و فرهنگي در فهرست آثار جهاني همت گماشتيم، ادامه داد: در ابتدا مراحل تشكيل يك كميته‌ي ملي را پيگيري كرديم و سپس نخستين اقدام براي ثبت آثار فرهنگي در ميراث جهاني، پيشنهاد سه حوزه بود كه شامل آستان قدس رضوي، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و كتابخانه‌ي مركزي بودند؛ حوزه‌ي آستان قدس رضوي پرونده‌ي قرآن‌ها را تكميل و آن‌را ارايه كرد، سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري ‌شاهنامه‌ي بايسنقري و كتابخانه‌ي مركزي هم ربع‌رشيدي را ارايه كردند كه اين كميته، پرونده‌ي سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري را پذيرفت. اميدواريم در آينده شاهد ثبت اين اثر فرهنگي در فهرست آثار جهاني باشيم. انتهاي پيام