مسؤول انجمن دوست‌داران ميراث فرهنگي شوش گفت: حفاري غير مجاز در گوشه‌ي شمال غربي شبستان مسجد جامع دوران اسلامي واقع در محوطه‌ي باستاني شهر صنعت‌گران شوش به كشف يك تنبوشه‌ي سفالي در زير ديوار شبستان منجر شد كه متاسفانه اين اثر توسط حفاران غير مجاز منهدم شده است. لقمان احمدزاده شوهاني در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان، افزود: در اين حفاري علاوه بر انهدام تنبوشه‌ي سفالي يادشده بخشي از ديوار آجري شبستان اين مسجد نيز تخريب شده است. او اظهار كرد:‌ محوطه‌ي باستاني شوش حدود 400 هكتار وسعت دارد و متاسفانه تاكنون به‌طور كامل حصاركشي نشده و از هرسو مردم و حفاران غير مجاز و قاچاقچيان اموال تاريخي به محوطه مي‌توانند وارد شوند و با توجه به امكانات محدود اداره‌ي ميراث فرهنگي و گردشگري شوش، تلاش‌هاي فراوان جوابگوي محوطه‌ي باستاني شوش نيست. شهر صنعت‌گران تپه‌اي است كه از لايه‌هاي باستاني مربوط به دوره‌هاي مختلف تشكيل شده است و طي كاوش‌هاي باستان‌شناسان فرانسوي در اين محوطه، بقايايي از آثار دوره‌ي اسلامي از جمله مسجد، خانقاه و كوره‌هاي سفال‌گري و آجرپزي به‌دست آمده‌اند. وي ادامه داد: زير مسجد يك لايه است كه احتمالا در دوره‌ي پارت و ساساني به‌صورت يك گورستان مورد استفاده قرار مي‌گرفته است و آرامگاه‌هاي سردابه‌يي در آنجا به‌دست آمده‌اند كه وجود گورستاني متعلق به دوره‌ي ساساني و اشكاني را نشان مي‌دهند. مسؤول انجمن دوست‌داران ميراث فرهنگي شوش تصريح كرد: پس از ورود مسلمانان، فقط شهر صنعت‌گران از ميان تپه‌هاي شوش (آكروپل، آپادانا، شهر شاهي و شهر صنعت‌گران) غير مسكوني بود؛ چراكه يك گورستان داشت و به‌صورت سكويي صاف درآمده بود و بهترين مكان براي ساخت بناهاي دوره‌ي اسلامي به‌شمار مي‌رود و مسلمانان در آنجا مسجد و بناهاي ديگري ساختند. او گفت: در حفاري جديدي كه توسط حفاران غير مجاز روي تپه‌ي باستاني صورت گرفته است، يك تنبوشه زير لايه‌هاي باستاني مسجد كشف شد كه احتمالا به دوره‌ي ساساني يا اشكاني تعلق دارد و ارتباطي با بناي مسجد ندارد. احمدزاده شوهاني يادآور شد: طول اين تنبوشه حدود يك متر و قطر آن نيم متر است و در اين حفاري غير مجاز به لايه‌هاي باستاني نيز آسيب وارد شده و با وجود اين‌كه اين حفاري توسط انجمن دوست‌داران ميراث فرهنگي كشف و اعلام شده است، عاملان آن هنور شناسايي نشده‌اند. او خاطرنشان كرد: رومن گيرشمن ـ باستان‌شناس فرانسوي ـ درباره‌ي مسجد جامع شوش معتقد است كه پيش از سال 700 ميلادي احداث شده و تا قرن 13 ميلادي مورد استفاده قرار گرفته است. آخرين كاوش‌هاي باستان‌شناسي در اين مسجد پس از گيرشمن طي سال‌هاي 1976 تا 1978 ميلادي توسط مونيك كروران و اكسل روژول صورت گرفته است. وي توضيح داد: كروران كه اين مسجد را مورد مطالعه قرار داده، توانسته است، يك مسجد قديمي‌تر را با مقياس و اندازه‌هاي كوچك‌تر نشان دهد كه به‌نظر مي‌آيد، گيرشمن آن‌را كشف كرده بود، ولي به اين عنوان مشخص نشده بود. با توجه به اين‌كه مسجد نخستين جواب‌گوي نيازهاي زمان نبود، ظاهرا آن‌را خراب و روي آن مسجد بزرگ‌تر و وسيع‌تري را بنا كرده‌اند. هر دو مسجد، نقشه‌اي تقريبا يكسان دارند، يعني يك حياط مركزي كه از چهار طرف شبستان و رواق‌هاي ستون‌دار داشته است؛ اما سمت قبله، ستون‌هاي بيش‌تري دارد. او افزود: در بناي مرحله‌ي دوم ضمن اضافه كردن وسعت شبستان تقريبا در گوشه‌ي شمال شرقي، مناره‌اي نيز اضافه كرده‌اند. بناي مسجد نخستين از خشت و‌ آجرهاي بزرگي كه به‌روش ساساني پخته شده‌اند، ساخته شده است. مسجد جديد از آجر ساخته شده كه ستون‌هاي مزين و تزيينات گچ‌بري نوشتاري و گياهي بر زيبايي آن افزوده است. تاريخ تقريبي ساخت مسجد نخستين، قرن دو تا يك هجري قمري و توسعه‌ي آن قرن چهار تا سه هجري قمري است. مسؤول انجمن دوست‌داران ميراث فرهنگي شوش اضافه كرد: مسجد شوش به‌دلايل نامعلومي در قرن‌هاي مياني اسلامي به‌طور كلي تخريب شده و امروزه به‌جز بقايايي از پايه‌ي ستون‌ها و قسمت‌هايي از ديوارهايي كه توسط باستان‌شناسان به‌دست آمده، چيز ديگري از آن برجاي نمانده است. انتهاي پيام