ناتاشا اميري معتقد است: اگر نويسنده‌ي جدي هنگام نوشتن به خواننده فكر كند، قطعا اثرش مخاطب خواهد داشت؛ در غير اين صورت، مقصر ادبياتچي‌هاي ما هستند. اين داستان‌نويس در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، تصريح كرد: در تمام دنيا ادبيات عامه‌پسند با استقبال بيش‌تري مواجه مي‌شود؛ ادبياتي كه شگرد و تكنيكي خاصي ندارد و صرفا داستان را مي‌گويد و خواننده را سرگرم مي‌كند. البته بعضي از داستان‌هاي عامه‌پسند نيز همين مؤلفه‌ها را ندارند. او همچنين گفت: خواندن ادبيات نيز مثل مدارج تحصيلي است كه افراد بايد آن‌ها‌ را طي كنند؛ از اول نمي‌توانند مثلا از آثار مارسل پروست شروع كنند، زيرا حتا كساني هم كه ادبيات جدي را دنبال مي‌كنند، خيلي خوب آثار اين نويسنده را درك نمي‌كنند. يك خواننده عادي نيز ابتدا بايد ادبيات عامه‌پسند را بخواند و سپس به ادبيات جدي برسد. وي در ادامه متذكر شد: در كشورهاي ديگر در ميان دو ادبيات جدي و عامه‌پسند، ادبيات بينابيني نيز وجود دارد كه خواننده با خواندن آن به آثار جدي خواهد رسيد. اما يكي از مشكلات داستان‌ در كشور ما اين است كه معيار خاصي براي سنجش داستان نداريم و هر كس نظر شخصي خود را مي‌گويد، اما در غرب به مؤلفه‌هاي خاصي رسيده‌اند كه ما هم از آن الگوها استفاده مي‌كنيم؛ در حالي‌كه آن الگوها در سيستم ادبي ما نمي‌توانند رسوب كنند و در نتيجه تنش و چالش ايجاد مي‌شود. اميري با اشاره به آثار بينابيني و تاثير آن در خواننده گفت: اين آثار هم مخاطب عام و هم مخاطب جدي را جذب مي‌كنند. در كشور ما به جز چند نمونه از اين دست آثار به وجود نيامد كه البته سر آن هم درگيري‌هايي وجود داشت و درنهايت به بخش پاورقي تنزل يافت. اين داستان‌نويس افزود: مشخص است اثر ادبي‌ تراز اول و سنگين كه ادبيت متن در آن ارجحيت داشته باشد، آن نوع ادبياتي مي‌شود كه مردم عامي نمي‌توانند با آن ارتباط برقرار كنند. اين مساله درست نيست كه نويسنده براي خود بنويسد، بالاخره مردم بايد اثر درك كنند. گاهي نه تنها مردم، بلكه منتقدان هم آثار عده‌اي از نويسندگان را درك نمي‌كنند. اميري در عين حال ادبيات عامه‌پسند را ادبياتي موثر دانست كه مي‌تواند خواننده‌ي ادبيات جدي توليد كند و گفت: ما نمي‌توانيم بگوييم همه از اول ويليام فاكنر و يا جيمز جويس بخوانند، بلكه خواننده بايد پله‌پله بالا رود؛ وقتي سطح آگاهي‌اش بالا رفت، كم‌كم به آثار جدي خواهد رسيد و در آينده به خواننده‌ي جدي ادبيات تبديل مي‌شود. وي يكي از مشكلات ادبيات را در جامعه‌ي ما، مرز نداشتن بين ادبيات جدي و عامه‌پسند دانست و گفت: ما در ميان اين دو ادبيات، ادبياتي نداريم؛ ادبيات ما يا جدي است يا عامه‌پسند، در حالي‌كه ادبيات ميانه به آثار جدي كمك خواهد كرد. خواننده با خواندن آن كم‌كم به اثر جدي‌تري فكر مي‌كند. يك نويسنده‌ي خوب بايد طوري بنويسد كه هم مردم عادي به فراخور حال‌شان آن‌را درك كنند و هم روشنفكر به فراخور حالش آن را بفهمد. انتهاي پيام