مدير اداره‌ي ميراث فرهنگي و گردشگري ملاير گفت: اعتبارات داده‌شده به تپه‌ي باستاني نوشيجان آن‌قدر ناچيز هستند كه در عمل، امكان انجام هيچ كاري وجود ندارد. علي خاكسار در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در همدان، توضيح داد: اعتبارات سال 1385 اين تپه‌ي باستاني هفت ميليون تومان بود كه تنها كاري كه با اين مبلغ مي‌توان انجام داد، نگهداري فضاي سبز و پرداخت حقوق نگهبانان است. او اظهار داشت: تپه‌ي باستاني نوشيجان به‌عنوان يك اثر ويژه‌ي دوره‌ي ماد مطرح است؛ اما با وجود پيگيري‌هاي انجام‌شده، هنوز هيچ اقدامي براي تعريف نوشيجان به‌عنوان پروژه‌اي ملي انجام نشده است. او ادامه داد: ‌در سال جاري با احداث زيرساخت‌ها، خريد انشعابات و نورپردازي مسير، وضعيت تپه‌ي باستاني نوشيجان كمي بهتر شده است؛ اما از نظر گردشگري هنوز هم هيچ‌گونه امكانات و تسهيلاتي براي گردشگران در اين تپه‌ي تاريخي وجود ندارد و اين امر اعتبار ويژه‌اي را مي‌طلبد. خاكسار يادآور شد: ‌تپه‌ي باستاني نوشيجان در سال 1343 شناسايي شد؛ اين محوطه از سال 1346 تا 1356 كاوش شده و آخرين دوره‌ي كاوش آن در سال 1356 انجام شده است. اين در حالي است كه بخش‌هايي از تپه هنوز كاوش نشده و زير خاك مدفون‌اند. آتشكده و قلعه‌ي باستاني نوشيجان در تپه‌اي باستاني به ابعاد تقريبي 30×80 متر و با ارتفاع 37 متر در 60 كيلومتري جنوب همدان و 20 كيلومتري غرب شهرستان ملاير در منطقه‌اي به نام شوركات در كنار رودخانه‌ي حرم‌آباد واقع شده است. در سال 1346 توسط انجمن آثار ملي، يك‌سري حفاري‌هاي علمي به سرپرستي ديويد استروناخ ـ باستان‌شناس ـ در اين محل آغاز شد كه در نتيجه‌ي اين حفاري‌ها، سه طبقه از تپه شناسايي شدند؛ طبقه‌ي نخست به مادها، طبقه‌ي دوم به هخامنشيان و طبقه‌ي سوم به ساسانيان مربوط هستند. با توجه به اهميت تاريخي اين قلعه‌ي باستاني هيچ‌گاه به آن توجه درخوري نشده و اين تپه‌ي با ارزش در گور گمنامي و بي‌توجهي حبس شده است. انتهاي پيام