پرويز تناولي براي همدردي با مردم لبنان مجسمه مي‌سازد
پرويز تناولي، در تدارك ساخت مجسمه‌اي براي اعلام حمايت و همدردي خود با مردم لبنان است. بنيان‌گذار مجسمه‌سازي مدرن ايران، كه در كانادا به‌سر مي‌برد، روز دوشنبه به خبرنگار بخش هنرهاي تجسمي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت كه اين روزها همه‌ي فكرم مردم لبنان است. افكار زيادي به سرم زده است. از يك طرف دائم در فكر مردم بي‌گناه لبنان هستم، از طرف ديگر سكوت شرم‌آور غرب. تناولي تصريح كرد كه مطمينا كاري خواهد ساخت و به مردم لبنان تقديم خواهد كرد. وي با تاكيد بر اينكه اين همدردي و نفرت‌ها را يك‌جا آوردن كار آساني نيست، گفت: هنوز به نتيجه‌اي كه مي‌خواهد نرسيده است. اين مجسمه‌ساز باسابقه و پركار كشورمان پيش‌تر نيز مجسمه‌هايي را براي مردم ستمديده‌ي افغانستان و بي‌گناهي زندانيان در زنجير گوانتانامو ساخته و به آنها تقديم كرده است. به گزارش ايسنا، تناولي 23 مردادماه جاري - 18 آگوست 2006- با شركت در سمپوزيم بين‌المللي ادينبروي اسكاتلند، درباره‌ي عشاير ايران سخنراني خواهد كرد. فستيوال يادشده، در بخش‌هاي فيلم، سينما و ... به موضوع "هنر و جامعه" مي‌پردازد و شركت‌كنندگان درباره‌ي ارتباط هنر در جوامع خودشان به سخنراني مي‌پردازند. تناولي نيز هنر عشاير را در جامعه‌ي ايران و چرايي اهميت نقش اجتماعي مساله را بررسي مي‌كند. برگزار كنندگان اين سمپوزيوم، قرار است هم‌زمان با سخنراني اين هنرمند و پژوهش‌گر ايراني، نمايشگاهي از كتاب‌هايش را نيز به‌نمايش بگذارند. اين نمايشگاه 15 كتاب پرويز تناولي درباره‌ي عشاير را دربر مي‌گيرد. وي در اين‌باره به خبرنگار ايسنا، توضيح داد، دستبافت‌هايي كه براي پوشش حيوانات و تزيينات چادرهاي عشاير بخشي از زندگي آنهاست كه هم جنبه‌هاي مصرفي دارد و هم هنرمندانه و زيباست. او كه سال‌هاست به بررسي پوشش‌هاي عشايري از زمان هخامنشيان موجود در نقش برجسسته‌هاي تخت جمشيد، تا دوره‌هاي اشكاني و ساساني و اسلامي، مي‌پردازد، تصريح كرد: پوشش‌هاي اسب و شتر براي پادشاهان خوانين و غيره، مورد توجه و اهميت بوده و اين مساله، درباره‌ي عشاير تا زمان حال ادامه پيدا كرده و اين فرهنگ به آنها منتقل شده است. آثار به‌جا مانده نيز نشان‌دهنده‌ي قدرتمندي و زيبايي دستباف‌هاست كه در بسياري از موزه‌ها و كتابخانه‌ها موجود است. تناولي هم‌چنين درباره‌ي نتايج اين بررسي، تحقيق و سخنراني‌ها عنوان كرد كه اميدوارم كه مسوولان مملكتي خودمان به اين مساله پي ببرند كه اين آثار در شرف نابودي است و ما محلي براي موزه‌ي دستبافهاي عشايري در ايران نداريم؛ اين در حالي است كه بالاترين، بهترين و باكيفيت‌ترين دستبافهاي عشايري حتا در مقابل همسايگان‌مان در ايران بافته شده است، موزه‌هاي دنيا از آنها بهره بردند؛ اما خودمان حتا يك موزه‌ي عشايري نداريم. انتهاي پيام