در روزگار ما قالب نيمايي از توجه و فراخناكي ذهن برخوردار است؛ اما محصول كار در آينده قضاوت خواهد شد. محمدجواد محبت با بيان اين مطلب در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار داشت: در شعر اگر اختيار شاعر به شعر داده شود، شعر جذاب‌تر خواهد بود. شعر مثل آبي است كه شكل مظروفش را مي‌گيرد كه اين‌جا قالب منظور است؛ اما شاعراني كه از قبل تصميم مي‌گيرند كه چه بگويند، شعرشان چيز جذابي نخواهد بود. وي افزود: شعر ساختني با شعر آمدني فرق بسياري دارد؛ در شعر ساختني شاعر خود تصميم مي‌گيرد كه در چه قالبي شعر بسرايد؛ اما شعر آمدني، به يك‌باره جاري مي‌شود. محبت همچنين متذكر شد: در روزگار ما شاعر براي بعضي از مضامين در سبك و قالب خاصي تمرين كرده و روي پتانسيلي اختياري كار مي‌كند، مثل بعضي شاعران كه روي قالب خاصي مي‌توانند مانور دهند. مثلا موسوي گرمارودي در قالب سپيد مي‌تواند مانور دهد و فراخ‌دستي او در كلمات كاري است كه در مدت زمان طولاني به آن دست يافته است. وي افزود: شاعران ديگر و امروزي مانند پيروان نسل بعد از فريدون توللي و بعد از فريدون مشيري و نادر نادرپور نيز سعي كردند براي خود شيوه و سبكي را انتخاب كنند. محبت با بيان اين مطلب كه شعر نيمايي راه خود را مي‌رود، ادامه داد: هر چند كه اين شعر به شعر سپيد و زوايد آن منجر شده، اما غزل و رباعي همچنان كار خود را مي‌كنند؛ چراكه غزل معمولا براي ذهن چيزي شيرين است و شعر نيمايي هم براي مضامين اجتماعي قالب خوبي است؛ زيرا مي‌تواند طولاني‌تر شود، ادامه يابد و در عين حال خستگي نياورد. او شعر سپيد را فاقد اين ويژگي دانست و گفت: شعر سپيد، شعر تريبوني نيست؛ شعري نيست كه شنونده بشنود، هم لذت ببرد و هم به تفكر وادار شود. انتهاي پيام