ولي‌الله دروديان: امروز گويي شعر از نفس افتاده است قالب نيمايي شايد در آينده احيا شود
ولي‌الله دروديان معتقد است: امروز گويي شعر از نفس افتاده است، اما در آينده در قالبي جديد احيا خواهد شد. اين شاعر در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، گفت: به نظر مي‌رسد كه زمانه و شرايط دشوار اقتصادي و سياسي امروز بر شعر نيز تاثير گذاشته است و ديگر آن آدم‌هايي كه هستي‌شان را در گرو شعر مي‌گذاشتند، وجود ندارند؛ شاعراني چون مهدي اخوان ثالث، سهراب سپهري و فروغ فرخزاد و ... كه جانشان را فداي شعر مي‌كردند، ديگر نيستند. شاعر امروز ديگر فرصت اين را ندارد كه تمام وقتش را صرف شعر كند، در نتيجه به اين موضوع مي‌رسيم كه ظاهرا ظرفيت قالب نيمايي تمام شده است. وي ادامه داد: زمانه‌اي بود كه ايرانيان فكر مي‌كردند مي‌توانند در عرصه شعر عرض اندام كنند و خود را نشان دهند. در آن دوران زمانه‌اي بود كه هركس مي‌خواست ذوق هنري و معلوماتش را نشان دهد، سراغ شعر مي‌رفت، ولي امروز ديگر اين شرايط وجود ندارد و اگر كسي داراي استعدادي باشد، در هنرهاي ديگر نيز مي‌تواند طبع‌آزمايي كند. در واقع استعدادها در بخش‌هاي مختلف تقسيم شده‌اند. اين شاعر درباره سختي قالب نيمايي و نزديك نشدن شاعران به اين قالب گفت: نمي‌توان هنري را انتخاب كرد كه محدوديت نداشته باشد. به هر حال هر قالبي محدوديت‌هاي خاص خود را دارد و وقتي كسي شعر را انتخاب مي‌كند، بايد سختي‌ها و محدويت‌هاي آن‌را هم بپذيرد؛ ولي شعرهاي امروز متاسفانه چيزي ندارند و آينه‌اي نيستند كه خود را در آن ببينيم. شاعران خود شعر مي‌گويند و خود مي‌فهمند. اما گمان نمي‌كنم كه شاعري به‌خاطر سختي يك قالب آن را انتخاب نكند. او همچنين اظهار داشت: به نظر مي‌رسد عصري گذشته و زمانه شعر قالبي سپري شده است. بايد منتظر ماند تا زمانه ديگري برسد و شاعراني پيدا شوند كه توانايي‌هاي تكنيكي شعر را درك كنند. شايد استعدادهاي در آينده پيدا شود كه در قالب نيمايي توانا باشند و آن‌را احيا كنند، ولي امروز زمان آن نيست. دروديان گفت: شاعران امروز بدون ياد گرفتن تكنيك‌هاي شعري به سرودن شعر روي مي‌آورند و شعرهايي مي‌گويند كه تنها خودشان مي‌فهمند. شاعران در گذشته اگر شعري مي‌گفتند، تا ياد نگرفتن تكنيك‌هاي شعري، آن را رونمي‌كردند، اما شاعر امروز تا شعر مي‌گويد، مي‌خواهد چاپش كند. او در پايان گفت: دوره شعر نيمايي گذشته و امروز تكرار نمي‌شود، اما ممكن است در آينده شاعراني پيدا شوند و آن را زنده كنند كه هنوز زمانش نرسيده است. انتهاي پيام