صابر امامي: سخت بودن قالب نيمايي باعث شده است كمتر مورد استفاده قرار گيرد
صابر امامي معتقد است: يكي از دلايل بهكار گرفته نشدن قالب نيمايي توسط شاعران، سخت بودن آن است. اين نويسنده و منتقد در گفتوگويي با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عنوان كرد: بزرگترين كار نيما يوشيج شكستن وزن عروضي و ايجاد توسع در شعر و فرصت براي شاعر است. براي حرف زدن راحت بود، ضمن اينكه از قافيه نيز غافل نماند. نيما در عين اينكه راه و ميدان را براي مانور دادن شاعر باز كرد، ولي او را رها نكرد و شاعر در عين تسلط بر وزن عروضي، به توانمنديهاي ديگر نيز بايد وارد باشد. وي گفت: واقعيت اين است كه هرچند قالب نيمايي ميدان و ديد تازه براي شاعر ايجاد كرده، اما اگر منصفانه نگاه كنيم، برعكس نظر عدهاي، اين موضوع كار را براي بعضيها سختتر كرده است. در شعر كلاسيك اگر شاعري بخواهد شعر بگويد، معمولا بيت اول به ذهن او خطور ميكند كه در قالبهاي مشخصي چون غزل، قصيده و ... اينچنين است. زماني كه قالب مشخص باشد و وزن عروضي نيز معلوم، بيتهاي بعدي نيز در همان قالب ميآيند و ساختن بقيه آن نيز كاري ندارد. البته اميدوارم كه اين حرف اهانت به كساني كه كلاسيك كار ميكنند، نباشد؛ بعضي وقتها مثل خشت پركني است. او با بيان اين مطلب كه گاهي در شعرهاي شاعران كلاسيك به دليل پر كردن خشتها، حرفهاي نالازم در شعر ميآيد، ادامه داد: كار كردن در وزن سنتي در عين محدوديت آسان بود، ولي در كار نيمايي در عين توسع، كار مشكل ميشود؛ زيرا كوتاه و بلندي جملهها را به طبيعت گوينده ميسپارد. امامي همچنين متذكر شد: اما واگذاشتن كلام به شاعر بستگي به فهميدن درست و به كار گرفتن آنها نيز دارد؛ به كار گرفتن اين اصول آسان نيست و به اين دليل شاعران كمتر به قالب نيمايي ميپردازند. او استفاده نكردن از قالب نيمايي توسط شاعران و عدول از آن را راه فراري از تنگناها دانست. امامي گفت: شاعراني كه از قالب نيمايي عدول ميكنند، يا به شعر سپيد ميرسند و يا براي اينكه بگويند شعر كلاسيك ميگويند، براي مد به غزل متفاوت ميپردازند كه به نظر ميرسد در آن خلاقيت وجود دارد. اين شاعر دليل ديگري را كه شاعران كمتر از قالب نيمايي استفاده ميكنند، استفاده از ظرفيتهاي كامل آن توسط شاعران معروف ذكر كرد و توضيح داد: بعد از نيما شاعراني كه آمدند، هرچند از شاگردان او نبودند، اما شعرهاي بسيار قوي در اين قالب سرودند، كساني چون فروغ فرخزاد، احمد شاملو، مهدي اخوان ثالث، سهراب سپهري و... از ظرفيتهاي اين قالب به صورت غني و پر استفاده كردند و آن را به قله رساندند كه اين كار را براي ادامهدهندگان اين مسير سختتر كرده است. انتهاي پيام