اين‌كه چرا امروز ديگر از وزن‌هاي نيمايي استفاده نمي‌شود، به اين دليل است كه جامعه ادبي به حركت‌هاي تازه‌اي در شعر نياز دارد. محمود معتقدي با بيان اين مطلب در ادامه گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري (ايسنا)، تصريح كرد: ظهور نيما يوشيج و شعر نيمايي در مقطعي، شيوه‌اي انقلابي در شعر امروز بود كه پيروان خاص خود را نيز داشت و در اواخر دهه 20 و اوايل دهه 30 در دوران اوج بود. اما از آن‌جا كه هر پديده‌ي ادبي درجا نمي‌زند و حركت‌هاي تازه‌اي دارد، در شكل‌بندي شعر امروز نيز كساني كارهاي تازه‌اي انجام داده‌اند؛ مثلا احمد شاملو از وزن‌هاي نيمايي عبور و سبك و سياق خاص خود را در شعر پايه‌گذاري كرد. وي افزود: امروز عبور از قالب نيمايي طبيعي است؛ همان‌طور كه در دهه 40 مشخصه‌هايي چون شعر ناب‏ و شعر حجم به وجود آمد و صداهايي ديگر در شعر آن زمان بود كه امروز ديگر كم‌تر كسي از آن‌ها استفاده مي‌كند. معتقدي گفت: در ميان نسل جوان‌تر كه بحث تحول شعر در دهه 70 به بعد را دنبال مي‌كند، كساني هستند كه از شاملو هم عبور كرده و نحله‌هاي فكري‌شان آوازگري در حوزه زبان است و حتا در حوزه معنايي شعر نتوانسته‌اند باورهاي شعري خود را عرضه كنند؛ اين عده به نوعي معناستيزي در شعر امروز رسيده‌اند. او با بيان اين مطلب كه توجه به فضاي فرم‌هاي زبان باعث شده كه شاعران از حوزه معنايي شعر دور شوند، اين حركت را حركتي طبيعي دانست. اين شاعر همچنين اظهار داشت: سنت نيمايي همچنان مقاوم است و در آن دوره توانست در برابر شعر كلاسيك قد علم كند. وي در ادامه گفت: طبيعي است كه نحله‌هاي ذهني و زباني در شعر به تدريج تغيير كند؛ اما آن‌چه اصالت دارد، داراي شكل‌بندي خاصي باشد و اين اصلا جاي نگراني ندارد. جامعه بايد به اين حركت‌ها عادت كند و شاعران به اين اصالت‌هاي ادبي توجه داشته باشند. معتقدي درباره اين موضوع كه امروز ديگر از قالب نيمايي كم‌تر استفاده مي‌شود، حركت‌هايي را كه در حوزه زبان به وجود آمده، عادي دانست. او همچنين بادآور شد: حتا كساني كه روزگاري در شعر نيمايي شاعراني خوب بودند، امروز شعر بي‌وزن مي‌گويند؛ كسي مثل مفتون اميني كه قبلا شعر نيمايي مي‌گفت، الان به اين نتيجه رسيده كه شعر سپيد بگويد؛ يعني شاعري مثل او با اين سن و سال ديگر در قالب نيمايي شعر نمي‌گويد و به نوآوري در شعر پي برده است. جونان امروز نيز به دليل نوآوري از قالب نيما درگذشته‌اند. انتهاي پيام