گيوه بافي يكي از صنايع دستي استان كرمانشاه است كه از قدمتي برابر پاپوش در مناطق كوهستاني استان برخوردار است . به گزارش خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) گيوه را به اصطلاح محلي كلاش هم مي گويند. مناطق كوهستاني كرمانشاه و گذرهاي صعب العبور و سنگلاخي استفاده از گيوه به عنوان پاپوش نرم ، سبك ، راحت و مقاوم رواج دارد . مراكز ساخت گيوه ، پاوه ، هرسين و كرمانشاه مي باشد . گيوه از دو قسمت كفي و رويي تشكيل مي شود. كفي معمولا از لاستيك و چرم است ولي رويي از نخ مي باشد.تا قبل از پيدايش صنعت لاستيك سازي، گيوه كش ها در كرمانشاه زير كلاش ها را از پوست گاوميش تهيه مي كردند و رويه آن را از نخ يا ابريشم مي بافتند كه اكثر اعيان از آن استفاده مي كردند. با پيدايش صنعت لاستيك براي كارگران و كشاورزان زير لاستيك به كار مي بردند . نوع دوم كلاش معروف به كلاش اورامي است كه گيوه باف هاي آن منطقه كه به « دوم » شهرت دارند در نهايت استادي زير گيوه را از كهنه پارچه كه كوبيده مي شود و با روده خشك حيوانات كه تيره مي گويند به هم وصل مي كنند كه از لحاظ فرم و طرح با گيوه هاي كرمانشاه و هرسين كاملا متفاوت است . مهمترين انواع گيوه ها شامل دم پايي، پاشنه بلند، گيوه عاج دار، پشت بسته، كفشي، حوله اي، منجوقي، قيصري، جاوي، توري و ملكي است به اعتقاد بسياري از كارشناسان گيوه تنها كفش طبي دست ساز است و تنها نوعي از كفش در جهان محسوب مي شود كه تا به تا (لنگه به لنگه )نمي شود. انتهاي پيام