عضو انجمن نويسندگان و منتقدان خانه سينما در پي تغيير ساختار «زندگي به شرط خنده» و حضور يك تيپ جدي در ساختار اين طنز اظهار كرد: وارد كردن شخصيت‌هاي رزمنده در طنز، بدعت خطرناكي است كه اگر مانع آن نشويم از اين به بعد برنامه‌سازان به دنبال اين بدعت مي‌روند.
محمدتقي فهيم در گفت‌وگو با خبرنگار سرويس تلويزيون خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) گفت: كارگردان اين مجموعه و ديگر سازندگان آن سعي كردند با اين اتفاق جبران مافات و تحول موقتي را ايجاد كنند تا شايد بتوانند بر بازتاب و بازخورد اين سريال تغييرات و نوساناتي را ايجاد كنند.
اما اين انفعال باعث نشد كه حتي آن تمهيدي را كه به دنبالش بودند و از نظر آن‌ها ممكن بود مثبت‌تر ارزيابي شود، به وقوع بپيوندد. زيرا با آوردن يك آدم جدي در يك مجموعه طنز ـ كه همه انتظار اتفاقات كميك از آن دارند ـ، يك تناقض و پارادوكسي به وجود آمد.
مسوول صفحه‌ي فرهنگ و هنر روزنامه‌ي كيهان در ادامه خاطرنشان كرد: ما نبايد به هر وسيله‌اي يا به خاطر هر مناسبتي از وجهه و ارزش‌هايي كه قرار است در شرايط خوبي از آن استفاده شود، بهره‌برداري نامطلوب كنيم.
آوردن سيد جواد هاشمي از جهات مختلف( يعني هم به دليل اين كه اين سريال كار ضعيف (دومين كار ضعيف) و هم كم مخاطب بود.)، يك نوع سوءاستفاده از وجهه خود اين بازيگر و از سوي ديگر هم سوءاستفاده از كاراكتر رزمندگان بود.
وي افزود: وقتي قرار است ما از اين آدم‌ها براي ارتباط بهتر در موقعيت‌ها و مناسبات مختلف استفاده كنيم نبايد آن آدم را درون يك مجموعه‌اي كه همه مردم انتظار سرگرمي صرف از آن دارند، بياوريم و من معتقدم از اين دو جهت،لطمه بزرگي به اين كار زده شد و هيچ‌گونه تحول و تغييري را در ساختار اين برنامه ايجاد نكرد.
فهيم همچنين گفت: اين امر باعث شد كه خيلي از انتظارات مردم از بعضي دست‌اندركاران و از جمله سيدجواد هاشمي در درون چنين كاري، برآورده نشود؛ مخصوصا كه پرداخت خوبي هم در اين مجموعه صورت نگرفت.
البته خود سيدجواد هم بايد درباره حضورش در اين مجموعه مقاومت نشان مي‌داد و راضي نمي‌شد كه در مجموعه‌اي قرار گيرد كه ميراث‌خوار تلاش تيپ سازهاي قبلي است.
اين منتقد اضافه كرد: تيپي كه از سيدجواد هاشمي ارائه شد، شخصيت نبود، يك گرايش بود كه بسيار نازل تصوير شد. در مجموع شخصيتي كه در اين ساختار از «زندگي به شرط خنده» به عنوان رزمنده به كار رفته بود بايد در جاي بهتري مورد استفاده قرار مي‌گرفت.
عضو انجمن نويسندگان و منتقدان خانه سينما با بيان اين كه استفاده از رزمنده‌ها در قالب تيپ، مي‌تواند خطرناك باشد. افزود: اگر قرار است رزمنده‌اي را در يك كار نمايشي به كار بگيريم، اول درام عمل مي‌كند و نهايتا تحول به وقوع مي‌پيوندد. اما در«زندگي به شرط خنده» برعكس بود و يك آدم بزرگ و ارزشمند را آورده‌اند كه قرار است تاثيرگذار باشد.ولي مي‌بينيم كه برخوردهايي كه شده است بسيار سطحي، نازل، آبكي و در حد بسيار ضعيف است.
قسمت‌هايي كه با وجود اين رزمنده ايجاد شده بود، در عين رفتار توام با متانت آقاي هاشمي(از آن متانتي كه نسبتا بايد سعي كرده بود كه بهاي يك رزمنده را حفظ كند)، اما همه را زير سوال مي‌برد.
فهيم با بيان اين كه نمي‌گويم «رزمنده بايد بر هاله تقدس قرار گيرد» افزود: اما آوردن آن‌ها و تبديل شان به كارهاي روحوضي، بدعت خطرناكي است و اين فرصت و شرايط را براي ديگران هم مهيا مي‌كند تا رزمنده‌ها را با تيپ‌هاي نمايشي خيلي سطحي به تصوير بكشند و آن‌ها را تبديل به عناصر روحوضي كنند، آدم‌هايي كه ديگران به آن‌ها بخندند و در نهايت مستمسكي براي ايجاد لحظات مفرح بشوند.
فهيم با بيان اين كه اين مجموعه رزمنده را در حد يك شخصيت سرگرم‌كننده تنزل داد افزود: بسياري از رزمندگان در بعضي فيلم‌ها مثل «ليلي با من است» با ساختار كمدي حضور يافته‌اند كه موفق هم بودند؛ اما در «زندگي به شرط خنده» اين وضعيت اتفاق نيفتاد و تنها رزمنده را تبديل به يك تيپ سرگرم ساز كرد.
وي در بخش ديگر گفت‌وگو با ايسنا درباره‌ي اين كه با بدعت و نوآوري در مناسبت‌ها موافق است گفت: ما براي همه مناسبت‌ها بايد فيلم داشته باشيم كه در روز مناسب ارائه شود.
ولي اقدام «زندگي به شرط خنده» با اين ساختار براي اين كار مناسب نيست، در اين روزها همه مردم آمادگي پذيرش يك سري اطلاعات تازه (مثلا در زمان ارتحال : اطلاعات تازه از زندگي امام(ره) و پاسخ مبارزات ايران) را دارند كه بايد كارهاي نمايشي پاسخگوي اين نياز باشد.
مسوول فرهنگي روزنامه كيهان در پايان گفت: من فكر مي‌كنم كه تلويزيون در اين يكي، دو سال كم آورده است و در اين مناسبات خالي از برنامه است. البته دلايل آن را بايد مسوولان جواب دهند و نبايد پاسخ اين باشد كه كارهاي روتين را تبديل به كارهاي مضحك براي بهره‌برداري شاد در روزهاي غمبار و سوگواري كنيم.
ما بايد فيلمي در خور را براي اين مناسبت‌ها نمايش دهيم و نبايد فيلم‌هاي كمدي را در روزهاي عزاداري و ماتم نمايش دهيم و فيلم‌هاي درام وغم‌انگيز را در روزهاي ديگر نمايش دهيم!
به گزارش ايسنا، آخرين قسمت «زندگي به شرط خنده» همزمان با شهادت حضرت زهرا(س) با گزيده‌اي از سه قسمت ايام ارتحال امام(ره) با عنوان«غريبه‌اي در مه» 19 خرداد ماه تكرار مي‌شود.
انتهاي پيام