يك منتقد در پي پخش سريال «زندگي به شرط خنده» در روزهاي 13 ،14 و 15 خرداد ماه، درباره‌ي ضرورت تغيير ساختار يك مجموعه طنز به صورت جدي و حفظ آن در ايام عزاداري بروي آنتن، سخن گفت. هوشنگ صدفي ـ منتقد و روزنامه نگار ـ به سرويس تلويزيون ايسنا، گفت: تجربه قبلي پخش برنامه‌هاي روتين طنز در شبكه‌هاي پر بيننده تلويزيون نشان داده، كمتر تهيه‌كننده و كارگرداني حاضر مي‌شود در مناسبت‌هاي ملي و مذهبي به توليد و پخش برنامه‌هاي خود بپردازد. شايد عدم توليد يا پخش اين برنامه‌ها نيز در رسانه ملي به دو دليل حرفه‌يي در حوزه برنامه‌سازي برمي‌گردد. وي «قالب برنامه تلويزيوني» و « فضاي حاكم بر مناسبت ملي يا مذهبي» را دو دليل عمده دانست و افزود: اغلب مخاطبان تلويزيوني از برنامه‌هاي طنز انتظار دارند كه لحظات خوش و بشاشي را داشته باشند. حال اين انبساط خاطر از طنز كلامي بازيگران باشد يا طنز موقعيت آن‌ها. بنابراين ورود عناصر يا قالب‌هاي مناسبتي به اين نوع برنامه‌ها نه تنها كمكي نمي‌كند بلكه ساختار آتي آن را هم مورد لطمه قرار مي‌دهد. صدفي ادامه داد: تماشاگران تلويزيوني در طول يك دوره زماني به شكل با شخصيت‌هاي داستاني آن ارتباط رودرويي برقرار مي‌كنند. از اين رو تغيير رفتار و كردار شخصيت‌هاي سريال، ناخواسته به ماهيت برنامه و شخصيت‌هاي داستاني لطمه وارد مي‌كند. به عبارتي مخاطب را مقيد مي‌كند كه نگرش طنزگونه را رها كرده و با همان تركيب‌بندي قبلي برنامه‌اي با قالب ديگري را تماشا كند. به تعبيري ديگر قطاري در حين حركت سريع خود خط را عوض كند. اين منتقد اضافه كرد: بي‌گمان تكان‌هاي اين تغيير ناگهاني مسافران را آزار مي‌دهد، همين اتفاق در طول اين دو روز (14 و 15 خرداد ماه ) نسبت به مخاطبان تلويزيوني برنامه‌ي «‌زندگي به شرط خنده» روي داده است. صدفي ادامه داد: اما در مورد فضاي حاكم بر مناسبت‌هاي ملي يا مذهبي، به هر حال هر يك از گونه‌هاي برنامه‌هاي مناسبتي تلويزيون يا فضاي شادي را مي‌طلبند و يا اين كه فضاي غم و اندوه بر آن احاطه دارد. در فضاي شاد و سرمستي امكان دارد برنامه‌هاي طنز تلويزيوني آن چنان لطمه‌اي نخورند و چه بسا هم زماني اين مناسبت‌ها بتوانند در همراهي برنامه‌ي طنز تلويزيوني با فضاي حاكم در جامعه همگون باشد اما در فضاي غم واندوه ادامه اين نوع برنامه‌هاي طنز تلويزيوني ناخواسته باور مخاطبان را مخدوش مي‌كند و به ناچار بازيگران آن برنامه را مجبور مي‌كنند تا پوسته شخصيت‌هاي قبلي خود را رها كنند و با يك روش بازي ديگري برنامه روتين خود را ادامه دهند. وي به تجربه حضور سيدجواد هاشمي در مجموعه « زندگي به شرط خنده» اشاره كرد و گفت: نه تنها روند قصه‌پردازي آن كمكي نكرد بلكه باورهاي مخاطبان طنز تلويزيوني را هم در هم ريخت. اين منتقد در پايان گفت: بد نبود كه تهيه‌كنندگان اين برنامه سعي مي‌كردند همراه با مردم عزادار اين برنامه را به مدت اندكي تعطيل مي‌كردند. انتهاي پيام