سرعت تخريب بافت تاريخي كرمان بسيار زياد است؛ به‌گونه‌اي كه اگر بخواهيم از 100 به تخريب نمره دهيم در كرمان اين عدد 80 است و اين امر فاجعه محسوب مي‌شود. علي‌اصغر مرادي ـ مشاور سازمان به‌سازي و نوسازي شهرداري كرمان ـ اين مطلب را در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ميراث فرهنگي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در كرمان بيان كرد. وي گفت: متاسفانه وضعيت بازار كرمان بسيار اسفناك است و نسبت به چند سال پيش، روند تخريب و پس‌رفت در آن كاملن مشهود است و واقعن بايد براي آن فكري شود. مگر ما در ايران چند بنا مانند بازار كرمان داريم. لذا پيش از آن‌كه كار از كار بگذرد، بايد به فكر آن باشيم. وي درباره‌ي وضعيت و ميزان تخريب بافت تاريخي كرمان در مقايسه با سال 1375 اظهار داشت: در آن سال‌ها نيز بافت تاريخي تا حدودي تخريب شده بود؛ اما پيشرفت بسيار اندكي داشت و اگر بخواهيم روند تخريب در آن زمان را با شرايط فعلي مقايسه كنيم، مي‌توان گفت كه تخريب در آن مقطع دستي بود؛ اما اكنون مانند اين است كه ماشين تخريب در بافت تاريخي راه افتاده باشد و با سرعت هرچه بيشتر به پيش رود. او هم‌چنين تصريح كرد: بافت تاريخي كرمان از جمله‌ي پنج بافت تاريخي بسيار با اهميت ايران و داراي يكي از بافت‌هاي مهم فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي حوزه‌ي شهرسازي قديم در كشور است كه هنوز نيز اصالت خود را حفظ كرده است. ازسوي ديگر، فرهنگ حاكم بر اين بافت، گرايش‌هاي فرهنگي دارد. اين استاد دانشگاه علم و صنعت، بافت تاريخي يك شهر را عنصري با اهميت در رشد فرهنگي جامعه دانست و افزود: يكي ديگر از كاركردهاي اين نوع شهرسازي ايجاد فضاي معنوي و آرام است كه در معماري گذشته‌ي ما كاملن رعايت شده است. او عمده‌ترين راهكار براي احيا، به‌سازي و نوسازي بافت تاريخي را بسترسازي و فرهنگ‌سازي عنوان كرد و توضيح داد: توانمندي‌هاي بافت بايد شناخته شوند و براساس اين پتانسيل‌ها بستر سرمايه‌گذاري درون بافت فراهم شود. مرادي افزود: البته براي تحقق چنين امري طرح‌هايي براي تغيير كاربري بناها لازم است. يعني نهادهايي مانند سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري و سازمان به‌سازي و نوسازي بايد به نوعي فراهم‌كننده‌ي امكانات زيربنايي باشند تا براساس اين امكانات، مالكان و سرمايه‌گذاران به تغيير كاربري بناهاي تاريخي تشويق شوند. البته در اين مناطق، سياست بايد به‌گونه‌اي باشد كه افراد از ميل به متراكم‌سازي به تغيير كاربري سوق داده شوند. علاوه بر اين، با ارائه‌ي خدمات، نوسازي و به‌سازي معابر و فضاهاي شهري بايد ملزومات اين امر نيز فراهم شود؛ چراكه دولت با 10 سال كار زيربنايي و ايجاد زيرساخت‌ها، آينده‌ي يك منطقه و جمع زيادي از مردم را تضمين مي‌كند. او در ادامه اظهار داشت: بايد بدانيم كه در زمينه‌ي حفظ و احياي بافت و بناهاي تاريخي سياست بازدارندگي كه قصدش حفاظت است، جواب نمي‌دهد. مرادي هم‌چنين تصريح كرد: اين اشتباه است كه ميراث فرهنگي يا سازمان به‌سازي و نوسازي شهرداري بخواهند در كل بافت تاريخي سرمايه‌گذاري كنند؛ متوليان بايد حركتي از جز به كل داشته باشند و از تك بناها اقدام خود را آغاز كنند، به‌طوري كه درباره‌ي يك بناي خاص، حريم بنا تعيين و طرح حفاظتي آن مشخص شود. يعني در مرحله‌ي نخست، مهم‌ترين اقدامي كه اين دو سازمان بايد انجام دهند، پرداختن به شخصيت بخشي بناها و محدوده‌ي آن‌ها است و سپس كم‌كم روي بناهاي ثبت‌شده كار كنند. در اين مرحله است كه بايد با سرمايه‌گذاران و مالكان وارد تعامل شد و آنها را براي ادامه‌ي كار دخيل كرد. انتهاي پيام